Εικ. 1. Περπατώντας στα δρομάκια της Σκοπέλου.

Άρθρα: Εκπαιδευτική δράση

Γνωρίζοντας τις αρχαιότητες της Πεπαρήθου μέσα από ένα Κυνήγι Θησαυρού

Μια καινοτόμα εκπαιδευτική δραστηριότητα στη Σκόπελο

από Κατερίνα Τζαβελοπούλου Διδάκτωρ Αρχαιολογίας, Φιλόλογος Μέσης Εκπαίδευσης - Δευτέρα, 12 Σεπτεμβρίου 2016

Ένα Κυνήγι Θησαυρού που υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος της Ιστορίας σε Λύκειο της Σκοπέλου, με στόχο τη γνωριμία των μαθητών με τις αρχαιότητες του νησιού, απεδείχθη όχι μόνο αποτελεσματικό, αλλά και διασκεδαστικό εργαλείο βιωματικής μάθησης.

Η ιδέα

Η ιδέα δημιουργήθηκε μετά τα αποτελέσματα ερωτηματολογίου που  συμπλήρωσαν οι μαθητές του Γενικού Λυκείου (ΓΕΛ) Σκοπέλου το χειμώνα του 2015 για τις ανάγκες ενός συνεδρίου. Τα αποτελέσματα, που αποτυπώθηκαν και αναλύθηκαν διεξοδικά στη σχετική ανακοίνωση (σημ. 1), απέδειξαν ότι οι μαθητές διακατέχονται από μια ασαφή και συγκεχυμένη εικόνα για το παρελθόν και ότι λόγω του απομακρυσμένου χαρακτήρα της νησιωτικής περιοχής δεν έχουν δυνατότητα να συμμετάσχουν σε κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα εντός σχολικού πλαισίου. Η συγκεκριμένη προβληματική έδωσε το έναυσμα για την αναζήτηση καινοτόμων δράσεων υλοποιήσιμων σε μια παραμεθόριο περιοχή όπου οι διαθέσιμοι πόροι είναι περιορισμένοι. Η ιδέα μάλιστα για ένα κυνήγι θησαυρού με σταθμούς σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, που καθημερινά προσπερνούμε, είχε προαναγγελθεί στο προαναφερθέν συνέδριο.

Το Κυνήγι του Θησαυρού στην Εκπαίδευση

Το Κυνήγι του Θησαυρού είναι ένα παιχνίδι πρωτοτυπίας, εξυπνάδας, γνώσεων, συμπεριφοράς, παρατήρησης και ταχύτητας (σημ. 2). Για το λόγο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί από Έλληνες εκπαιδευτικούς ως βιωματική, ομαδοσυνεργατική και διαθεματική δραστηριότητα που στόχο έχει να οξύνει την κριτική σκέψη και να αναπτύξει τις πρωτοβουλίες των μαθητών, αλλά παράλληλα να τους συνδέσει με την τοπική κοινωνία (σημ. 3). Τα έως τώρα γνωστά παραδείγματα, όμως, περιορίζονται σε νεότερες ηλικιακά ομάδες και χαρακτηρίζονται από την ευρεία χρήση Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ), που είναι το ζητούμενο της εκπαίδευσης τα τελευταία χρόνια. Επομένως, τα παιχνίδια παραμένουν διαδικτυακά, άλλοτε με γρίφους διαφορετικών ειδικοτήτων, όπως το διαθεματικό, διαδικτυακό παιχνίδι για την Γ’ Γυμνασίου Καμπάνη Κιλκίς (σημ. 4), άλλοτε με γρίφους σχετικούς με την τοπική ιστορία στην περίοδο της Τουρκοκρατίας για την Ε’ και ΣΤ’ Τάξη Δημοτικού των Χανίων (σημ. 5). Παράλληλα, το Κυνήγι του Θησαυρού έχει χρησιμοποιηθεί ως ξεχωριστό εργαλείο μάθησης και δράσης για την ενίσχυση του προγράμματος της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (σημ. 6).

Η πρωτοτυπία του συγκεκριμένου εγχειρήματος, επομένως, είναι διττή: στην περίπτωση της Σκοπέλου το παιχνίδι σχεδιάστηκε για μαθητές Λυκείου και συνδέθηκε αποκλειστικά με την αρχαιολογία. Θεωρήσαμε πολύ σημαντικό οι έφηβοι του νησιού λίγο πριν αποφοιτήσουν από το σχολείο να περιηγηθούν τη Σκόπελο, να ανακαλύψουν τις κρυμμένες αρχαιότητες και να γνωρίσουν καλύτερα την πόλη τους. Τα αποτελέσματα μας δικαίωσαν, καθώς οι μαθητές ενθουσιάστηκαν από τη δραστηριότητα τόσο ως προς τη διοργάνωση όσο και ως προς την εκτέλεση, ανατρέποντας τη γνώμη αρκετών εκπαιδευτικών ότι, επειδή το Λύκειο συνδέεται στενά με την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, οι μαθητές δεν ενδιαφέρονται για εξωδιδακτικές δραστηριότητες και είναι αρκετά μεγάλοι για παιχνίδια. Χωρίς τη χρήση ΤΠΕ, με μόνο εξοπλισμό τα μπλοκάκια και τα στυλό μας εντοπίσαμε κρυμμένα μηνύματα στην πόλη, λύσαμε γρίφους και ακουμπήσαμε τα κατάλοιπα της αρχαιότητας, μαθαίνοντας με βιωματικό τρόπο για την ιστορία και τον πολιτισμό της Πεπαρήθου.

Διαδικασία – Τα στάδια

Το Κυνήγι του Θησαυρού περιελάμβανε δύο βασικά στάδια: την προετοιμασία και την εκτέλεση. Για το πρώτο στάδιο αφιερώθηκαν δύο διδακτικές ώρες εντός σχολικής αίθουσας και τρεις ώρες εκτός σχολικού χώρου και ωραρίου. Για το δεύτερο στάδιο αφιερώθηκαν τρεις διδακτικές ώρες την προτελευταία ημέρα του σχολικού έτους.

1ο Στάδιο – Η Προετοιμασία

Το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας διήρκεσε πέντε ώρες και σε αυτό ενεπλάκησαν οι 20 συνολικά μαθητές της Α’ Λυκείου. Την πρώτη ώρα οι μαθητές εργάστηκαν ομαδοσυνεργατικά σε 5 ομάδες των 4 μαθητών κατά τη διάρκεια του μαθήματος της Ιστορίας εντός της σχολικής Βιβλιοθήκης. Η κάθε ομάδα επέλεξε ένα μνημείο της Πεπαρήθου, δηλαδή της αρχαίας Σκοπέλου, μελέτησε δύο ή τρία αποσπάσματα επιστημονικών συγγραμμάτων και συνέθεσε ένα κείμενο με τις σημαντικότερες πληροφορίες. Τη δεύτερη ώρα όλοι οι μαθητές σε συνεργασία με τη διδάσκουσα προετοίμασαν τους γρίφους και χάραξαν την πορεία του παιχνιδιού στην πόλη.

Το απόγευμα της παραμονής του παιχνιδιού 14 από τους 20 μαθητές του τμήματος παρά το φορτωμένο πρόγραμμά τους από τα μαθήματα προσφέρθηκαν οικειοθελώς να βοηθήσουν στην προετοιμασία. Μαζί κατασκευάσαμε και κρύψαμε τους γρίφους στα σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι μαθητές που δεν σημείωναν ιδιαίτερα υψηλή βαθμολογία έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο για τη διοργάνωση όσο και για την εκτέλεση του παιχνιδιού.

2ο Στάδιο – Η Εκτέλεση

Το δεύτερο στάδιο της εκτέλεσης πραγματοποιήθηκε στις 7 Μαΐου 2015, την προτελευταία ημέρα των μαθημάτων του σχολικού έτους και διήρκεσε 3 ώρες. Στην είσοδο του σχολείου αναρτήθηκε αφίσα που δημιούργησε μαθήτρια της Α’ Λυκείου (εικ. 2). Στο παιχνίδι συμμετείχε το σύνολο των μαθητών του ΓΕΛ Σκοπέλου, που βρίσκονταν στον σχολικό χώρο εκείνη την ημέρα, μαζί με τρεις συνοδούς καθηγητές (σημ. 7).

Οι ρόλοι των μαθητών

Οι μαθητές της Β’ και της Γ’ Λυκείου που έλαβαν μέρος στο παιχνίδι χωρίστηκαν σε έξι ομάδες ορίζοντας από έναν αρχηγό (σημ. 8). Κάθε μαθητής της Α΄ Λυκείου, της διοργανώτριας τάξης, είχε αναλάβει συγκεκριμένο ρόλο στο παιχνίδι με μία ή περισσότερες αρμοδιότητες που ο ίδιος επέλεξε. Στο σημείο αυτό καθοριστική υπήρξε η ενθάρρυνση των μαθητών να αναλάβουν δραστηριότητες, κυρίως εκείνων που δίσταζαν ή δεν μπορούσαν να διαλέξουν. Ιδιαίτερη μέριμνα δόθηκε στην ανάληψη συγκεκριμένης αρμοδιότητας από καθένα μαθητή: α) Δύο μαθητές ήταν γραμματεία και πραγματοποίησαν την εγγραφή των μελών και του αρχηγού της κάθε ομάδας, η οποία αντιστοιχούσε σε ένα χρώμα, β) Πέντε μαθητές έδεσαν κορδελάκια με το χρώμα της ομάδας στα χέρια των μελών της κάθε ομάδας, γ) Τέσσερις μαθητές μοίρασαν από ένα στυλό και ένα μπλοκάκι στους αρχηγούς των ομάδων και τους διάβασαν τους κανόνες του παιχνιδιού, δ) Έξι μαθητές μοίρασαν τον πρώτο γρίφο σε κάθε ομάδα, ε) Τρεις μαθητές ήταν κριτές, δέχονταν τις απαντήσεις των ομάδων και σημείωναν τη βαθμολογία τους σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, στ) Έξι μαθητές έστεψαν τους νικητές στο τέλος, ζ) Μία μαθήτρια ήταν η φωτογράφος του παιχνιδιού, και η) Επτά μαθητές παρουσίασαν σύντομα και περιεκτικά το κείμενο που συνέθεσε στη βιβλιοθήκη η ομάδα τους για καθένα από τα μνημεία της πόλης. Με τον τρόπο αυτό δόθηκε ευκαιρία σε όλους τους μαθητές της διοργανώτριας τάξης να συμμετάσχουν με όποιο τρόπο επιθυμούσαν στο παιχνίδι και να εμπλακούν ενεργά στη διαδικασία.

Οι κανόνες

Κάθε ομάδα προσπαθούσε να εντοπίσει το κρυμμένο στο χώρο χαρτάκι που ανέγραφε το γρίφο και στη συνέχεια επιχειρούσε να τον λύσει (εικ. 3). Οι κρυψώνες δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολες, έτσι ώστε να μην καθυστερήσουμε τη διαδικασία, καθώς ιδιαίτερη έμφαση δώσαμε στην επίλυση των γρίφων και στον εντοπισμό των αρχαιοτήτων. Η απάντηση της κάθε ομάδας γραφόταν στο μπλοκάκι που είχε παραλάβει στην αρχή του παιχνιδιού (εικ. 4) και δινόταν στους κριτές, οι οποίοι επιβεβαίωναν ή όχι την ορθότητά της. Σε περίπτωση λανθασμένης απάντησης η ομάδα είχε δικαίωμα να ξαναπροσπαθήσει όσες φορές επιθυμούσε. Για να ολοκληρωθεί η διαδικασία έπρεπε όλες οι ομάδες να δώσουν μια απάντηση ή να δηλώσουν ότι εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Η ομάδα που απαντούσε πρώτη έπαιρνε 30 βαθμούς. Η δεύτερη 25, η τρίτη 20, η τέταρτη 15, η πέμπτη 10 και η έκτη 5 βαθμούς. Αν κάποια ομάδα εγκατέλειπε την προσπάθεια χωρίς απάντηση, μηδενιζόταν.

Μέσα στο μπλοκάκι υπήρχαν δύο εργαλεία, ένας πίνακας και ένα κείμενο, που θα χρησιμοποιούσαν οι μαθητές ως βοηθητικά για την επίλυση αντίστοιχων γρίφων. Επίσης, για τον εντοπισμό του χαρτιού που έφερε τον όγδοο γρίφο χρησιμοποιήθηκε ένα ξύλινο καλαμάκι, που είχαν προμηθευτεί οι ομάδες στην αρχή του παιχνιδιού χωρίς να γνωρίζουν τη χρησιμότητά του. Με αυτό οι μαθητές έσκασαν τα φουσκωμένα μπαλόνια που ήταν δεμένα με το χρώμα της ομάδας τους (εικ. 5) και εντόπισαν το χαρτάκι με το γρίφο (εικ. 5-6). Για να μη διακρίνεται το περιεχόμενο των μπαλονιών ήταν γεμισμένα με αλάτι. Η παραπάνω δοκιμασία πρόσθεσε μια παιχνιδιάρικη νότα στην όλη διαδικασία και διασκέδασε πολύ τους μαθητές τόσο κατά την εκτέλεση, όσο και κατά την οργάνωσή της.

Κάθε φορά που ολοκληρωνόταν μία διαδικασία, οι μαθητές έπαιρναν τις σχετικές πληροφορίες για το μνημείο από τον υπεύθυνο μαθητή της Α’ Λυκείου κρατώντας σημειώσεις στο μπλοκάκι τους. Όπου κρινόταν αναγκαίο, η επέμβαση της διδάσκουσας ήταν επεξηγηματική. Στη συνέχεια, όλοι μαζί αποχωρούσαμε για το μνημείο που έδειχνε ο γρίφος περπατώντας στα όμορφα δρομάκια της πόλης (εικ. 1, 7, 8).

Είναι αλήθεια ότι θα ήταν προτιμότερο οι μαθητές να κινούνται με διαφορετική σειρά στα διάφορα σημεία της πόλης, όμως θα χρειαζόμασταν περισσότερους συνοδούς καθηγητές, έναν για κάθε ομάδα, οπότε η ιδέα εγκαταλείφθηκε. Επίσης, για να μη γίνει το παιχνίδι επικίνδυνο για τους μαθητές και τρέχουν απρόσεκτα στην πόλη, δεν δόθηκε καμία σημασία στην ταχύτητα προσέλευσης στο κάθε σημείο, παρά μόνο στην επίλυση του γρίφου.

Οι γρίφοι

Συνολικά οι μαθητές απάντησαν 9 γρίφους με διαφορετικό ύφος και διαφοροποιημένο βαθμό δυσκολίας. Οι 4 ήταν εύκολοι και οι υπόλοιποι 5 δύσκολοι. Οι εύκολοι γρίφοι ήταν χαριτωμένα ποιηματάκια και ένα μικρό κείμενο και στόχο είχαν να δώσουν τη δυνατότητα σε όλους τους μαθητές να τους επιλύσουν εύκολα, ώστε να αναπτερωθεί το ηθικό τους και να συνεχίσουν με ενθουσιασμό το παιχνίδι. Από τους 5 δύσκολους γρίφους οι δύο λύθηκαν με τη βοήθεια ισάριθμων εργαλείων που βρίσκονταν στο μπλοκάκι το οποίο είχαν προμηθευτεί οι ομάδες στην έναρξη του παιχνιδιού. Ο πρώτος περιείχε έξι αριθμούς και ένα τρίστιχο. Οι μαθητές έπρεπε να χρησιμοποίησαν το πρώτο εργαλείο που βρισκόταν στο μπλοκάκι τους και περιελάμβανε το αρχαίο ελληνικό σύστημα αρίθμησης, έτσι ώστε να αντιστοιχίσουν τους αριθμούς με το αντίστοιχο γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου και να διαβάσουν την επιθυμητή τοποθεσία. Ο δεύτερος ανέγραφε το κείμενο επιγραφής που βρίσκεται εντοιχισμένη στον Άγ. Μιχαήλ Συννάδων (σημ. 9) και είναι γραμμένη βουστροφηδόν. Για την ανάγνωση του κειμένου οι μαθητές χρησιμοποίησαν το εργαλείο που τους έδινε πληροφορίες για τον τρόπο γραφής των αρχαίων ελληνικών επιγραφών «επί τα λαιά», «βουστροφηδόν» και «ες το ευθύ».

Οι υπόλοιποι γρίφοι περιελάμβαναν ένα ρέμπους και το συνδυασμό μιας ιστοριούλας, μιας εικόνας αναθήματος και μιας επιγραφής που έπρεπε να συμπληρωθεί με τα σκόρπια γράμματα που δίνονταν. Ο τελευταίος και δυσκολότερος γρίφος, που δόθηκε στους μαθητές στο προαύλιο του σχολείου, ήταν ένα σταυρόλεξο με 19 ερωτήσεις σχετικές με την ιστορία και την αρχαιολογία της Πεπαρήθου, που συνόψιζε όσα είδαν και κατέγραψαν ακούγοντας τις εργασίες των μαθητών της Α’ Λυκείου για τα μνημεία της πόλης τους.

Τα μνημεία

Στο Κυνήγι του Θησαυρού χαράξαμε μια πορεία στην πόλη της Σκοπέλου με σκοπό οι μαθητές να εντοπίσουν και να γνωρίσουν τις αρχαιότητες, τις οποίες προσπερνούν καθημερινά χωρίς να δίνουν σημασία. Η διαδρομή ήταν η ακόλουθη: Επισκοπή, Παναγία Ελευθερώτρια, Παναγία Φανερωμένη, Κάστρο, Μιχαήλ Συννάδων, Άγ. Απόστολοι, Ασκληπιείο, ΓΕΛ Σκοπέλου.

Ο πρώτος σταθμός ήταν η Επισκοπή, περιοχή γνωστή σε όλους, που αποτελεί ιδιοκτησία των αδελφών Δημητριάδη και βρίσκεται κοντά στο Λύκειο, στην αρχή του επαρχιακού δρόμου που ενώνει την πόλη της Σκοπέλου με τους οικισμούς του Πανόρμου και της Γλώσσας (εικ. 9). Πρόκειται για ένα κτήριο φρουριακής μορφής που αποτελείται από δύο ορόφους με στενά παράθυρα και αντηρίδες, κατά το πρότυπο βενετικού μεγάρου (σημ. 10), επρόκειτο δε να χρησιμεύσει ως κατοικία του Επισκόπου τον 15ο-16ο αιώνα. Στην άνω επιφάνεια προεξέχουν τα πέτρινα υποστηρίγματα του εξώστη, που δεν κατασκευάστηκε ποτέ, και έχουν λαξευμένες μορφές ζώων. Η κατασκευή έμεινε ημιτελής λόγω οικονομικών δυσχερειών και περιέκλειε βασιλική του 1078 που διαδέχτηκε βασιλική των παλαιοχριστιανικών χρόνων. Στα μέσα του 16ου ή στις αρχές του 17ου αιώνα κτίστηκε μονόκλιτη καμαροσκέπαστη βασιλική της Παναγίας, ο εξωτερικός περίβολος της οποίας βαίνει επί των θεμελίων του νότιου τοίχου της βυζαντινής βασιλικής. Η παρουσία αρχαίου οικοδομικού υλικού −όπως κιονοκράνων ιωνικού ρυθμού− (σημ. 11), αγαλμάτων, επιγραφών και επιτύμβιων στηλών, που είτε είναι εντοιχισμένα στα διάφορα οικοδομήματα, είτε εντοπίστηκαν στις ανασκαφές, ή μεταφέρθηκαν κάποια στιγμή στην αυλή της Επισκοπής, προέρχονται από αρχαίο ιερό και από νεκροταφείο της περιοχής.

Ο δεύτερος γρίφος υποδείκνυε την Παναγία την Ελευθερώτρια (εικ. 10), στη ΝΑ γωνία της οποίας εντοπίζεται εντοιχισμένη σαρκοφάγος (σημ. 12), ακέραια με το κάλυμμά της, της Ομάδας του μικρασιατικού εργαστηρίου της Άσσου που χρονολογείται στα τέλη 3ου αιώνα μ.Χ.

Επόμενη στάση ήταν η Παναγία η Φανερωμένη, αριστερά της θύρας της οποίας βρίσκεται εντοιχισμένο επιτύμβιο ανάγλυφο που απεικονίζει άνδρα πεζό με το άλογό του, πιθανώς της Ελληνιστικής περιόδου (σημ. 13).

Ο τέταρτος σταθμός ήταν το Κάστρο, όπου –όπως υποδηλώνει και η ονομασία του– σώζεται τμήμα του ισχυρού τείχους της Πεπαρήθου που χρονολογείται τον 13ο αιώνα μ.Χ. και εδράζεται σε προγενέστερο τείχος του 4ου αιώνα π.Χ. (σημ. 14, εικ. 11). Το τείχος της Κλασικής περιόδου είναι κτισμένο με μεγάλους ογκόλιθους από ντόπιο γκρίζο ασβεστόλιθο, που παραπέμπουν σε πολυγωνική τοιχοδομία και συμπληρώνονται με μικρότερους δόμους και μικρές πλακαρές πέτρες διαφόρων μεγεθών οριζόντια τοποθετημένες σε τέλεια συναρμογή (σημ. 15).

Οι επόμενοι δύο γρίφοι οδηγούσαν στον Άγ. Μιχαήλ Συννάδων και στους Αγ. Αποστόλους. Ο Αγ. Μιχαήλ Συννάδων (σημ. 16) φέρει εντοιχισμένο αρχαίο οικοδομικό υλικό, επιγραφές, επιτύμβιες στήλες, καθώς επίσης δύο καλύμματα και πέντε τμήματα σαρκοφάγων της Ομάδας του μικρασιατικού εργαστηρίου της Άσσου του ύστερου 3ου αιώνα μ.Χ. Οι Άγ. Απόστολοι στη θέση «Βράχος» εικάζεται ότι είναι κτισμένοι πάνω στο ναό της Αθηνάς που σύμφωνα με επιγραφή (σημ. 17) ιδρύθηκε το 197 π.Χ. στο πλαίσιο ανοικοδόμησης της πόλης που είχε καταστραφεί το 200 π.Χ. από τον Φίλιππο Ε’.

Ο έβδομος γρίφος οδηγούσε στο σημαντικότερο χώρο της Σκοπέλου και μοναδικό επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο στις Βόρειες Σποράδες, το Ασκληπιείο (σημ. 18, εικ. 12). Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα του ελλαδικού χώρου, που ιδρύθηκε πιθανότατα τον 5ο αιώνα, άκμασε τον 4ο αιώνα και λειτούργησε έως τουλάχιστον τον 2ο αιώνα π.Χ., ενώ ο χώρος συνέχισε να χρησιμοποιείται έως τους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους. Το ιερό αποτελείται από μια στοά τριών τουλάχιστον δωματίων, που περιέκλειε στις τρεις ή τέσσερις πλευρές μία εσωτερική αυλή με κτιστή εσχάρα ή βωμό αναίμακτων θυσιών.

Ο επόμενος γρίφος οδηγούσε στο τελευταίο σημείο της πόλης που δεν ήταν άλλο από το ΓΕΛ Σκοπέλου.

Νικητές

Νικήτρια αναδείχτηκε η ομάδα που συγκέντρωσε την υψηλότερη βαθμολογία. Τα μέλη της οδηγήθηκαν στη θέση που υποδείκνυαν τα επιλεγμένα γράμματα από το σταυρόλεξο, δηλαδή στον Πίνακα Ανακοινώσεων του σχολείου, όπου βρήκαν τη σχετική αφίσα που ανέγραφε «Κερδίσατε» (εικ. 13). Οι μαθητές της πρώτης και της δεύτερης ομάδας στεφανώθηκαν με στεφάνια ελιάς (εικ. 14). Στο τέλος προσφέρθηκαν σε όλους γλυκίσματα.

Αξιολόγηση – Πορίσματα

Το Κυνήγι Θησαυρού στην πόλη της Σκοπέλου είχε μεγάλη επιτυχία και άφησε θετικές εντυπώσεις τόσο στους μαθητές όσο και στην τοπική κοινότητα. Ιδιαίτερη μνεία έγινε στον τοπικό Τύπο (σημ. 19), ενώ παράλληλα η δραστηριότητα αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του σχολείου (σημ. 20). Τα πορίσματα που προέκυψαν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το παιχνίδι λειτούργησε ως ένα διασκεδαστικό εργαλείο βιωματικής μάθησης ενταγμένο στην κοινωνία, μακριά από τη σχολική αίθουσα και τον απομονωμένο χώρο του σχολείου. Οι μαθητές κατόρθωσαν να ανασύρουν από τη μνήμη τους γνώσεις που είχαν διδαχτεί στο μάθημα της Ιστορίας κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και να τις χρησιμοποιήσουν για να επιλύσουν τους γρίφους. Παράλληλα ανέπτυξαν πρόσθετες δεξιότητες, όπως παρατηρητικότητα και φαντασία, ανέλαβαν δημιουργικές πρωτοβουλίες και όξυναν την κριτική τους σκέψη αποκομίζοντας νέες πληροφορίες σχετικές με μνημεία που δε γνώριζαν.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι οι μαθητές χαμηλότερων επιδόσεων στα μαθήματα ξεπέρασαν την αρχική επιφυλακτικότητά τους και με ενθουσιασμό επέδειξαν ιδιαίτερο ζήλο και ενδιαφέρον για το παιχνίδι, παρουσιάζοντας μια θετική στάση και αναπτύσσοντας σχέσεις συνεργασίας με τους συμμαθητές και τους καθηγητές τους. Επιπλέον, όλες οι ομάδες απάντησαν σωστά στις περισσότερες ερωτήσεις του σταυρόλεξου του τελευταίου γρίφου επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι έμαθαν με βιωματικό τρόπο για την τοπογραφία, την ιστορία και την αρχαιολογία της Πεπαρήθου.

Συνοψίζοντας, το Κυνήγι Θησαυρού μπορεί πράγματι να χρησιμοποιηθεί και από άλλες σχολικές μονάδες ως εργαλείο βιωματικής, συνεργατικής και διαθεματικής μάθησης με θετικά αποτελέσματα για τους μαθητές.

 

Δρ Κατερίνα Τζαβελοπούλου

Διδάκτωρ Αρχαιολογίας, Φιλόλογος Μέσης Εκπαίδευσης