Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της κεντροευρωπαϊκής αρχαιολογίας φαίνεται ότι φτάνει στη λύση του μετά από νέες αποκαλύψεις στο Leubingen της Θουριγγίας (Γερμανία). Πρόκειται για την πηγή του πλούτου ενός άνδρα που έζησε και τάφηκε στην περιοχή πριν από 3.800 χρόνια για να αποκαλυφθεί μαζί με τον πολύτιμο θησαυρό που τον συνόδεψε στην τελευταία του κατοικία, το 1877.

Τότε ήταν που ο Friedrich Klopfleisch, αρχαιοδίφης και καθηγητής ιστορίας της τέχνης έφερε στο φως στο Leubingen, κάτω από έναν τύμβο εννέα μέτρων έναν τάφο με τριγωνικό θάλαμο και με με δίρριχτη οροφή από ξύλο, καλάμια και επιστέγασμα από κροκαλοπαγείς λίθους. Στο εσωτερικό του τάφου ήταν θαμμένος σε ύπτια στάση ο νεκρός άνδρας καλυμμένος με τις χρυσές καρφίδες που κάποτε συγκρατούσαν το ένδυμά του αλλά και τον σκελετό ενός παιδιού κάθετα στην αγκαλιά του. Γύρω τους εργαλεία, ένας πέλεκυς και ένα αγγείο. Το εύρημα ήταν αδιαμφισβήτητα χωρίς προηγούμενο στη Γερμανία. Η τελετουργική, επιμελής και πλούσια ταφή αντανακλούσε ότι ο νεκρός θα είχε στην εποχή του κάποια πολιτική δύναμη της οποίας τα ίχνη χάθηκαν στο χρόνο. Έτσι, χωρίς περισσότερα στοιχεία, ο «φαραώ της Θουριγγίας» όπως έμεινε γνωστός, έμεινε να περιμένει την αρχαιολογική σκαπάνη να ξεδιαλύνει το μυστήριό του. Μέχρι σήμερα.

Πρόσφατα λοιπόν, αρχαιολόγοι έφεραν στο φως αξιόλογα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα αλλά και αντικείμενα κοντά στον τόπο ταφής του «φαραώ» μετά από έρευνα και ανασκαφή σε μια έκταση 25 εκταρίων. Το αρχιτεκτόνημα που βρήκαν, έκτασης 427 τ. μέτρων είναι ένα από τα μεγαλύτερα προϊστορικά γερμανικά οικήματα, ενώ υπολογίζεται ότι είχε ύψος οκτώ μέτρων και καλυπτόταν από στέγη στηριζόμενη σε χοντρούς ξύλινους πασσάλους. Δίπλα του βρέθηκε σύγχρονό του νεκροταφείο με 44 απλές ταφές ατόμων ταπεινής – ως φαίνεται – καταγωγής. Ακριβώς στην είσοδο του τεράστιου κτίσματος βρέθηκε θησαυρός αντικειμένων από χαλκό: λεπίδες πελέκεων που ήταν αποθηκευμένοι στο εσωτερικό κεραμικού αγγείου.

Πώς όμως τα νέα ευρήματα σχετίζονται με τον νεκρό του Leubingen; Απορρίπτοντας θεωρίες που θέλουν το οίκημα ναό, ο επικεφαλής της έρευνας στο χώρο Mario Küssner ερευνά το ενδεχόμενο το οίκημα να ήταν ανάκτορο ενός ηγεμόνα που ζούσε συλλέγοντας φόρους από διακινητές χαλκού οι οποίοι διοχέτευαν το πολύτιμο μέταλλο από την Ανατολή στη Δύση. Σύμφωνα με τον Küssner, η περιοχή βρισκόταν κατά μήκος του εμπορικού δρόμου του χαλκού και έλεγχε μια περιοχή ακτίνας 80 χιλιομέτρων. Μέσα στα πλαίσια αυτά, οι λεπίδες που βρέθηκαν έξω από το οίκημα ήταν ίσως απόδειξη πίστης των υπηκόων-συλλεκτών στον ηγεμόνα. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο ότι ένα μεταλλουργικό εξάρτημα που σχετίζεται με όλα αυτά βρέθηκε στον τάφο του «φαραώ της Θουριγγίας» , κάνοντας πιθανό το ενδεχόμενο εκείνος να ήταν ο κυρίαρχος του εμπορικού παιχνιδιού της περιοχής. Όσο για το παιδί; Ο Küssner το θεωρεί ως θύμα ανθρωποθυσίας που πραγματοποιήθηκε ως τελευταίος φόρος προς τιμήν του νεκρού άρχοντα του χαλκού.