Πρόσφατα ανακοινώθηκε η ανακάλυψη συνοικίας της μεσαιωνικής πόλης της Troyes (2000 μ2), με αφορμή την προέκταση του κτιρίου της Νομαρχίας. Πρόκειται για την ρωμαϊκή Augustobona, η οποία ιδρύθηκε το 25 μ.Χ. Στον Μεσαίωνα, η συνοικία συνδεόταν με την abbaye de Notre-Dame-aux-Nonnains η οποία ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα, ενώ αναφέρεται μια Pava tanneria (εργαστήριο βυρσοδεψίας) από το 1288 σε αυτό το οικοδομικό τετράγωνο. Η συνοικία, με εργαστήρια και καταστήματα, εγκαταστάθηκε σε ελώδη περιοχή γύρω από τους μαιάνδρους του ποταμού Vienne από τον 12ο αιώνα, ενώ η λειτουργία των εργαστηρίων τεκμηριώνεται και από τα τοπωνύμια που επιβιώνουν μέχρι τον 19ο αιώνα, όπως les «Bains de la Tannerie», οι οδοί rue de la Petite Tannerie και rue de la Grande Tannerie.

Τα εργαστήρια βυρσοδεψίας
Η ανασκαφή τριών εργαστηρίων βρίσκεται σε εξέλιξη και έως τώρα αποκαλύπτονται οι τεχνικές κατεργασίας των δερμάτων που προέρχονται από τα κρεοπωλεία σε εντυπωσιακές σειρές ορθογωνίων δεξαμενών χωρητικότητας 2 με 2,5 κυβικών, σκαλισμένων στον βράχο, τα τοιχώματα των οποίων φέρουν επένδυση από πλεκτή λυγαριά. Οι δεξαμενές συχνά συνδέονται με κυλινδρικούς κάδους από βαρέλια για την αποθήκευση της στάχτης και του δρυόφλοιου. Οι μεγαλύτερες δεξαμενές δέχονται τα ακατέργαστα δέρματα, τα οποία εμποτίζονται σε αλκαλικό μείγμα νερού και στάχτης, όσο χρειάζεται για την πλήρη αποτρίχωση. Μετά από πλύσιμο στο καθαρό νερό του παραπόταμου, τα δέρματα παραμένουν στις μικρότερες δεξαμενές, οι οποίες περιέχουν μεγάλη συγκέντρωση δρυόφλοιου για την ενίσχυση και την κατεργασία του δέρματος. Η καλαθοπλεκτική των δεξαμενών έχει διατηρηθεί σε πολύ καλή κατάσταση, λόγω της επαφής της με την τανίνη της βελανιδιάς. Μένει ακόμα να προσδιοριστεί η πιθανή ειδικότητα των εργαστηρίων και η προέλευση των δερμάτων.
Σε μικρή απόσταση, ερευνήθηκε ένα όρυγμα μικρού βάθους και πλάτους 2 μ., το οποίο λειτουργούσε σαν κανάλι για απόβλητα δερμάτων και χρησιμοποιημένων αντικειμένων (παπούτσια, ζώνες, γάντια). Πιο ψηλά, βρέθηκαν τα οστά περίπου 20 αλόγων και κυρίως γαϊδουριών. Η κοντινή απόσταση από τα εργαστήρια προκαλεί ερωτήματα, όπως π.χ. για τη χρήση αυτών των ζώων, καθώς κατά καιρούς είχε απαγορευτεί η κατανάλωση του κρέατός τους από την Εκκλησία στον Μεσαίωνα.

Ο μεσαιωνικός οικισμός (13ος-15ος αιώνας)
Σε στρώμα περίπου πάχους 1 μ., έχουν εντοπιστεί τα χωμάτινα δάπεδα των μεσαιωνικών οικιών. Οι οικίες και οι βοηθητικοί χώροι αποτελούνται από ξύλινες ανωδομές συμπληρωμένες με πέτρες, πηλό και χώμα, που εδράζονται σε λίθινο θεμέλιο. Από το τέλος του 13ου αιώνα, διαπιστώνεται η χρήση στρωτήρων κεράμων για τη στέγη.
Την περίοδο εκείνη, ο οικισμός χωριζόταν από ένα στενό δίαυλο, του οποίου οι όχθες ενισχύονται με ξύλινους πασσάλους. Οι οικίες με εντυπωσιακές καμινάδες (των μαγειρίων) είναι χτισμένες με αυλές, κήπους και εργαστήρια ανοικτά και στραμμένα προς τον κεντρικό δρόμο.
Η ανασκαφή της συνοικίας αυτής αναδεικνύει μέρος της ιστορίας της πόλης στον Μεσαίωνα.

Catherine Bouras με Πηγή INRAP
www.inrap.fr/archeologie-preventive/Actualites/Communiques-de-presse/Les-derniers-communiques/Communiques-nationaux/p-12021-Les-tanneurs-medievaux-de-Troyes.htm

Για περιήγηση στον χώρο των εργαστηριών βλ. www.inrap.fr/archeologie-preventive/Ressources-multimedias/Visites-virtuelles/troyes/p-11982-Visite-virtuelle-de-la-fouille-de-Troyes-atelier-d.htm