Γιούρι Πάινς, Η Αιώνια Αυτοκρατορία. Η πολιτική κουλτούρα της αρχαίας Κίνας και η αυτοκρατορική της κληρονομιά (σειρά: Κίνα – Ιστορία και Πολιτισμός), επιστ. επιμ.: Στέφανος Γκαντόλφο / Άννα-Ειρήνη Μπάκα, μτφρ.: Μαρία Παπαηλιάδη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2024, 440 σελ. ISBN: 978-618-230-064-0
Η Κινεζική Αυτοκρατορία ιδρύθηκε το 221 π.Χ. και διήρκεσε μέχρι το 1912, οπότε την αντικατέστησε η Δημοκρατία της Κίνας. Σε αυτά τα 2.132 έτη η Αυτοκρατορία κλονίστηκε από εμφύλιες διαμάχες και ξένες εισβολές, κατακτήθηκε από ξένα φύλα και γνώρισε ολέθριες εξεγέρσεις. Παρ’ όλα αυτά, τα θεμελιώδη θεσμικά, κοινωνικοπολιτικά και πολιτισμικά γνωρίσματά της παρέμειναν αναλλοίωτα.
Στην Αιώνια Αυτοκρατορία διερευνώνται οι λόγοι για την απαράμιλλη πολιτική ανθεκτικότητα της Κίνας, δεδομένου ότι η Αυτοκρατορία κατάφερε να επιβιώσει και να αντεπεξέλθει τόσο σε εσωτερικές όσο και εξωτερικές προκλήσεις. Ένας από τους βασικούς παράγοντες που συνετέλεσαν στη μακραίωνη πορεία της ήταν ότι συνδύαζε αυστηρά ιδεολογικά θεμέλια με ευέλικτη εφαρμογή. Οι κύριοι πολιτικοί παράγοντες και οι γείτονες της Αυτοκρατορίας σέβονταν και υιοθετούσαν τις θεμελιώδεις αρχές της, όπως η ενότητα υπό έναν μονάρχη. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες της ηγεσίας βρίσκονταν συνεχώς υπό διαπραγμάτευση. Καθώς η σύγχρονη Κίνα εισέρχεται σε μια νέα περίοδο διακυβέρνησης τον 21ο αιώνα, ο Πάινς εξετάζει πώς η αυτοκρατορική της κληρονομιά επηρεάζει την πορεία της.
Γιούρι Πάινς
Ο Γιούρι Πάινς (Yuri Pines· γενν. 1964, Κίεβο, Ουκρανία) διδάσκει κινεζική ιστορία και πολιτισμό στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ (από την έδρα του οποίου παραιτήθηκε τον Μάρτιο του 2024) και σε πανεπιστήμια της Κίνας. Η έρευνά του επικεντρώνεται στην πρώιμη κινεζική σκέψη, την παραδοσιακή κινεζική πολιτική κουλτούρα καθώς και την κινεζική ιστοριογραφία. Έχει εκδώσει τέσσερις μονογραφίες, ενώ έχει επιμεληθεί διάφορα βιβλία για την Κίνα στα αγγλικά, τα κινεζικά, τα εβραϊκά και τα γαλλικά. Το 2010 το βιβλίο του Envisioning Eternal Empire: Chinese Political Thought of the Warring States Era απέσπασε το βραβείο Polonsky για τη δημιουργικότητα και την πρωτοτυπία του στις ανθρωπιστικές επιστήμες.