Το ανεξίτηλο μέικ απ, μυστικό που γνώριζαν πέντε χιλιετίες πριν οι Αιγύπτιοι, αναλύθηκε και «αποκαλύφθηκε» σε Πανελλήνιο Συνέδριο Φυσικής στη Θεσσαλονίκη
Το μυστικό του ανεξίτηλου μέικ απ, διακαής πόθος και διαχρονικός στόχος της σύγχρονης κοσμετολογίας, ήταν γνωστό στην Αίγυπτο πριν από 5.000 χρόνια. Αναμειγνύοντας φυσικά μέταλλα από την Ερυθρά Θάλασσα οι Αιγύπτιοι παρασκεύαζαν καλλυντικό, το οποίο είχε την ιδιότητα να παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο, χαρίζοντας ομορφιά και «αιώνια νεότητα» στις γυναίκες της εποχής.
Την τέχνη των αρχαίων Αιγυπτίων, που θυμίζει δράση αλχημιστών, κατάφεραν να αναλύσουν οι επιστήμονες, με μια νέα μέθοδο ανάλυσης έργων τέχνης μέσω ακτίνων Χ σε επιταχυντές ηλεκτρονίων, την οποία παρουσίασε στο 25ο Πανελλήνιο Συνέδριο Φυσικής Στερεάς Κατάστασης και Επιστήμης των Υλικών στο Τελλόγλειο Ιδρυμα Θεσσαλονίκης ο ερευνητής του εργαστηρίου Βrookhaven των ΗΠΑ, Έρικ Ντόριχι.
Το αιγυπτιακό μέικ απ βρέθηκε ανέγγιχτo σε αλαβάστρινα βαζάκια μέσα σε τάφους, καθώς η χρήση του δεν περιοριζόταν στις Αιγύπτιες που ήθελαν να βελτιώσουν την εμφάνιση του προσώπου και του σώματός τους αλλά επεκτεινόταν και στις μούμιες. Οι επιστήμονες κατάφεραν να «αποκρυπτογραφήσουν» τη σύνθεσή του και διαπίστωσαν ότι τα βασικά συστατικά του ήταν σίδηρος και ψευδάργυρος. Την ίδια τεχνολογία, που βασίζεται στη μίξη των κατάλληλων υλικών της φύσης, φαίνεται πως εφάρμοζαν και στους χρωματισμούς των κεραμικών και των κοσμημάτων τους.
Το προϊόν, όπως ήταν αναμενόμενο, κίνησε το ενδιαφέρον διεθνούς εταιρείας που δραστηριοποιείται στην κοσμετολογία. Ωστόσο, θα πρέπει πρώτα να περιμένει τα αποτελέσματα των επιστημονικών ερευνών που επικεντρώνονται στις επιπτώσεις από τη μακροχρόνια χρήση του στο ανθρώπινο σώμα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συμπεράσματα των ερευνών που πραγματοποιούνται σε εργαστήρια ανά τον κόσμο αφορά τη δυνατότητα των Αιγυπτίων να παράγουν συνθετικές ουσίες τις οποίες χρησιμοποιούσαν καθημερινά για λόγους αισθητικής ή ως φάρμακα. Παράδειγμα αποτελεί μία συνθετική άσπρη ουσία που δημιούργησαν το 3.000 π.Χ. βασιζόμενοι στη νανοτεχνολογία, η οποία εικάζεται ότι χρησιμοποιούνταν στο δέρμα, τα μαλλιά και τα μάτια ως φάρμακο.
Με την ίδια μέθοδο μελετήθηκε και ο ειδικός χρωματισμός του «μπλε των Μάγια», που διασώζεται ακόμη και σήμερα λαμπερό σε κεραμικά του 8ου αιώνα. Το χρώμα χρησιμοποιούνταν σε αγάλματα, σκεύη, ρούχα, καλλυντικά και τατουάζ και η μεγάλη του ανθεκτικότητα μέχρι πρότινος αποτελούσε γρίφο για τους επιστήμονες. Τελικά, διαπιστώθηκε ότι οφειλόταν στη χημική του σύσταση, που τυποποιήθηκε πρόσφατα, και βασιζόταν στη λάσπη και το φυτό ίντιγκο (indigo). «Η κατανόηση της προέλευσης και της χρήσης των υλικών από τους αρχαίους πολιτισμούς τα οποία παρέμεναν σταθερά στον χρόνο μπορεί να μας βοηθήσει να μελετήσουμε ουσίες που μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε όλους τους τομείς της σημερινής επιστήμης, από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα, όπως για παράδειγμα στην κατασκευή αποθηκών για πυρηνικά απόβλητα» εξήγησε ο κ. Ντόριχι.
Με μια ματιά
3500 π.Χ.: Τα καλλυντικά πρωτοχρησιμοποιούνται στην Αίγυπτοκαι αργότερα στην Ελλάδα και τη Ρώμη 840 π.Χ.: Στο Αρχαίο Βασίλειο του Ισραήλ υιοθετείται η χρήση των καλλυντικών, όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη 1066: Η Εκκλησία απαγορεύει τη χρήση τους 1800: Καλλυντικά χρησιμοποιούν μόνο ιερόδουλοι και ηθοποιοί.
1909: Ιδρύεται η πρώτη εταιρεία καλλυντικών L΄ Οreal 1920: Μάσκαρα προκαλεί τον θάνατο μιας γυναίκας και την τύφλωση δεκάδων 2008: Συνολικά ξοδεύονται παγκοσμίως 13 δισ. ευρώ σε καλλυντικά.
Πηγή: Τα Νέα, Φ. Στεφανοπούλου, 22/9/09