Στο Σκινάρι Ζακύνθου ο λιθόκτιστος φάρος με τον στρογγυλό πύργο όπου το ύψος του είναι 9,5 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 67 μέτρα, πρωτολειτούργησε το 1897 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο, λευκό αναλάμπων χαρακτηριστικό ανά 1,5 δλ. και φωτοβολία 21 ν.μ..
Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου εκλάπησαν τα φωτιστικά μηχανήματα και ο φάρος παρέμεινε σβηστός.
Το 1945, στα πλαίσια ανασυγκρότησης του Φαρικού Δικτύου, επαναλειτούργησε ως επιτηρούμενος με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο.
Το 1980 ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε και λειτουργεί ως επιτηρούμενος.
Η πρόσβαση στον φάρο γίνεται οδικώς ξεκινώντας από το χωριό Βολίμες προς το ομώνυμο ακρωτήριο Σκινάρι της Ζακύνθου γνωστό για τις “γαλάζιες σπηλιές¨.