Φιγούρα 47,5 εκ. το σώμα και 13 εκ. η μύτη του, Ο Μορφονιός του Αντώνη Μόλλα.
Κατασκευάστηκε από τον Σωτήρη Σπαθάρη μεταξύ του έτους 1948 – 1950, τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι πεπιεσμένο χαρτί.
Είναι δωρεά του Ευγένιου Σπαθάρη στο Σπαθάρειο Μουσείο – Θέατρο Σκιών του Δήμου Αμαρουσίου κατά το έτος 1995.
Ο Μορφονιός είναι ντυμένος με κουστούμι και ένα μικρό καπέλο με φιόγκο, φοράει κουστούμι με ρεντιγκότα και φιόγκο. Έχει μικρή φαλάκρα. Ο Μορφονιός έχει πολύ μεγάλο κεφάλι και μακριά μύτη δυσανάλογο με το υπόλοιπο σώμα. Υπάρχουν σκαλίσματα για την φαλάκρα, τον φιόγκο στο καπέλο, το ρουθούνι, το μάτι, το φρύδι, το αυτί, τα μαλλιά, τον φιόγκο στο καπέλο και τις ραφές στο κουστούμι.
Οι αρθρώσεις της φιγούρας είναι :
1:κοιλιά
Την φιγούρα του Μορφονιού εισήγαγε στο θέατρο σκιών ο Αντώνης Μόλλας .
Το όνομα «Μορφονιός» σίγουρα αποτελεί ευφημισμό όσον αφορά στο συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου.
Άσχημος με τεράστιο κεφάλι και μύτη. Είναι μικρόσωμος με κοντά πόδια. Επί πλέον είναι πολύ κομψευόμενος. Η φωνή του είναι έρρινη και μακρόσυρτη Οι φράσεις του τελειώνουν με ένα «ουίτ» που προκαλεί τα γέλια και πιθανόν να προκύπτει από το ελάττωμα της μύτης του. Είναι μαμμόθρεφτος, φαντασμένος και ερωτύλος. Διαθέτει ωστόσο ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Παντελή έλλειψη αυτογνωσίας, γι’ αυτό και κοροϊδεύει τους άσχημους. Μοιάζει να αποτελεί σύνθεση των τούρκικων προσώπων Μπεμπερουχή και Ρινόφωνου.
Διαθέτει ωστόσο ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Παντελή έλλειψη αυτογνωσίας.
«Ουίτ, είμαι ο Μορφονιός , της μάνας μου καμάρι , όλες οι νιες μαραίνονται , ποια θα με πρωτοπάρει…».
Είναι, μάλιστα, τόσο πεπεισμένος για το… θείο κάλλος του, ώστε βάζει και υψηλούς στόχους: κορίτσια με προίκα την κόρη του Βεζίρη ή την εκάστοτε περιζήτητη καλλονή. Συχνά, μάλιστα έχει την αίσθηση πως είναι παντοδύναμος, γι’ αυτό προσπαθεί να τα βάλει με τον «κατηραμένον όφι» ή το «τέρας»,με τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Ο Καραγκιόζης βγαίνει από την καλύβα του αμέριμνος, για να αντικρίσει τον Μορφονιό.
Το αίμα του κόβεται και γυρίζει στην καλύβα του τρομοκρατημένος, ουρλιάζοντας: «Μανούλα μου, μια μπουλντόζα».
Ξαναβγαίνει επιφυλακτικά, για να παρατηρήσει… αυτό το θαύμα της φύσης. Όπως είναι φυσικό, ο Μορφονιός δεν ξεφεύγει από την ειρωνεία του και την αμείλικτη και αιχμηρή του γλώσσα. «Παιδιά, φέρτε μια θέση γιο το σώμα του και δυο θέσεις για το κεφάλι του» και άλλα παρόμοια τα οποία, ωστόσο, ουδόλως πτοούν τον ομορφονιό.
Η αλαζονεία του είναι τόση, ώστε ο Καραγκιόζης συχνά χειροδικεί για να τον συνετίσει. Άλλες φορές πάλι η ίδια η ίδια η τύχη δίνει την απάντηση αλλά ως γνωστό «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι».