Μισομόντελο, ναυπηγικά εργαλεία και μακαράς.
Οι Σκιαθίτες αρχιναυπηγοί εξέδιδαν σύμφωνα ναυπηγήσεως, όπως αποδεικνύεται από τα αρχεία του Δημοσίου Μνήμονος Σκιάθου, τα οποία είχαν θέση ναυτιλιακών εγγράφων του πλοίου.
Όμως μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη της Σκιαθίτικης Ναυτιλίας εκτός από τους άριστους ναυπηγούς έπαιξε το συνεταιριστικό πνεύμα. Το πνεύμα αυτό καλλιεργήθηκε από το τέλος του 17ου αιώνα, και βασίστηκε στην εμπιστοσύνη και τιμιότητα μεταξύ των Σκιαθιτών.
Ο συνδυασμός αυτός εμπορίου και ναυτιλίας είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ελληνικού πνεύματος και ήταν σε κοινή χρήση μεταξύ των Σκιαθιτών, απόδειξη αυτού η σωζόμενη διαθήκη του προπάππου του επιφανούς Σκιαθίτη εφοπλιστή Θωμά Ν. Επιφανειάδη, του Επιφάνειου Δημητριάδη ή Λογιωτάτου, που συντάχθηκε τον Αύγουστο του 1794, η οποία μαρτυρά την ύπαρξη μεριδίου σε σκιαθίτικα ιστιοφόρα των καπετανέων Ματαρώνα και Κωνσταντή Οικονόμου.
Ως άνθρωπος αυτός των γραμμάτων, διδάσκαλος του γένους, δεν δίστασε να διαθέσει τα χρήματά του για την ανάπτυξη της ναυτιλίας της πατρίδας του, και το παράδειγμά του ακολούθησαν αρκετοί συμπατριώτες του.
Χαρακτηριστικό του συνεταιριστικού πνεύματος, είναι το από 23ης Αυγούστου 1833 έγγραφο ενώπιον του Δημοσίου Μνήμονος Σκιάθου Κ. Λογοθέτη στο οποίο ο Πλοίαρχος και ιδιοκτήτης της γολέτας “Άρτεμις”, Θεόδωρος Τρακόσας, συμβάλλεται με τον Χατζή Αποστόλη, έμπορο, που καταθέτει ως συρμαγιά της προαναφερθείσης γολέτας 15 χιλιάδες τούρκικα γρόσια, ενώ ο ίδιος ο Τρακόσας προσφέρει για την επιχείρηση το πλοίο του καλώς αρματωμένο και 5 χιλιάδες γρόσια, ποσά όχι ευκαταφρόνητα για εκείνη την εποχή. Παραβλέποντας τις άλλες λεπτομέρειες του συμφωνητικού φθάνουμε στο δια ταύτα, ήτοι τη μοιρασιά.