Άποψη απο το μπαλκόνι της πρύμνης.
Ιστορία του Θωρηκτού «Γ. Αβέρωφ»
Στις αρχές του 20ού αιώνα, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να ενισχύσει ιδιαίτερα τον στόλο του τότε Βασιλικού Ναυτικού, καθώς τα υπάρχοντα πλοία είχαν καταστεί απαρχαιωμένα με την ραγδαία εξέλιξη της ναυτικής τεχνολογίας.
Έγιναν αγορές αντιτορπιλικών και τορπιλοβόλων από το εξωτερικό, αλλά η πιο σημαντική κίνηση ήταν η παραγγελία και τελικά η αγορά του «Γ. ΑΒΕΡΩΦ».
Το πλοίο, ναυπηγούμενο στα ναυπηγεία «Ορλάντο», ιδιοκτησίας του Λουδοβίκου Ορλάντο, στο Λιβόρνο, στην Ιταλία, είχε παραγγελθεί αρχικά από τη Βραζιλία, αλλά η παραγγελία του ακυρώθηκε λόγω περικοπής των κονδυλίων. Ήταν το τρίτο της ίδιας σειράς ναυπήγησης «ΠΙΖΑ», «Αμάλφι» και «ΣΑΝ ΤΖΙΟΡΤΖΙΟ» όπου τα είχε παραγγείλει η ιταλική κυβέρνηση, καθώς και ένα ακριβές αντίγραφό του, το «Β» το οποίο έκρινε ότι δεν είναι αναγκαίο και αποφάσισε να το πουλήσει.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι Τούρκοι είχαν ενδιαφερθεί για την αγορά του πλοίου, αλλά άργησαν να καταθέσουν την προσφορά τους, όπως επίσης και ότι η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε τελική τιμή κατά 2.000.000 δρχ. μικρότερη από το ποσό που πρόσφερε το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό για το αδελφό πλοίο «ΠΙΖΑ». Η οριστική σύμβαση της αγοράς του επικυρώθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1909.
Το πολεμικό πλοίο Αβέρωφ είναι ιστορικό πλοίο της νεότερης Ελλάδας.
Παρά την ονομασία του ως θωρηκτού, στην πραγματικότητα είναι θωρακισμένο καταδρομικό, κλάσης ΠΙΖΑ, το οποίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Oρλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908 – 1911, και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.