«Η σφαγή του Αλή πασά», σύνθεση είκοσι ατόμων, είναι μια δημιουργία του Παύλου Βρέλλη από τη σύλληψη ως την υλοποίησή της.
Ο Βρέλλης είχε στη διάθεσή του αρκετές ιστορικές πηγές, τόσο από Έλληνες όσο και από ξένους, εξίσου όμως πολλές ήταν και οι αντιφάσεις, οι περιγραφές και οι θρύλοι. Έτσι, κάνοντας μια επιλογή και αξιοποιώντας χαλκογραφίες, σχέδια, πορτραίτα της εποχής αλλά και βιβλία από συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κατέληξε στη δημιουργία του αποκεφαλισμού του Αλή πασά.
Η εργασία του αυτή άρχισε στα τέλη του 1976 και τελείωσε δύο χρόνια μετά.
Τα κελιά του μοναστηριού του Αγίου Παντελεήμονα, όπως αναφέρει στον Οδηγό του Μουσείου, τα πρόσεξε ιδιαίτερα γιατί εκεί διαδραματίστηκαν και τα γεγονότα.Τα περισσότερα πρόσωπα της σύνθεσης αποτελούν «ενσαρκώσεις» επώνυμων μορφών. Η δομή της αίθουσας σχετίζεται άμεσα με την αναπαράσταση της σκηνής που εκτυλίχθηκε αρχικά με την ταχύτατη αντίσταση των Τουρκαλβανών και την επίθεση των Τούρκων αμέσως μετά. Η σωματοφυλακή του Αλή πασά αποτελούνταν από δώδεκα Τουρκαλβανούς, συνολικά. Δύο απ’αυτούς βρίσκονται στη στέγη και άλλοι δύο στη σπηλιά πίσω (μόνον ο ένας διακρίνεται καθαρά), τρεις είναι σωριασμένοι στην κρεβάτα και άλλοι τόσοι στο πλακόστρωτο της αυλής. Όλοι τους νεκροί. Οι μόνοι ζωντανοί είναι: ο πρώτος (με χαρακτηριστικό ύπουλο βλέμμα) πίσω απ’ το παράθυρο (δίπλα στον Θανάση Βάγια, που στέκεται όρθιος) και ο δεύτερος κάτω απ’ την καμάρα του τοίχου, στο ισόγειο. Το ντύσιμο και τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά τους είναι τα κύρια στοιχεία που τους διαφοροποιούν απ’ τους Τούρκους. Ο τελευταίος Τουρκαλβανός, που στηρίζεται στη γωνία του τοίχου, τεντώνει το χτυπημένο του πόδι και δείχνει δυνατό πόνο και φρίκη στο πρόσωπό του.
Πηγή: Οδηγός του Μουσείου «Παύλος Βρέλλης – Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας – Κέρινα Ομοιώματα».