Το Ακρωτήριο Ταίναρο ή Κάβο Ματαπάς είναι το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας, της βαλκανικής χερσονήσου. Ο φάρος είναι λιθόκτιστος με τετράγωνο πύργο ύψους 11,60μ. και στο ισόγειο κατοικία για τους φαροφύλακες.
Πρώτη φορά λειτούργησε το 1887 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο, με χαρακτηριστικό λευκό με μία ερυθρή αναλαμπή ανά 2 λεπτά και φωτοβολία 16 ν.μ..
Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο φάρος παρέμεινε σβηστός και στα πλαίσια ανασυγκρότησης του Φαρικού Δικτύου, επαναλειτούργησε το 1947 μέχρι το 1950 με τη τοποθέτηση προσωρινού αυτομάτου πυρσού ασετιλίνης.
Το 1950 ολοκληρώθηκαν οι επισκευές του κτιρίου και τοποθετήθηκαν νέα μηχανήματα πετρελαίου.
Το 1982 ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε και λειτουργεί ως επιτηρούμενος.