Η μορφή του Ψαριανού πυρπολητή Κωνσταντίνου Κανάρη (1790-1877) είναι το θέμα της κέρινης δημιουργίας. Μαζί του βλέπουμε κι εμείς το κάψιμο της Τουρκικής Ναυαρχίδας στην Τένεδο.
Στο πρόσωπό του έχουν αποτυπωθεί η αποφασιστικότητά του αλλά και η εσωτερική του δύναμη. Μιας και ήταν από τις μεγαλύτερες ναυτικές δόξες του Αγώνα, τα κατορθώματα του οποίου έγιναν θρύλοι, γνωστοί σε όλο τον κόσμο.
Τη νύχτα της 6ης προς 7ης Ιουνίου 1822, πυρπόλησε τη ναυαρχίδα του Τούρκικου στόλου μαζί με 2.000 Τούρκους και το ναύαρχο Καρά-Αλή. Μεγάλο κατόρθωμα αλλά και πράξη που ήρθε να τονώσει το ηθικό των αγωνιστών. Στις 28 Οκτώβρη 1822 φροντίζει να γίνει παρανάλωμα του πυρός και η Τουρκική αντιναυαρχίδα. Τον Αύγουστο του 1824, καίει στη Σάμο τη μεγάλη φρεγάτα του Χοσρέφ-Μεχμέτ πασά και τον ίδιο μήνα μια κορβέτα στη Μυτιλήνη. Ενώ τον Αύγουστο του 1825 μετέχει σε εκστρατεία κατά του Τουρκικού στόλου στην Αλεξάνδρεια, με αρχηγό τον Μανώλη Τομπάζη. Κατά τη βασιλεία του Όθωνα πήρε το βαθμό του Ναύαρχου. Το 1844, τοποθετήθηκε Υπουργός Ναυτικών και το 1848 ανέβηκε στο αξίωμα του Πρωθυπουργού. Τις δύο τελευταίες θέσεις είχε και τα έτη 1864-1865, και κατά τη βασιλεία του Γεωργίου Α’. Το 1877, τον βρίσκουμε πρόεδρο της τότε οικουμενικής Κυβέρνησης.
Πάντα ήταν απλός, σεμνός και καταδεκτικός, ο ατρόμητος πυρπολητής του 1821.
Πηγή: Οδηγός του Μουσείου «Παύλος Βρέλλης – Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας – Κέρινα Ομοιώματα».
