Ήταν το έτος 1995, όταν το βιβλίο ενός συγγραφέα με τίτλο Πυραμίδες στην Ελλάδα , έδωσε το έναυσμα για να ανακινηθεί το θέμα της ύπαρξης πυραμιδικών
κτισμάτων στον ελλαδικό χώρο. Στο συγκεκριμένο βιβλίο , εκτός των πιστοποιημένων -και γνωστών στην επιστημονική κοινότητα- πυραμιδικών περιπτώσεων , παρουσιάζονταν και ορισμένα πρωτοεμφανιζόμενα κτίσματα , φερόμενα ως πυραμίδες, μεταξύ των οποίων και το μεγαλιθικό μνημείο που βρίσκεται στην περιοχή Καμπία της Νέας Επιδαύρου, του νομού Αργολίδος.
Στο παρόν άρθρο διαπιστώνεται το πρόβλημα στους λίθους της εισόδου του μνημείου αυτού, που οδήγησε -ακόμα και κάποιους αρχαιολόγους– σε λανθασμένα «πυραμιδικά» συμπεράσματα. Επίσης, τεκμηριώνεται η κάθετη διάταξη των λίθων, τόσο στο αριστερό όσο και στο δεξιό σημείο της πρόσοψης όπου στηρίζονταν τα βασικότερα επιχειρήματα περί «πυραμιδοειδούς» εξωτερικής επιφάνειας, και αποκαθίσταται, τέλος, η πραγματική λιθοδομή της εισόδου σε επίπεδο τριών δόμων, συμπληρώνοντας έτσι τη συνολική, μη πυραμιδική, φυσιογνωμία του μνημείου.