Το 2003, με τη συμπλήρωση ήδη 80 χρόνων από το θάνατο του ιδρυτή της επιστήμης της Λαογραφίας στην Ελλάδα Ν.Γ. Πολίτη, το Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών οργάνωσε Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο.
Οι μελέτες φωτίζουν μέσα από νέες ή παλαιότερες γραπτές και αρχαιολογικές μαρτυρίες πτυχές της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των αρχαίων Μακεδόνων από την αρχαϊκή εποχή ως την ύστερη αρχαιότητα.
Ο συγγραφέας παραθέτει συμπυκνωμένες τις αναγκαίες για τον αναγνώστη πληροφορίες παράλληλα με ψηφιακές φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης του ναού και των εικόνων του.
Η Λέσβος είχε αδιάλειπτη και σημαντικότατη παρουσία στην ιστορία, στον πολιτισμό και στη διαμόρφωση της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας ποίησης και μουσικής από την προϊστορία μέχρι και τα πρώτα μ.Χ. χρόνια.
Ο Γιάννης Χαμηλάκης διερευνά την αμοιβαία και αδιάλειπτη συγκρότηση των υλικών εκφάνσεων της αρχαιότητας, της αρχαιολογικής πρακτικής και του εθνικού φαντασιακού.
Καρπός πολυετούς ενασχόλησης και μελέτης, το βιβλίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη γαλλική γλώσσα το 1997, από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου της Σορβόνης.
Στόχος του βιβλίου είναι αφενός να χαρτογραφήσει το τοπίο και αφετέρου να διερευνήσει το είδος των αφηγήσεων και των πολιτιστικών αξιών που δημιουργούν και διαδίδουν τα μουσεία αυτά.
Tα τέσσερα ποιήματα που εκδίδονται –συνδετικός κρίκος των οποίων είναι το όνομα Πτωχοπρόδρομος– είναι τα παλαιότερα της λεγόμενης «Βυζαντινής δημώδους γραμματείας».
Ο Τζουάνες Παπαδόπουλος, γεννημένος γύρω στα 1618 στο Χάνδακα, έζησε τα τελευταία ειρηνικά χρόνια της βενετοκρατίας και τη μακρόχρονη πολιορκία της πόλης του από τους Οθωμανούς.
Η Hallie M. Franks, στη μονογραφία της, εξετάζει την παράσταση που κοσμεί τη ζωφόρο της πρόσοψης του Τάφου του Φιλίππου Β’ στη Βεργίνα, ως ένα οπτικό ντοκουμέντο.
Στα «Γρανάζια του χρόνου» επιχειρείται μια πρώτη απόπειρα να καταγραφεί η γενική ιστορία της μέτρησης του χρόνου και η (θετική ή αρνητική) συμβολή της σε ό,τι αποκαλούμε σύγχρονο πολιτισμό.
Πρόκειται για τα πρακτικά της ημερίδας-δημόσιας συζήτησης η οποία οργανώθηκε με τη συνεργασία του Δήμου Δρυμαλίας στις 8 Σεπτεμβρίου 2008, στο πλαίσιο του προγράμματος «Τοπικές Κοινωνίες & Μνημεία».
Στo βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας εκθέτει τις διάφορες θεωρίες που έχουν διατυπωθεί, μελετά τις δυσκολίες που παρουσιάζουν τα θέματα και καταθέτει τη δική του άποψη, έχοντας ως γνώμονα κυρίως την αφήγηση του Ηρόδοτου.
Χωρίς να έχει άμεση σχέση με την Αρχαιολογία, το βιβλίο αυτό μας αφήνει μια γεύση νοσταλγίας για τα χρόνια της ανεμελιάς, τότε που ζωγράφοι, γλύπτες και λογοτέχνες ανακάλυπταν την Ελλάδα, μαγεύονταν και εμπνέονταν απ’ αυτήν.
Το βιβλίο αποτελεί μείζονα συμβολή στη μελέτη της ελληνιστικής περιόδου, προάγοντας τη συνθετική θεώρηση της εποχής από το θάνατο του Αλέξανδρου ως το Άκτιο.