Τις τελευταίες δεκαετίες τα μουσεία κάνουν συντονισμένες προσπάθειες για να έρθουν πιο κοντά στο ευρύτερο κοινό και να γίνουν προσιτά σε ομάδες που δυσκολεύονται να τα επισκεφθούν λόγω φυσικών και κοινωνικών περιορισμών.
Η κατανόηση της εξέλιξης της γνώσης των παραδοσιακών κοινωνιών για το φυσικό περιβάλλον και ειδικότερα για τη χλωρίδα και τα βότανα είναι ιδιαιτέρως σημαντική στον σημερινό κόσμο.
Συνδυάζοντας την παιδεία ενός Ευρωπαίου αρχιτέκτονα της εποχής του με την αυτογνωσία, ο Αριστοτέλης Ζάχος υπηρέτησε με γνώση και πάθος τη νεοελληνική αρχιτεκτονική χαρίζοντάς της αξιόλογα μνημεία συμφιλίωσης του εκσυγχρονισμού με την παράδοση.
Η παρούσα ιστορική ερευνητική μελέτη του κτηρίου και η πρόταση ανάδειξης και αξιοποίησής του στόχο έχει να αποτελέσει τη βάση στη σχεδιαζόμενη διάσωση και αποκατάσταση του ιστορικού μνημείου.
Σκοπός του άρθρου είναι να αναδείξει πτυχές της διαβούλευσης, που αντανακλούν τις επιδιώξεις της UNESCO αλλά και τις εθνικές επιδιώξεις των μελών της, για ένα ζητούμενο του οποίου η φύση δεν είναι μόνο «για τον πολιτισμό» αλλά και για τη «διεθνή ασφάλεια».
Το μουσείο Θηβών, αποτελώντας πλέον τον κύριο πολιτιστικό πυρήνα της πόλης και σημαντικό πόλο έλξης επισκεπτών, παίζει σημαντικό ρόλο, τόσο στην ανάπτυξη της Θήβας, όσο και στην ανάπτυξη της Βοιωτίας γενικότερα.
Παρουσίαση των εφαρμογών που αναδεικνύουν τη δυναμική αλλά και τις δυνατότητες της ψηφιακής ερμηνείας στον 21ο αιώνα, για έναν πολιτισμό στον οποίο θα είμαστε διαρκώς «συνδεδεμένοι».
Το ISIS καταστρέφει συστηματικά τα μνημεία στη Συρία και το Ιράκ, συνεχίζοντας την πρακτική των Ταλιμπάν, που το 2001 ανατίναξαν τους Βούδες στην κοιλάδα του Μπαμπιγιάν, στο Αφγανιστάν.
Το ερειπωμένο ιστορικό κτήριο του Δημοτικού Σχολείου του οικισμού Κάτω Αμπελοκήπων του Δήμου Πύλου Νέστορος, που αποτέλεσε το ιστορικό αρχηγείο της Εθνικής Αντίστασης της νότιας Μεσσηνίας τη χρονική περίοδο 1941-44.
Για περισσότερο από έναν αιώνα, οι ερευνητές αρχαιολόγοι στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν τις αινιγματικές αυτές κατασκευές εξαντλούνται στο να ανακυκλώνουν την καθημερινή-πρακτική και την τελετουργική-θρησκευτική διάσταση της λειτουργίας τους.
Ένα Κυνήγι Θησαυρού που υλοποιήθηκε σε Λύκειο της Σκοπέλου, με στόχο τη γνωριμία των μαθητών με τις αρχαιότητες του νησιού, απεδείχθη όχι μόνο αποτελεσματικό, αλλά και διασκεδαστικό εργαλείο βιωματικής μάθησης.
Το παρόν άρθρο επιχειρεί να διερευνήσει και να ερμηνεύσει τις ιδιαιτερότητες δύο φραγκισκανικών μονών της Τήνου, που σχηματίζουν δύο ακόμη πολύτιμες και άγνωστες ψηφίδες του εξαιρετικά πλούσιου και ακόμη εν πολλοίς ανεξερεύνητου πολιτιστικού μωσαϊκού του νησιού.
Η δημόσια γλυπτική, ως χαρακτηριστικό του αστικού τοπίου, παραλαμβάνει το φορτίο της διδασκαλίας της ιστορίας, μετατρέποντας συχνά ουδέτερους χώρους σε ιδεολογικά φορτισμένους τόπους.
Η εργασία αυτή επικεντρώνεται κυρίως στις ταφικές πρακτικές του νεκροταφείου στη θέση Τριανταφυλλιά Λιβανατών στην Οπουντία Λοκρίδα (Ν. Φθιώτιδας), καθώς αυτό παρουσιάζει την ιδιαιτερότητα της αποκλειστικής ταφής μέσα σε ταφικά αγγεία.
Τα «σύμβολα» της Παλμύρας αποτελούν μια ιδιότυπη κατηγορία αρχαίων τεχνουργημάτων. Πρόκειται για πλακίδια σχεδόν αποκλειστικά πήλινα, διαφόρων σχημάτων, που φέρουν έκτυπες παραστάσεις, συνήθως και στις δύο όψεις τους.
Στην Ιλιάδα του Ομήρου και συγκεκριμένα στο επεισόδιο της μονομαχίας Σαρπηδόνα-Τληπόλεμου σε επικο-μυθολογική μορφή αντανακλάται η σύγκρουση Ρόδιων και Λυκίων, η οποία έλαβε χώρα ήδη από τα μυκηναϊκά χρόνια.
Σύμφωνα με τους Απολλόδωρο και Παυσανία, στην Ογχηστό, ήδη πριν από τον Τρωικό πόλεμο, τελούνταν αγώνες άρματος προς τιμήν του Ποσειδώνα. Σχετίζεται άραγε αυτό με δύο μπρούντζινα αριστουργήματα που κοσμούν το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο;