Σε συνέντευξη που έδωσε στον Guardian η ChristinaWarinner, που ειδικεύεται στη μοριακή ανθρωπολογία, διαβάσαμε ότι είναι ευχής έργον που οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν καθάριζαν τα δόντια τους με οδοντικό νήμα! Τουλάχιστον για τους αρχαιολόγους. Η πέτρα ή οδοντική πλάκα είναι σε διαρκή επαφή με το στόμα, την πεπτική και την αναπνευστική οδό. Η πλάκα περιέχει τα κατάλοιπα πολλών ειδών βακτηρίων που κατοικούσαν στη στοματική και τη ρινική κοιλότητα, καθώς και ανοσοποιητικών πρωτεϊνών που σχετίζονταν με ερεθισμούς και μολύνσεις. Έτσι η οδοντική πλάκα λειτουργεί σαν μια «κάψουλα χρόνου». Η ποσότητα του DNAείναι εντυπωσιακή. Η επιστήμονας βρίσκει 1.000 φορές περισσότερο DNAστην απολιθωμένη πλάκα παρά στα οστά.

Κάθε δείγμα οδοντικής πλάκας περιέχει εκατοντάδες εκατομμύρια τμήματα DNA, που προέρχονται από 2.000-4.000 είδη βακτηρίων. Μέσω της εύρεσης αλληλουχίας DNAκαι της αναζήτησης των τμημάτων που αλληλοεπικαλύπτονται, οι επιστήμονες μπορούν σταδιακά να χαρτογραφήσουν τα γονίδια που οι παθογόνοι οργανισμοί χρησιμοποιούν για να επιτεθούν στα κύτταρά μας ή να εισβάλουν στο ανοσοποιητικό μας σύστημα. Αυτό θα τους επιτρέψει να ερευνήσουν την εξέλιξη της ανθρώπινης υγείας και των ασθενειών σε μεγάλες ιστορικές περιόδους, μελετώντας τον γενετικό κώδικα μεμονωμένων παθογόνων οργανισμών, αλλά και να ανασυνθέσουν μια λεπτομερή εικόνα της δυναμικής αλληλεπίδρασης μεταξύ διατροφής, μολύνσεων και ανοσίας, χιλιάδες χρόνια πριν.

Η οδοντική πλάκα μπορεί επίσης να μας αποκαλύψει τι είδους φυτικές τροφές καταναλώνονταν στο παρελθόν. Πολλά από τα δείγματα των γενετιστών προέρχονται από τη Γερμανία των μεσαιωνικών χρόνων όταν η Άραβες έμποροι άρχισαν να εισάγουν νέα δημητριακά και φρούτα στην Ευρώπη.

Πηγές: The Guardian, http://www.guardian.co.uk/technology/2012/jul/29/christina-warinner-archaeology-genetics-calculus,

Wired, http://www.wired.co.uk/magazine/archive/2012/06/start/evolutions-dental-detective