Στην ιστοσελίδα Palmographosδιαβάσαμε: «Αντιδράσεις προκαλεί τουρκική κινηματογραφική παραγωγή, η οποία φιλοδοξεί να παρουσιάσει την ιστορία μιας αγάπης, με φόντο την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Η ταινία, με τίτλο “Άλωση–1453”, αποτελεί την πιο πολυδάπανη τουρκική παραγωγή και φιλοδοξεί με χολιγουντιανά εφέ να πείσει τη διεθνή κοινότητα για το μεγαλείο των Οθωμανών Τούρκων!
Στις σκηνές απεικονίζονται όλοι οι πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών, ενώ διακωμωδούνται εμμέσως ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Φυσικά στο τρέιλερ που κυκλοφορεί και κόστισε 600.000 δολάρια έχουν αφαιρεθεί οι εικόνες από τις σφαγές των Ελλήνων, ενώ το συνολικό κόστος της ταινίας υπολογίζεται σε 17 εκατομμύρια δολάρια και θα προβληθεί, όπου υπάρχουν Τούρκοι, μουσουλμάνοι, αλλά και στην πΓΔΜ.
Η ταινία χρησιμοποιεί την τουρκική γλώσσα, ενώ τα γεγονότα παρουσιάζονται μέσα από το πρίσμα της οθωμανικής ανωτερότητας, όπως άλλωστε προστάζει η λογική Νταβούτογλου σήμερα… Άλλωστε, το φιλόδοξο σχέδιο Ερντογάν περιλάμβανε εξαρχής την επιστροφή στις αρχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Άρτος και θεάματα, λοιπόν με ισχυρές δόσεις τουρκικού εθνικισμού…»
Δεν ξέρω αν η παρακολούθηση τουρκικών σήριαλ αποτελούσε την κρυφή (ή και φανερή) αμαρτία μερίδας του ελληνικού κοινού. Ο συντάκτης, όμως, του κειμένου έχει ένα δίκιο εδώ, αν σκεφτεί κανείς ότι μόνο τον περασμένο χειμώνα προβάλλονταν τρεις τουρκικές παραγωγές στην ελληνική τηλεόραση. Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο…