Τις προάλλες έκανα μια βόλτα στην ορεινή Αρκαδία. Περάσαμε από διάφορα χωριά (Δημητσάνα, Στεμνίτσα κλπ.) όλα είχαν τη κλασική δομή… μια πλατεία στο κέντρο και διάφορα φαγάδικα για τους τουρίστες, από άσχημα εώς δραματικά. Είχαν λίγα ωραία κτήρια μα τα καινούρια ήταν τόσο άσχημα που και αυτά τα λίγα χάνανε τη γοητεία τους. Στο Λεβίδι πήγαμε σε ένα ξενοδοχείο να πιούμε έναν καφέ, μας είχαν πει πως ο ιδιοκτήτης έχει μια μεγάλη συλλογή από χαρακτικά, πράγμα που μας ενδιέφερε. Κατεβήκαμε με την εντύπωση ότι θα μας άνοιγαν το χώρο να τα δούμε και όταν φεύγαμε υπέθετα πως θα τον ξανά έκλειναν. Για καλή μας τύχη είχανε και ξεναγό!… μια πολύ συμπαθητική κοπέλα που ήξερε να σου αναλυσει όλα τα χαρακτικά και πολλά άλλα με πολλές λεπτομέρειες και βάθος. Είχε εξαιρετικές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο και όταν τη ρώτησε κάποιος από την παρέα αν έχει σπουδάσει κάτι σχετικό, μας απάντησε: όχι! Είχε διαβάσει,  παρακολουθήσει κρητικούς και σεμινάρια χωρίς να το έχει «σπουδάσει». Τι ωραίο στη μέση του πουθενά να συναντάς τέτοιους ανθρώπους με έμφυτη κλήση προς τις τέχνες και τη μάθηση.

Αν ποτέ σας βγάλει ο δρόμος προς αυτά τα μέρη, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να περάσετε για μια ξενάγηση από τοξενοδοχείο«Καλλιστώ»στο Λεβίδι.