«Η Γυάρος –όπως και κάθε ιστορικός χώρος– πρέπει να παραμείνει δημόσιος, ανοιχτός, προσιτός για όλους/ες/α, διατηρώντας τον δημόσιο και ιστορικοπολιτικό της χαρακτήρα. Για κάθε τέτοιο τόπο απαιτείται ένα σαφές πλαίσιο και πρόγραμμα προστασίας και διατήρησης, μακριά από ιδιώτες και επιχειρήσεις που θα κερδοφορούν από την ισοπέδωση αυτών των ελάχιστων δημοσίων και ιστορικών χώρων αφαιρώντας τους το σημαντικό αρχιτεκτονικό και κοινωνικοπολιτικό πρόσημο, εξαλείφοντάς τους οριστικά. Δεν θέλουμε και δεν πρέπει να περάσουμε από την μνήμη στη λήθη».

Στην επισήμανση αυτή προχώρησε, έπειτα από απόφαση που έλαβε, ο Φοιτητικός Σύλλογος Αρχιτεκτονικής Πολυτεχνείου Κρήτης, με αφορμή τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό Arxellence 3. Σύμφωνα με τους φοιτητές της Αρχιτεκτονικής στα Χανιά, ο νέος αυτός διεθνής διεπιστημονικός διαγωνισμός προκηρύχθηκε από την εταιρία ALUMIL, μαζί με την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία Πολιτιστικού και Κοινωφελούς Έργου ΑΙΓΕΑΣ υπό την εποπτεία και συνδιοργάνωση του ΤΕΕ. Το εν λόγω εγχείρημα, όπως αναφέρουν, λαμβάνει χώρα υπό την αιγίδα του ΥΠΕΝ, του υπουργείου Πολιτισμού και του επίσημου τουριστικού ιστότοπου Νοτίου Αιγαίου, ενώ χορηγοί επικοινωνίας είναι γνωστά περιοδικά αρχιτεκτονικής και τεχνικών έργων.

«Ο διαγωνισμός επικαλείται την αναβίωση και αξιοποίηση της Γυάρου προς ένα “βιώσιμο'” μέλλον και τη δημιουργία “νέας ζωής”. Ωστόσο, πουθενά δεν αναφέρεται το πώς αυτός ο τόπος εγκαταλείφθηκε και κατέληξε να φθείρεται, ούτε τι ακριβώς σημαίνει αναβίωση του νησιού. Η δημιουργία “νέας ζωής” που επικαλείται, δεν αναφέρεται πουθενά στην κοινωνικοπολιτική αξία και ιστορία του τόπου». Τονίζουν παράλληλα πως «…η Γυάρος φιλοξενεί ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής και μεσογειακής χλωρίδας και πανίδας όπως και απειλούμενων ειδών προς εξαφάνιση, ο διαγωνισμός αυτός υποστηρίζεται από τον ΟΦΥΠΕΚΑ». Οι φοιτητές ζητούν να μην υπάρξει αδιαφορία για τυχόν επιπτώσεις από επικείμενη ιδιωτικοποίηση μιας και: «Η Γυάρος, στο πλαίσιο του ιδιωτικού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού κινδυνεύει να καταλήξει ακόμη και τουριστικό προϊόν ιδιωτών ίσως πιο εναλλακτικού χαρακτήρα στα πλαίσια της “αειφορίας” και της “βιώσιμης ανάπτυξης”, τσακίζοντας το οικοσύστημα αλλά και βυθίζοντας στη λήθη ή διαστρεβλώνοντας την ιστορική και πολιτική βαρύτητα του νησιού».

Κάνουν επίσης λόγο για παραμέληση του ιστορικού νησιού επί δεκαετίες καταθέτοντας τον προβληματισμό τους μήπως και υπάρχει σχέδιο να αποδυναμωθεί η ιστορική μνήμη. «Η Γυάρος –όπως και κάθε ιστορικός χώρος– πρέπει να παραμείνει δημόσιος, ανοιχτός, προσιτός για όλους διατηρώντας τον δημόσιο και ιστορικοπολιτικό της χαρακτήρα. Για κάθε τέτοιο τόπο απαιτείται ένα σαφές πλαίσιο και πρόγραμμα προστασίας και διατήρησης, μακριά από ιδιώτες και επιχειρήσεις… Δεν θέλουμε και δεν πρέπει να περάσουμε από την μνήμη στη λήθη. Θέλουμε τα γεωγραφικά αυτά σημεία (όπως οι Γυάρος, Μακρόνησος κ.λπ.) να αναδειχθούν ως ορόσημα για την πολιτική ιστορία της αντίστασης, των λαϊκών αγώνων και κατακτήσεων… Απαιτούμε μόνο σεβασμό σε αυτούς που εξορίστηκαν, βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν στον τόπο εκείνο».