Την Κυριακή 26 Μαΐου πραγματοποιήθηκε η Τελετή Λήξης του 12ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαιολογικού και Πολιτιστικού Ντοκιμαντέρ – ΑΓΩΝ και η Απονομή Βραβείων της Διεθνούς Kριτικής Eπιτροπής.
Τα βραβεία
Το Βραβείο Φωτογραφίας απονεμήθηκε στην ταινία «ΦΙΛΑΙ. Διασώζοντας το ιερό του Νείλου», σε σκηνοθεσία Olivier Lemaître (Γερμανία), για την άψογη φωτογραφία μέσα στις δυσκολίες της ανασκαφής σε αντίξοες συνθήκες και το μήνυμα πως όταν όλα τείνουν προς τη λήθη, οι αρχαιολόγοι πρέπει να επαγρυπνούν.
Στην ίδια κατηγορία απονεμήθηκε Εύφημος Μνεία στις ταινίες: «ΙΖΝΙΚ, Το βυθισμένο αίνιγμα», σε σκηνοθεσία Pascal Guerin (Γαλλία), για την ωραία φωτογραφία, την επιστημονική τεκμηρίωση, τη γρήγορη αφήγηση, τη διακριτική μουσική και το έξυπνο μοντάζ. «Αποστολή στη Μεσόγειο: Το μουσείο της αβύσσου», σε σκηνοθεσία Thomas Marlier και Mathieu Pradinaud (Γαλλία), για τις προσπάθειες των ενάλιων αρχαιολόγων να ξεπεράσουν εαυτόν με την βοήθεια της τεχνολογίας, δημιουργώντας ένα ρομπότ-ομοίωμά τους: τον αρχαιολόγο της αβύσσου.
Το Βραβείο Πρωτοτυπίας στη Σύλληψη απονεμήθηκε στην ταινία «Η Αδελφότητα της Χτένας», σε σκηνοθεσία Atefeh Khademolreza (Καναδάς), γιατί με υψηλής αισθητικής κινούμενο σχέδιο θίγει ένα θέμα ταμπού: τον εξαναγκασμό μικρών κοριτσιών σε γάμο.
Στην ίδια κατηγορία απονεμήθηκε Εύφημος Μνεία στις ταινίες: «Το φιλί», σε σκηνοθεσία – παραγωγή Ali Zare Ghanatnowi (Γαλλία), για την υψηλή αισθητική και την πρωτοτυπία του. «Η βαλίτσα», σε σκηνοθεσία Saman Hosseinpuor – Ako Zandkarimi (Ιράν), για το «μαύρο» χιούμορ με το οποίο ο σκηνοθέτης καταγράφει ένα ζοφερό μέλλον για τους ανθρώπους. «Τα χαμένα βήματα», σε σκηνοθεσία Daniel Sousa (Πορτογαλία), για τη θαυμάσια ιδέα, την ασπρόμαυρη φωτογραφία όπου όλοι οι ψηφιδωτοί δρόμοι στην Πορτογαλία, ως έργα τέχνης, υποβάλλουν-συντελούν σε πολιτισμένο τρόπο ζωής.
Το Βραβείο Εκπαιδευτικής Ταινίας «Χρήστος Λαμπράκης» απονεμήθηκε στην ταινία «Βενιζέλος. Αγώνας για την Μικρά Ασία», σε σκηνοθεσία Νίκου Νταγιαντά (Ελλάδα), για το θαυμάσιο σενάριο και τον εξαίρετο σκηνοθετικό χειρισμό για μια ιστορική εποχή-πληγή της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας.
Στην ίδια κατηγορία απονεμήθηκε Εύφημος Μνεία στις ταινίες: «Τα ηρωικά Βούρλα της Μικράς Ασίας», σε σκηνοθεσία Ειρήνης Σαρίογλου (Ελλάδα), για το συγκινητικό σενάριο, την ιστορικότητα και τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα της. «ΜΑΜΟΥΝΤΙ. Ο τελευταίος ανασκαφέας του Μπαομπάμπ», σε σκηνοθεσία–παραγωγή Cyrille Cornu (Γαλλία), για την καταγραφή της μοναδικής μεθόδου αποθήκευσης νερού, ενός οικουμενικού αγαθού που πρέπει να μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι.
Το Βραβείο «Τα Μικρά του ΑΓΩΝΑ» απονεμήθηκε στην ταινία «Μισώ τα σύνορα», σε σκηνοθεσία Mohammed Isam Abbas (Ιράκ), γιατί με εξαίρετο χιούμορ και ωραίο κινούμενο σχέδιο θίγει το θέμα της μετανάστευσης.
Στην ίδια κατηγορία απονεμήθηκε Εύφημος Μνεία στις ταινίες: «Η συμφωνία των κόμπων», σε σκηνοθεσία Hossein Ranjibar Shirazi (Ιράν), γιατί καταγράφει, με θαυμάσιο τρόπο, ένα από τα επαγγέλματα που χάνονται, συνδυάζοντας αρμονική φωτογραφία και μουσική. «Τότε που θάψαν τον Ερμή», του Γυμνασίου Πελοπίου, παραγωγή: Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και νέους και Νεανικό Πλάνο (Ελλάδα), για το πώς η μνήμη περνά από γενιά σε γενιά ιστορίες που γίνονται σενάρια για μελλοντικούς κινηματογραφιστές.
Ειδική Μνεία απονεμήθηκε στην ταινία: «Η αγάπη στο βάθος του χρόνου: Ανακαλύπτοντας τους μύθους της αρχαίας Πλευρώνας και των Οινιάδων» του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου-Λυκείου Ιερής Πόλης Μεσολογγίου (Ελλάδα), για την ενθάρρυνση των μαθητών του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου-Λυκείου Μεσολογγίου που με την ώθηση του ΑΓΩΝΑ και ελάχιστα τεχνικά μέσα δημιούργησαν ένα πρωτόλειο αρχαιολογικό ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο του πιλοτικού εκπαιδευτικού προγράμματος «Τα Μικρά του ΑΓΩΝΑ».
ΤΟ Βραβείο Σεναρίου μοιράστηκε στις ταινίες «Ιστορίες μιας νεκρόπολης» σε σκηνοθεσία Javier Trueba, Ισπανία, για την άρτια επιστημονική τεκμηρίωση που μας δίνει ανάγλυφα αυτόν τον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο και «Αζήτητοι», σε σκηνοθεσία Μαριάννας Οικονόμου (Ελλάδα), για τον τρόπο που απέφυγε να κάνει μελοδραματικό το σπαρακτικό θέμα του σανατορίου «Σωτηρία».
Στην ίδια κατηγορία απονεμήθηκε Εύφημος Μνεία στις ταινίες: «Μια μεγάλη οικογένεια», σε σκηνοθεσία Βασίλη Λουλέ (Ελλάδα), για την ικανότητα του σκηνοθέτη μέσα από μια ιστορία εργοστασίου αναψυκτικών να περάσει μηνύματα και ιστορίες για την κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της επαρχίας και τη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων. «Η παράξενη ιστορία της καρδιάς των Βασιλέων της Γαλλίας», σε σκηνοθεσία Dominique Adt (Γαλλία), γιατί με επιστημονικό αλλά πρωτότυπο και τολμηρό τρόπο, επιχειρείται ενός άλλου τύπου «ανασκαφή», δίνοντάς μας με γλαφυρότητα και ζωντάνια μια άγνωστη πτυχή στην μετά θάνατον τύχη δύο ιστορικών βασιλιάδων. «Η ψυχή του νησιού», σε σκηνοθεσία Lorenzo Daniele (Ιταλία), για τη βιωματική και επιστημονική προσέγγιση του χώρου. «Ασκός. Το κάλεσμα της Σειρήνας», σε σκηνοθεσία Antonio Martino (Ιταλία), για το πάθος του ερασιτέχνη αρχαιολόγου της Σικελίας.
Το Βραβείο Σκηνοθεσίας απονεμήθηκε στην ταινία «Τα κυκλικά κτίσματα – Ένα μυστήριο 7.000 ετών», σε σκηνοθεσία Krzysztof Paluszynski (Κριστοφ Παλουσίνσκι, Πολωνία), γιατί ο σκηνοθέτης ακροβατώντας ανάμεσα στην ψηφιακή και την αναλογική τεκμηρίωση μας δίνει με θαυμαστό τρόπο τη συνολική εικόνα των παλαιότερων δειγμάτων μνημειακής αρχιτεκτονικής.
Στην ίδια κατηγορία απονεμήθηκε Εύφημος Μνεία στις ταινίες: «Τεβιέκ. Φόνος στη Μεσολιθική εποχή», σε σκηνοθεσία Hubert Béasse (Γαλλία): το πάθος του αρχαιολόγου σε συνδυασμό με την ανακάλυψη μιας ανθρωποκτονίας που συνέβη 9.000 χρόνια πριν, έχουν ως αποτέλεσμα μια σχεδόν αστυνομική ταινία της αρχαιότητας. «Παλατιανό. Μια ρωμαϊκή πόλη στα Κρούσσια όρη του Κιλκίς», σε σκηνοθεσία Θάνου Καρτσόγλου (Ελλάδα), για τη βιωματική και ταυτόχρονα γνωστική προσέγγιση ενός μαγικού αρχαιολογικού χώρου. «Μετά τον θάνατο», σε σκηνοθεσία και παραγωγή Mahmoud Ahmed (Συρία), γιατί μέσα από τα συντρίμμια και τα χαλάσματα του πολέμου στέλνει μήνυμα ελπίδας.
Το Βραβείο Αρχαιολογικής Ταινίας απονεμήθηκε στην ταινία «Ο χαμένος ναός της Αρτέμιδος», σε σκηνοθεσία Sébastien Reichenbach (Ελβετία), για το ενιαίο ύφος και την ισορροπία σε όλα όσα συνθέτουν μια πλήρη αρχαιολογική ταινία μαζί με το όραμα του ταμένου αρχαιολόγου που τελικά δικαιώνεται.
Στην ίδια κατηγορία απονεμήθηκε Εύφημος Μνεία στις ταινίες: «Οι Νεάντερταλ στα ίχνη μιας άλλης ανθρωπότητας», σε σκηνοθεσία David Geoffroy (Γαλλία), για την επίμονη αναζήτηση του αρχαιολόγου να ανασυνθέσει μια αλήθεια από ένα μικρό εύρημα, «ως μικρόν μεγάλω εικάσαι», και τον ενθουσιασμό μιας ομάδας διαφορετικών ειδικοτήτων αφοσιωμένων σε αυτήν την αναζήτηση. «Lady Sapiens», σε σκηνοθεσία σε σκηνοθεσία Thomas Cirotteau (Γαλλία), γιατί μας «συστήνει» την προϊστορική γυναίκα και για πρώτη φορά, μαθαίνουμε την προσφορά της στις κοινότητες των ανθρώπων που έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν από εμάς. «Περί κυπριακού μαρμάρου», σε σκηνοθεσία Πασχάλη Παπαπέτρου (Κύπρος), γιατί πρόκειται για εξαιρετική πανεπιστημιακή διατριβή ακριβείας.
Tο Grand Prix, το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής «Λένα Σαββίδη», απονεμήθηκε παμψηφεί στην ταινία «Μεσοποταμία: Η ανάδυση των πόλεων», σε σκηνοθεσία Olivier Julien (Γαλλία), για όλες τις αρετές που συνθέτουν μια τέλεια αρχαιολογική ταινία: επιστημοσύνη, σενάριο, σκηνοθεσία, φωτογραφία, ιστορία, πρωτοτυπία, εκπαίδευση.
Το Βραβείο Κοινού, όπως προέκυψε από την καθημερινή ψηφοφορία των θεατών του φεστιβάλ, συγκεντρώνοντας ποσοστό προτίμησης 4,82/5, απονεμήθηκε στην ταινία «Αζήτητοι» της Μαριάννας Οικονόμου.
