O Antonio Corso παρουσιάζει το άρθρο: Michalis Lefantzis, «L’architettura del tumulo di Kastà di Anfipoli» («Η αρχιτεκτονική του τύμβου Καστά της Αμφίπολης»), που περιλαμβάνεται στο: Filippo Coarelli / Eugenio Lo Sardo (επιμ.), Alessandro Magno e l’Oriente, Electa, Napoli 2023, σ. 221-225 και 253-269, ISBN: 9788892823525:

«Πρόκειται για την πρώτη αναλυτική μελέτη της αρχιτεκτονικής του Τύμβου Καστά, που έγραψε ο αρχιτέκτονας του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας, δρ Μιχάλης Λεφαντζής. Αυτός ο μελετητής συμμετείχε στις ανασκαφές που οδήγησαν στην αποκάλυψη του μνημείου μεταξύ 2012 και 2015 και διεξήγαγε μια συστηματική μελέτη του τύμβου, η οποία συνεχίζεται ακόμη. Επίσης, επέβλεψε την αναστήλωση του μνημείου. Επομένως, είναι δίκαιο να δηλώσουμε ότι έχει 11 χρόνια εμπειρίας σε αυτόν τον τομέα και ότι κανείς στον κόσμο δεν γνωρίζει τον τύμβο Καστά καλύτερα από αυτόν.

»Το άρθρο ξεκινά με την ιστορία της αρχαιολογικής έρευνας στο πεδίο (σ. 253-254). Στη συνέχεια ο συγγραφέας εκθέτει αναλυτικά πώς κατασκευάστηκε ο τύμβος (σ. 254-256). Το τμήμα αυτό ακολουθείται από την εξέταση του τείχους που περιέβαλλε και συγκρατούσε τον τύμβο (σ. 256-259). Στο κεφάλαιο αυτό η σημαντική επιγραφή Π]ΑΡΕΛΑΒΟΝ Η, σκαλισμένη σε δύο κορυφαίες σειρές του τοίχου, λαμβάνει τη φροντίδα που της αξίζει για την ερμηνεία του αρχιτεκτονικού συγκροτήματος. Προτείνονται συγκρίσεις με άλλους τύμβους της Βαλκανικής χερσονήσου καθώς και της Μικράς Ασίας. Ωστόσο, κανένα από αυτά τα άλλα παραδείγματα δεν αγγίζει το μεγαλείο, την κομψότητα και την πολυτέλεια του Καστά, γεγονός που δηλώνει την εξαιρετική του θέση.

»Το μνημείο στην κορυφή του τύμβου είναι το θέμα που συζητείται στο επόμενο κεφάλαιο (σ. 259-260). Ο συγγραφέας αναγνωρίζει δύο φάσεις: σε μια πρώτη φάση στήνεται ένα τρόπαιο στην κορυφή του τύμβου και ένα μικρό ηρώο δημιουργήθηκε στα νοτιοανατολικά του λόφου, στην περιοχή που στη δεύτερη φάση θα γινόταν η αίθουσα 4 του ηρώου. Στη δεύτερη φάση το μνημειακό λιοντάρι τοποθετήθηκε στην κορυφή του τύμβου, ο αναλημματικός τοίχος χτίστηκε γύρω από τον λόφο και ένα μεγάλο, μνημειακό ηρώο κατασκευάστηκε στα νοτιοανατολικά του λόφου. Την αρχική θέση του λιονταριού στην κορυφή του λόφου βεβαιώνει η αποκάλυψη ενός θραύσματος του λιονταριού στις πλαγιές του τύμβου Καστά. Στη συνέχεια ο συγγραφέας παρουσιάζει το μεγάλο ταφικό ηρώο που δημιουργήθηκε νοτιοανατολικά της βάσης του τύμβου (σ. 261).

»Τα γενικά χαρακτηριστικά του μνημείου αυτού σκιαγραφούνται στις σελίδες 261-262. Η αίθουσα 1 του ηρώου αναλύεται στις σελίδες 262-263, η αίθουσα 2 στις σελίδες 263-264, η αίθουσα 3 στις σελίδες 264-266 και τέλος η αίθουσα 4 εξετάζεται στις σελίδες 266-267. Ο συγγραφέας υπογραμμίζει τη μεγάλη κομψότητα του μνημείου, που είναι σίγουρα έργο μεγάλου αρχιτέκτονα. Τονίζει επίσης (σ. 267) το γεγονός ότι το φως του ήλιου φθάνει στην τελευταία αίθουσα του ηρώου –την αίθουσα 4– κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Το τελευταίο κεφάλαιο (σ. 267-268) αφορά τον κυλινδρικό θόλο του οποίου τα χαρακτηριστικά επισημαίνονται δεόντως. Ο συγγραφέας γράφει στο συμπέρασμα (σ. 268) ότι το μεγάλο ηρώο χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ. (ο τύπος των σφιγκτήρων που συνδέουν τους ογκόλιθους του μάρμαρου, η χρονολόγηση με άνθρακα 14 των οργανικών στοιχείων και οι αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες οδηγούν σε αυτή τη χρονολόγηση) και ότι ο τύμβος φέρει το αποτύπωμα των πολιτιστικών επιλογών και του οράματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σημειώσεις και βιβλιογραφία βρίσκονται στη σελίδα 269. Το άρθρο συμπληρώνεται με εξαιρετικής ποιότητας εικονογραφικό υλικό (σ. 221-225)».