François Lefèvre, Αρχαία ιστορία, παλιά ιστορία;, μτφρ.: Γιώργος Καράμπελας, επιμ.: Στεφανία Σπανούδη / Θάνος Ψυχογιός, Ινστιτούτο του Βιβλίου – Καρδαμίτσα, Αθήνα 2024, 240 σελ. ΙSBN: 978-960-354-577-4
Παραμένει άραγε επίκαιρη η Αρχαιότητα; Σε αυτό το ερώτημα απαντά εδώ ένας από τους σημαντικότερους ειδικούς της. Σε μια σειρά από σύντομα κεφάλαια, δείχνει την εγγύτητα του ελληνικού και ρωμαϊκού πολιτισμού με τον δικό μας. Από πολλές απόψεις, τα πιο φλέγοντα προβλήματά μας ήταν και δικά τους. Το Brexit, οι κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί, οι «ιατρικές έρημοι», η βιομηχανία του αθλητισμού, η τεχνοκρατία, οι διαδηλώσεις στον δρόμο: ό,τι μας φαίνεται η «κόλαση» της νεοτερικότητάς μας δεν είναι παρά μια μορφή επανάληψης της Αρχαιότητας.
Έτσι, μαθαίνουμε ότι τα fake news δεν τα επινόησε ο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά τα χρησιμοποιούσαν ήδη πολύ πριν από αυτόν ο Αθηναίος ηγέτης Θεμιστοκλής και ο Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας, άξιοι κληρονόμοι του Οδυσσέα από αυτή την άποψη· ή ότι πριν από την Παναγία των Παρισίων, είχε καταστραφεί από τις φλόγες, προκαλώντας και τότε διεθνή συγκίνηση, ένας άλλος ξακουστός τόπος λατρείας: ο ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς· στους Δελφούς, όπου, πολύ πριν από τον ΟΗΕ, έδρευε ένας σπουδαίος υπερεθνικός οργανισμός: η Αμφικτιονία. Μέσα από αυτά τα παραδείγματα, που βρίθουν από σπαρταριστές ιστορίες, αξιοπερίεργα και αποκαλύψεις, ο Φρανσουά Λεφέβρ αναβιώνει με μπρίο τον αρχαίο κόσμο, καλώντας μας να ξανασκεφτούμε τον δικό μας. Γιατί το παρελθόν, ακόμα και το πιο μακρινό, δεν παύει ποτέ να φωτίζει το παρόν.
