Στο πλαίσιο του εκθεσιακού θεσμού με τίτλο «Νέα αποκτήματα / νέες προσεγγίσεις», μία περίοπτη προθήκη στον χώρο υποδοχής του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης καλωσορίζει τους επισκέπτες, συστήνοντάς τους μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες, νέες και παλιές, αρχαιότητές του. Αντικείμενα που είτε αποκτήθηκαν πρόσφατα και για πρώτη φορά παρουσιάζονται στο επιστημονικό και ευρύ κοινό είτε ανασύρθηκαν από τα ράφια των αποθηκών για να εκτεθούν υπό το πρίσμα μιας νέας προσέγγισης, όπως μετά από μία διαδικασία αποκατάστασης, μία νέα ερμηνεία ή νέα επιστημονικά δεδομένα.

Για πρώτη φορά το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης παρουσιάζει μία νέα προσέγγιση παλαιότερων ευρημάτων και συγκεκριμένα δύο κεφαλών θεοτήτων. Με βάση τη νεότερη έρευνα μπορούν να συσχετιστούν με το ιερό της Μυγδονικής Λητής.

Πολλά αντικείμενα των μουσειακών συλλογών έχουν προβλήματα ταύτισης και προσδιορισμού προέλευσης. Αυτού του είδους τα θέματα έχουν απασχολήσει πολλές φορές την έρευνα. Πρόσφατα, με βάση το αρχειακό υλικό παλαιότερων ανασκαφών, η έρευνα έχει ταυτίσει μαρμάρινα γλυπτά καθώς και άλλα ευρήματα, άγνωστης μέχρι σήμερα προέλευσης, και τα έχει συσχετίσει με το ιερό της Δήμητρας και της Κόρης στη Λητή Μυγδονίας (θέση Δερβένι Θεσσαλονίκης)

Οι δύο αυτές κεφαλές θεοτήτων, Άρτεμης και Αθηνάς, μπορούν να αποδοθούν σε αυτό το ιερό. Χρονολογούνται στο τέλος του 4ου αιώνα π.Χ. και μετά τα μέσα του 2ου αιώνα π.Χ. αντίστοιχα.

Το ιερό στη Λητή

Στην περιοχή της Λητής αποκαλύφθηκαν υλικά κατάλοιπα που χρονολογούνται από τη Νεολιθική Εποχή, ενώ στους ιστορικούς χρόνους ιδρύεται η πόλη της αρχαίας Λητής, η οποία εντάσσεται στη Μυγδονία, σημαντικότατη μακεδονική περιοχή. Εκτείνεται στους λόφους και την πεδιάδα αμέσως μετά την έξοδο από τα στενά του Δερβενίου με οικισμό και νεκροταφείο αρχαϊκών, κλασικών και ελληνιστικών χρόνων. Στα χρόνια του Κασσάνδρου (316-297 π.Χ.) εντάσσεται χρονολογικά μικρό τμήμα του τείχους της πόλης. Η λατρεία της Δήμητρας και της Κόρης άρχισε κατά τους ύστερους αρχαϊκούς χρόνους σε ένα υπαίθριο ιερό. Η πρώτη μνημειακή φάση του ιερού τοποθετείται στους πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους, ενώ η κατασκευή των δύο ναών στον 2ο και 3ο αιώνα μ.Χ. Μαρμάρινα αγαλμάτια αποδεικνύουν την άσκηση της λατρείας τους, όπως και αυτήν άλλων θεοτήτων, της Μητέρας των Θεών, της Αφροδίτης και της Άρτεμης, κόρης της Λητούς, από την οποία προέρχεται και το θεοφόρο όνομα της πόλης. Πρόκειται για προϊόντα εργαστηρίου γλυπτικής που λειτουργούσε στη Λητή κατά τους ελληνιστικούς χρόνους.

Μικρής διάρκειας ξενάγηση στα «Νέα αποκτήματα / νέες προσεγγίσεις» θα γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα από αρχαιολόγο του μουσείου.