Την έκθεση «Κώστας Τσόκλης. Ζωγραφική. Όρια και υπερβάσεις» εγκαινίασε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη.

«Τιμάμε σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του καιρού μας, έναν διεθνή εικαστικό, έναν πολυσχιδή και τολμηρό πειραματιστή. Ο Κώστας Τσόκλης κονταροχτυπήθηκε με όλα τα εκφραστικά μέσα: με τη ζωγραφική, τη γλυπτική, το σχέδιο, τη φωτογραφία, τις κατασκευές, το βίντεο, το assemblage, την performance, το φως και τον ήχο. Συνομίλησε, επηρεάστηκε, απέκλινε και συγκρούστηκε με πλήθος από διεθνή καλλιτεχνικά κινήματα, από τον μοντερνισμό ως τον νεορεαλισμό και από την άρτε πόβερα ως τον μινιμαλισμό. Δημιούργησε ένα έργο μεγάλης σημειολογικής πυκνότητας και συγκινησιακής έντασης, το οποίο συνεχώς ανανεώνεται, αμφισβητεί τον εαυτό του, ανακαθορίζεται, επανεφορμά. Ένα έργο που χρησιμοποιεί την καλλιτεχνική φόρμα ως αποκρυστάλλωση στοχασμού, κι αυτόν τον στοχασμό τον επανεγγράφει στο καλλιτεχνικό πεδίο με τη μορφή αισθητικών ιδεών. Ένα έργο ενορατικό, που εγκολπώνεται στοιχεία της μουσικής, της αρχαιολογίας, της τεχνολογίας, της επιστήμης προκειμένου να μιλήσει για την ανθρώπινη περιπέτεια, συμπυκνώνοντας, στο εσωτερικό του, πάθος και επιθυμία, υπαρξιακή αγωνία και εσωτερική ενατένιση. Ένα έργο κοινωνικό, ουμανιστικό, περιβαλλοντικά ευαίσθητο, που αναπροσδιορίζει τη σχέση τέχνης και φύσης, ενσωματώνοντας το τοπίο στο εικαστικό ιδιόλεκτο.

»Τα έργα του Κώστα Τσόκλη μιλούν για την περιπέτεια της ζωής· για την φλόγα που πυρπολεί τον καλλιτέχνη κι αναχωνεύεται στη δημιουργία· για την οδοιπορία του βίου και για την αναζήτηση της αθανασίας μέσα από την τέχνη. Κι αν ονομάζει την μεγάλη αναδρομική του έκθεση που με χαρά εγκαινιάζω σήμερα “Όρια και υπερβάσεις” είναι ίσως γιατί ο ίδιος αφοσιώθηκε άνευ ορίων άνευ όρων στην τέχνη του, και, με κάθε εικαστική του χειρονομία –όπως με την απελευθέρωση της ζωγραφικής από τα περιοριστικά όρια του καμβά, με το “ζωντάνεμά” της μέσω της βιντεοπροβολής, πάνω στη ζωγραφισμένη επιφάνεια, ανεπαίσθητα κινούμενων πραγματικών μοντέλων, με τις υποβλητικές, σχεδόν ιερατικές, εγκαταστάσεις του– επιδίωξε την υπέρβαση. Τον ευχαριστούμε για την προσφορά, για το πάθος του, για την έμπνευση», ανέφερε η κα Σακελλαροπούλου.

Στην έκθεση παρουσιάζονται πενήντα πολύτιμα και αντιπροσωπευτικά έργα της εξελικτικής πορείας του Κώστα Τσόκλη, από το 1955 έως πρόσφατα, που αποκαλύπτουν το στίγμα των προσωπικών του κατακτήσεων. Η έκθεση ξεκινάει με τα πορτρέτα της μητέρας και του πατέρα του (1955-1957) και συνεχίζει με τα πολυσυζητημένα του έργα «Το σκιάχτρο» (1960), «Ερείπια αρχαίας πόλης» (1960), «Δύο καρέκλες» (1967), «Ένας κουβάς γεμάτος μέρα κι ένας άλλος γεμάτος νύχτα» (1990), «Μικάντο» (1975), «Μαύρες κηλίδες» (2003), «Αξιού 15» (1988), «Κόκκινα δέντρα» (2008), «Λευκός κορμός» (1991), «Μολυβένια σύννεφα» (1988), «Ο αναπαυόμενος οδοιπόρος» (1988), «Γέννεσις» (1992), «Άρτεμις–Κάλι», (1997), «Παραλλαγές κοσμογονίας» (2017), τα πορτρέτα Αλέξανδρου Ιόλα, Hλία Πετρόπουλου και της συζύγου του Ελένης (1995) μεταξύ των άλλων.