Το Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου ανακοίνωσε τη λήξη της 13ης ετήσιας έρευνας πεδίου του Πανεπιστημίου Κύπρου στην Παλαίπαφο, υπό τη διεύθυνση της καθηγήτριας Μαρίας Ιακώβου του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Οι ανασκαφές του 2018 διεξήχθησαν μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου 2018 και επικεντρώθηκαν στο οροπέδιο Χατζηαπτουλλά, ένα χιλιόμετρο ανατολικά του ιερού της Κυπρίας Αφροδίτης. Σύμφωνα με τα ως τώρα αποτελέσματα του ερευνητικού προγράμματος ανάλυσης τοπίου της Αρχαίας Πάφου, που υλοποιείται από το 2006, το οροπέδιο Χατζηαπτουλλάς ήταν το διοικητικό-οικονομικό κέντρο (δηλαδή η ακρόπολη) της αρχαίας πολιτείας της Πάφου στην Κυπρο-Κλασική περίοδο.
Κατά μήκος της βόρειας πλευράς του οροπεδίου η αποστολή του Πανεπιστημίου Κύπρου εντόπισε και ανασκάπτει ένα σύνθετο αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα, το οποίο είχε ανεγερθεί στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. από τη βασιλική δυναστεία της Πάφου για τη διαχείριση οικονομικών πόρων. Οι παραγωγικές και αποθηκευτικές του μονάδες αναπτύσσονται σε διαζώματα εξωτερικά του τείχους της ακρόπολης, το οποίο έχει αποκαλυφθεί σε μήκος 65 μ. Μέχρι στιγμής έχουν αναγνωριστεί και ανασκάπτονται έξι ξεχωριστές μονάδες και διάδρομοι επικοινωνίας.
Η λίθινη τοιχοποιία διατηρείται σε ύψος δύο μέτρων, και οι επιχώσεις έχουν συμβάλει στη διατήρηση των εργαστηριακών εγκαταστάσεων στις οποίες εντοπίστηκαν μύλοι, λεκάνες, ελαιοπιεστήρια, βαρίδια, αγωγοί κ.ά. Τα πλούσια αρχαιο-περιβαλλοντικά δεδομένα (π.χ. οστά ζώων, σπόροι, κουκούτσια ελιάς, άνθρακες, σκωρία κ.ά.) τα οποία συγκεντρώνονται και αναλύονται με υποδειγματικό τρόπο θα επιτρέψουν στους ερευνητές να προσεγγίσουν το οικονομικό μοντέλο της αρχαίας πολιτείας.
Στις Μονάδες 3 και 4 επιβεβαιώνεται η παραγωγή λαδιού. Η Μονάδα 1 ήταν κατά κύριο λόγο αποθηκευτική: εντοπίστηκε μεγάλος αριθμός θραυσμάτων που ανήκουν σε εγχώριους και εισηγμένους αμφορείς (κυρίως κρασιού), οι οποίοι φανερώνουν το εύρος των εμπορικών επαφών της Αρχαίας Πάφου από την αρχή της Κυπρο-Κλασικής περιόδου (τέλος 6ου αι. π.Χ.) με την Καρχηδόνα, την Αίγυπτο, τις ακτές του Λιβάνου, τη Συρία, το Αιγαίο (Θάσος, Κως, Μένδη, Ρόδος, Χίος) και τις μικρασιατικές ακτές (Έφεσος, Σάμος, Μίλητος), ιδιαίτερα από τον 4ο ως τον 2ο αιώνα π.Χ.
Στόχος των ανασκαφών 2018 ήταν η ολοκλήρωση της ανασκαφής των Μονάδων 2, 5 και 6 καθώς και του διαδρόμου επικοινωνίας στα ανατολικά που επιτρέπει την πρόσβαση σε αυτές. Στη Μονάδα 2 εντοπίστηκε μεγάλη ποσότητα κογχυλιών πορφύρας σε όλο το εύρος του δωματίου. Η μελέτη των κοχυλιών από την ειδική επιστήμονα δρα Δήμητρα Μυλωνά επιβεβαίωσε ότι ενώ η εξαγωγή της πολύτιμης χρωστικής από τον αδένα των κογχυλιών είχε ολοκληρωθεί σε παρακείμενες εγκαταστάσεις, που αναζητούνται, τα κογχύλια είχαν συγκεντρωθεί για δευτερογενή επεξεργασία και χρήση – π.χ. για την παρασκευή υδατοστεγών επιχρισμάτων.
Οι Μονάδες 5-6 προς βορρά αποτελούν τμήματα μιας ενιαίας βιομηχανικής εγκατάστασης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δυο παράλληλους αναλημματικούς τοίχους κάτω από τους οποίους διέρχονται λίθινοι αγωγοί, οι οποίοι συνδέονται με λίθινο λουτήρα στη Μονάδα 6. Εξαιτίας της απουσίας μακροσκοπικών δεδομένων από τους αγωγούς και τον λουτήρα, ο παραγωγικός σκοπός αυτών των μνημειακών εγκαταστάσεων δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί. Γι’ αυτό και, με τη χρηματοδότηση που έχει προσφέρει το Ίδρυμα Α.Γ. Λεβέντης στο πρόγραμμα Παλαιπάφου για το 2017-2018, διεξήχθησαν δειγματοληψίες μικροσκοπικών αναλύσεων αμύλων και φυτολίθων, οι οποίες θα ολοκληρωθούν στο αρχαιοπεριβαλλοντικό εργαστήριο Wiener της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.
Στην ιστοσελίδα https://ucy.ac.cy/pulp/ του προγράμματος PULP (The Palaepaphos Urban Landscape Project), αναρτώνται πληροφορίες για τις ετήσιες αποστολές από το 2006 ως το 2018, τους συντελεστές και ειδικούς επιστήμονες, τις ομιλίες και ανακοινώσεις που έχουν γίνει σε ιδρύματα του εξωτερικού και σε συνέδρια και εργαστήρια στην Κύπρο και Ελλάδα, καθώς και για τις μέχρι σήμερα σχετικές δημοσιεύσεις.
