Συνέδριο με τίτλο «Τέχνη και Δημοκρατία» διοργανώνει το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία στο Αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακρόπολης από την Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου έως και το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017 (ώρα έναρξης καθημερινά: 10.00)
Στο συνέδριο, οι δύο διαφορετικές έννοιες της τέχνης και της δημοκρατίας θα συζητηθούν από τη σκοπιά της φιλοσοφίας της τέχνης, της πολιτικής θεωρίας και της ιστορίας των ιδεών-νοοτροπιών. Η πρωτοτυπία του συνεδρίου έγκειται, δηλαδή, στο ότι θα επιχειρηθεί συστηματικά και θα φιλοξενηθεί υπό την ίδια στέγη ένας διεπιστημονικός διάλογος ανάμεσα σε ιστορικούς, πολιτικούς επιστήμονες, φιλοσόφους, αισθητικούς, θεωρητικούς της λογοτεχνίας. Ένας διάλογος που αποσκοπεί στη συγκριτική ανάγνωση και ερμηνεία των διεθνών και των εθνικών/ελληνικών φαινομένων, κινημάτων, νοοτροπιών, ιδεολογικών και καλλιτεχνικών πρακτικών.
Οι ενότητες του συνεδρίου οργανώνονται με βάση τις ιστορικές περιόδους κρίσης στον δυτικό και όχι μόνο κόσμο τον 19ο και τον 20ό αιώνα, εκκινώντας από τα επαναστατικά κινήματα του 1848 στην Ευρώπη, τα επαναστατικά και εθνικά κινήματα, τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο, τη Ρωσική Επανάσταση, τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, και φτάνουν έως την εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Ανάμεσα σε πολλά άλλα ζητήματα που θα εξεταστούν είναι: η ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης, το άτομο και η κοινωνία, η τέχνη σε εποχές κρίσης του κοινοβουλευτισμού, η τέχνη και η έννοια της παρακμής, η εθνική τέχνη, οι πνευματικές και καλλιτεχνικές πρωτοπορίες του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και του Μεσοπολέμου, καθώς και ο εικονοκλαστικός μοντερνισμός στη λογοτεχνία και την τέχνη των αρχών του 20ού αιώνα.
Τα ερωτήματα που θέτει το συνέδριο είναι πολλά και πολυπρισματικά, παραμένουν επομένως ανοικτά στο στοχασμό και το διάλογο. Ένα πρώτο, καίριο ερώτημα είναι ο τρόπος που προσλαμβάνεται πνευματικά και καλλιτεχνικά μια εποχή κρίσης και τι έχουν να μας πουν σχετικά οι δημιουργικές αναζητήσεις πνευματικών και καλλιτεχνικών κινημάτων που συμπίπτουν ή και προηγούνται από τις κρίσεις αυτές. Ένα παρεπόμενο, εξίσου επίμαχο ερώτημα αφορά τη «μετάσταση» μιας σοβούσας κρίσης στο πεδίο της τέχνης και στις μορφολογικές αλλά και τις εννοιολογικές μεταπλάσεις που καταγράφονται μέσω αυτής. Ένα τρίτο ζήτημα παραπέμπει στην ικανότητα της τέχνης να αναμετρηθεί δημιουργικά με την ιστορία της και την εποχή της. Τέλος, ένα τέταρτο, κρίσιμο ερώτημα σχετίζεται με την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης, την κοινωνική της σημασία αλλά και την πολιτική της αυτονομία στο πλαίσιο μιας συνταγματικής δημοκρατίας.
