Ένα πολύπτυχο κεντητό φουστάνι από την Κρήτη του 17ου αιώνα, ένα πρότυπο Έλληνα αγωνιστή που εικονίζει η ελαιογραφία του Μουσείου, ένα αττικό ερυθρόμορφο αγγείο των μέσων του 5ου αιώνα π.Χ. που απεικονίζει έναν έφηβο που αναχωρεί για τον πόλεμο, ασημένια πιάτα με μυθολογικά θέματα και κουτάλια με ρήσεις αρχαίων σοφών, είναι μερικά από τα εκθέματα του Μουσείου Μπενάκη που δίνουν το έναυσμα για τη δημιουργία τεσσάρων ασυνήθιστων θεατρικών παραστάσεων.

Όλα αυτά θα συμβούν στη νέα δράση με τίτλο «Από τη σιωπή της προθήκης στο θεατρικό λόγο» που εγκαινιάζει το Μουσείο σε συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο. Ξεκινά από τις 8 Νοεμβρίου και κάθε Τρίτη έως τις 28 Μαρτίου 2017, με τη συμμετοχή του κοινού σε μια εντελώς διαφορετική μουσειακή περιήγηση. Ως πρωταγωνιστές, τα αντικείμενα του Μουσείου θα αφηγούνται πτυχές της ιστορίας τους, με οδηγό τα δραματοποιημένα από τους ηθοποιούς κείμενα σε σκηνοθετική επιμέλεια Στρατή Πανούριου.

«Πρόκειται για μια πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα δράση, στην οποία έρχονται σε επαφή δύο χώροι που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση», ανέφερε η Ειρήνη Γερουλάνου από την πλευρά του Μουσείου Μπενάκη στη συνέντευξη Τύπου, ενώ ο αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου, Θοδωρής Αμπαζής, ευχήθηκε η δράση αυτή να είναι η αρχή μίας …«τρελής» συνεργασίας ανάμεσα στους δύο οργανισμούς.

Οι παραστάσεις θα εστιάσουν στις συλλογές που φιλοξενούνται στο κεντρικό κτίριο του Μουσείου (αρχαία ελληνική, βυζαντινή, συλλογή νεοελληνικού πολιτισμού και ιστορικών κειμηλίων). Ένα αντικείμενο ανά συλλογή θα δίνει κάθε φορά την αφορμή για τη θεατρική δράση. Θα προηγείται σύντομη παρουσίαση του εκάστοτε εκθέματος από τον αρμόδιο επιμελητή της συλλογής, έτσι ώστε να γίνεται ομαλά η μετάβαση από τη θεματολογία του αντικειμένου στο δραματοποιημένο λόγο.

«Σκηνικό της κάθε παράστασης θα αποτελεί ο ίδιος ο χώρος του Μουσείου με στόχο έναν δημιουργικό διάλογο ανάμεσα στους ηθοποιούς και τα αντικείμενα», όπως ενημέρωσε ο σκηνοθέτης του εγχειρήματος, Στρατής Πανούριος. «Κείμενα, όχι κατ’ ανάγκην θεατρικά, γραμμένα κοντά στον χρονολογικό ορίζοντα των αντικειμένων, φωτίζουν όψεις που δεν γίνονται αμέσως αντιληπτές, αποκαλύπτοντας το συναισθηματικό φορτίο που θα συνόδευε τη χρήση τους ή και την ίδια την δημιουργία τους», ανέφερε η επιμελήτρια της Προϊστορικής, Αρχαίας Ελληνικής και Ρωμαϊκής Συλλογής του Μουσείου Μπενάκη, Ειρήνη Παπαγεωργίου, ενώ για την εμπειρία της αυτής της δημιουργικής σύμπραξης σχολίασε: «Η συνεργασία ανθρώπων ενός μουσείου που προέρχονται από το χώρο της επιστήμης με καλλιτέχνες προερχόμενους από τον θεατρικό χώρο δεν είναι αυτονόητη. Θα έλεγα μάλιστα ότι εκ πρώτης όψεως μοιάζει ανοίκεια, ξενίζει. Κι όμως υπάρχουν εφαπτόμενα σημεία. O καθένας με τα δικά του εργαλεία προσπαθούμε να ανασυστήσουμε ζωές, να ξαναδώσουμε φωνή στο παρελθόν».