Το Ωρολόγιο του Ανδρονίκου Κυρρήστου, γνωστό ως ο Πύργος των Ανέμων ή «Αέρηδες», δεσπόζει στη Ρωμαϊκή Αγορά, όντας ένα μοναδικό κτίσμα. Κατασκευασμένο μεταξύ του 2ου και 1ου αι. π.Χ., είναι εξ ολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο, με κάτοψη μορφής κανονικού οκταγώνου, που στην αρχαιότητα λειτούργησε ως ηλιακό και υδραυλικό ρολόι, πιθανόν κι ως πλανητάριο.

Η κωνική στέγη, η οποία αποτελείται από 24 μαρμάρινες πλάκες που συγκλίνουν σε «κλειδί» κυκλικής διατομής, ο γλυπτός διάκοσμος της ζωφόρου με την αναπαράσταση των οκτώ ανέμων, η σίμη με τις λεοντοκεφαλές – υδρορροές και το μαρμάρινο δάπεδο, με τις διαμορφώσεις που εξυπηρετούσαν το μηχανισμό του υδραυλικού ρολογιού είναι μερικά από τα στοιχεία που καταπλήσσουν τους επισκέπτες.

Σήμερα, το μνημείο είναι σκεπασμένο με δίχτυ ασφαλείας καθώς εκτελούνται σε αυτό εργασίες αποκατάστασης από τον Νοέμβριο του 2011, όταν το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αποφάσισε να αποκαταστήσει στατικά προβλήματα ρωγμές, ανοίγματα στους αρμούς, απολαξεύσεις, μαύρες κρούστες, απώλειες χρωμάτων και επιχρισμάτων που υπήρχαν σε αυτό. Από τότε, το μνημείο συντηρείται και όπως όλα δείχνουν ως το τέλος του χρόνου οι εργασίες θα έχουν ολοκληρωθεί. Το θέμα απασχόλησε το ΚΑΣ και στην πρόσφατη συνεδρίασή του, όπου συζητήθηκαν 3 μελέτες, οι οποίες έτυχαν της θετικής ανταπόκρισής του.

Η πρώτη αφορά τη στατική μελέτη του μνημείου, η οποία χαρακτηρίστηκε άρτια από τα μέλη του Συμβουλίου. Οι άλλες δύο επικεντρώνονταν στην αποκατάσταση της απορροής των ομβρίων υδάτων στη στέγη, στη διαμόρφωση εξωτερικής διαδρομής επισκεπτών και επισκεπτών ΑμεΑ, καθώς και στην τοποθέτηση εσωτερικού διαδρόμου που θα επιτρέπει την πρόσβαση στο μνημείο.

Ως προς τα όμβρια προτάθηκε η χρήση φύλλων μολύβδου και η δημιουργία «αυλακιών» που θα οδηγούν τα νερά της βροχής προς τις αρχαίες υδρορροές, μια λύση αναστρέψιμη που δίνει λύση στο πρόβλημα. Επίσης, συζητήθηκε το θέμα της αλλαγής των θυρών που τοποθετήθηκαν τη δεκαετία του ’30, πρόταση ωστόσο που δεν επιλέχθηκε καθώς, όπως τονίστηκε, πρόκειται για έργο που περικλείει μαστοριά και μια χαμένη σήμερα τεχνική, γι’ αυτό προτάθηκε η συντήρησή τους.