Δύο ορειχάλκινα αγάλματα, των οποίων ο γλύπτης ήταν μέχρι σήμερα άγνωστος, ίσως να είναι έργα του Μιχαήλ Άγγελου, σύμφωνα με ανακοίνωση ερευνητών διεθνούς ομάδας υπό το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και το Μουσείο Fitzwilliam, όπου τα γλυπτά θα εκτίθενται μέχρι τον Αύγουστο.

Τα δύο έργα, ύψους ενός μέτρου, παρουσιάζουν έναν νέο άνδρα και έναν άλλο μεγαλύτερης ηλικίας γυμνούς να καβαλικεύουν πάνθηρες. Αν επιβεβαιωθεί ότι είναι έργα του Μιχαήλ Άγγελου, τότε θα είναι τα μόνα χάλκινα γλυπτά που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα του διάσημου καλλιτέχνη της Αναγέννησης, ο οποίος φιλοτέχνησε νωπογραφίες στην οροφή της Καπέλα Σιξτίνα.

Τα γλυπτά είχαν αποδοθεί στον Μιχαήλ Άγγελο όταν έγινε η καταγραφή τους για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα, αλλά κατά τα επόμενα 120 χρόνια η πατρότητά τους αμφισβητήθηκε λόγω της απουσίας υπογραφής του καλλιτέχνη και αποδεικτικών στοιχείων.

Ωστόσο το φθινόπωρο του 2014, ο Παύλος Ιωαννίδης, ομότιμος καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, ανακάλυψε ένα σκίτσο που παρουσίαζε έναν νέο γεροδεμένο άνδρα να καβαλικεύει πάνθηρα, αντίγραφο χαμένων προπλασμάτων του Μιχαήλ Άγγελου που είχε σχεδιάσει ένας μαθητής, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο Μιχαήλ Αγγελος είχε συλλάβει ένα ασυνήθιστο έργο γλυπτικής.

Τα δύο «ορειχάλκινα γλυπτά είναι έργα τέχνης εξαιρετικά δυναμικά και συναρπαστικά που χρήζουν εκτενούς μελέτης, ελπίζουμε ότι το κοινό θα έρθει, θα τα εξετάσει και θα λάβει μέρος στη συζήτηση», δήλωσε η Βικτόρια Αβέρι, συντηρήτρια στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Τεχνών του Μουσείου Fitzwilliam.

Μελέτες που διεξήχθησαν για τα δύο έργα έδειξαν ότι το ύφος και η ανατομία τους προσεγγίζουν ιδιαίτερα έργα που ο Μιχαήλ Άγγελος φιλοτέχνησε από το 1500 έως το 1510. Συνεπώς τα δύο γλυπτά φιλοτεχνήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, σύμφωνα με επιστημονικές αναλύσεις. Η έρευνα συνεχίζεται και το τελικό πόρισμα των ειδικών θα ανακοινωθεί τον Ιούλιο.

Ήταν γνωστό ότι ο Μιχαήλ Άγγελος είχε φιλοτεχνήσει ορειχάλκινα αγάλματα, αλλά όλα τους θεωρούνταν ότι είχαν χαθεί. Ο Μιχαήλ Άγγελος είχε, επίσης, φιλοτεχνήσει μια μικρότερη εκδοχή του διάσημου μαρμάρινου αγάλματός του, του Δαβίδ, αλλά αυτό χάθηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Ένα μπρούτζινο άγαλμα του Πάπα Ιουλίου Β’ μπήκε στο χυτήριο για να χρησιμοποιηθεί ως υλικό του πυροβολικού λιγότερο από τρία χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του.