Την πρώτη δημόσια παρουσίαση των προκαταρκτικών πορισμάτων από τις έρευνες στο «Δάσος της Πάφου» και των νέων μνημείων που ήρθαν στο φως στο πλαίσιο στοχευμένων ανασκαφών που διεξάγονται βόρεια και ανατολικά του ιερού, και τα οποία άρχισαν να προσδίδουν υπόσταση στην αστική οργάνωση της αρχαίας πολιτείας, θα κάνει η Μαρία Ιακώβου, Καθηγήτρια Προϊστορικής και Πρωτο-ιστορικής Αρχαιολογίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, τη Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014 και ώρα 19.00, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
Την ομιλία, η οποία έχει τίτλο «Αποτυπώματα μιας χαμένης μνήμης: νέα δεδομένα για το βασίλειο της αρχαίας Πάφου», θα σχολιάσει η καθηγήτρια Νότα Κούρου.
Αναζητώντας το βασίλειο της αρχαίας Πάφου
«Πώς, άραγε, ήταν η Πάφος που είχε ακουστά ο Όμηρος ως φημισμένη λατρευτική θέση; Αυτός πρώτος συνδέει την αρχαία Πάφο με τη θεά Αφροδίτη (Οδύσσεια θ 363), την οποία αποκαλεί και Κύπριδα. Σε ποια ξεχασμένη οικονομία και σε ποιο δυσανάγνωστο ιστορικό επεισόδιο μπορεί να οφείλεται η φήμη του τεμένους της Άνασσας στους πρώτους αιώνες της Εποχής του Σιδήρου, όταν δεν ήταν παρά το λατρευτικό κέντρο μιας μικρής πολιτειακής αρχής: του βασιλείου της Πάφου που φαίνεται να υπήρξε ο πυρήνας από τον οποίο διαδόθηκε η γραφή της ελληνικής γλώσσας στο κυπριακό συλλαβάριο;
»Μεγαλιθικό, και ως εκ τούτου εμβληματικό, το τέμενος της Πάφου έζησε μια δεύτερη ζωή μετά την κατάκτηση της Κύπρου από τους Πτολεμαίους και την κατάλυση των τοπικών βασιλείων στο τέλος του 4ου αι. π.Χ. Αναδείχθηκε σε “παγκύπριο” ιερό και κέντρο λειτουργίας του Κοινού των Κυπρίων. Έτσι, από τον 3ο αι. π.Χ. άρχισε να ξεχνιέται ο πρωτογενής του ρόλος ως διαχειριστικού κέντρου της αρχαίας πολιτείας, που έκτοτε μετονομάσθηκε σε Παλαίπαφο. Η πληθώρα γραπτών πηγών της Ρωμαϊκής περιόδου που ασχολούνται με την λατρεία της θεάς, σε συνδυασμό με τις “κλασικιστικές” προσεγγίσεις δυο βρετανικών αποστολών που προσπάθησαν να ερευνήσουν το ιερό και την ευρύτερη περιοχή στα τέλη του 19ου και τα μέσα του 20ού αιώνα, απομάκρυναν την έρευνα τόσο από τον αρχικό χαρακτήρα του ιερού όσο και από το νόημα που είχε η ίδρυση της αρχαίας Πάφου στις αρχές της Ύστερης Χαλκοκρατίας» θα αναφέρει στην ομιλία της η κα Μαρία Ιακώβου.
«Το Ερευνητικό Πρόγραμμα Παλαιπάφου, που εγκαινιάστηκε το 2006 και βασίζεται στην ανάλυση του τοπίου με χρήση Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών (GIS), έθεσε ως στόχο την αναζήτηση του αποτυπώματος μιας χαμένης μνήμης σε ένα τοπίο όπου, εξαιτίας αλλαγών στις χρήσεις γης και μετασχηματισμών της ακτογραμμής, η αρχαία πολιτεία παρέμενε άφαντη. Σύντομα, όμως, φάνηκε ότι ήταν απαραίτητο να προχωρήσει παράλληλα η ανάλυση σε όλη την έκταση της υδρολογικής λεκάνης της Πάφου γιατί αυτή ήταν ο οικονομικός πνεύμονας της αρχαίας πολιτείας» καταλήγει στην περίληψη της ομιλίας της.
Η ομιλία πραγματοποιείται στο πλαίσιο του κύκλου διαλέξεων με τίτλο «Κυπριακό Σεμινάριο: Πρόσφατες εξελίξεις στην αρχαιολογία της ανατολικής Μεσογείου» που διοργανώνει το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Νεοφ. Δούκα 4, Αθήνα, 5ος όροφος).
