Αρχίζει, τελικά, τον Σεπτέμβριο, η αναστήλωση της ιστορικής Μονής Αποστόλου Ανδρέα, η οποία βρίσκεται στην κατεχόμενη χερσόνησο της Καρπασίας, όπως ανακοινώθηκε μετά τη συνάντηση του αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου με τον μουφτή Ταλίπ Αταλάι.

Στόχος είναι να συντηρηθούν όλοι οι κατεχόμενοι ναοί, δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ενώ ο μουφτής τόνισε ότι αμφότεροι καταβάλλουν προσπάθειες για να βοηθήσουν, στο μέτρο των δυνάμεών τους, τις διαπραγματεύσεις για τη λύση του Κυπριακού.

Οι αναστηλωτικές και άλλες εργασίες στη Μονή θα γίνουν υπό την επίβλεψη της μεικτής, από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, Επιτροπής για την Πολιτιστική Κληρονομιά της Κύπρου και με βάση τα σχέδια που εκπονήθηκαν από καθηγητές, αρχιτέκτονες και μηχανικούς του Πανεπιστημίου Πατρών.

Για την ίδρυση του φημισμένου Μοναστηριού, η παράδοση φέρει τον Απόστολο Ανδρέα να έχει περάσει από το μέρος όπου βρίσκεται σήμερα η Μονή, τον 1ο αιώνα μ.Χ., όταν το καράβι με το οποίο ταξίδευε έμεινε αγκυροβολημένο για τρεις ημέρες σε παρακείμενο λιμανάκι, λόγω νηνεμίας. Εκεί ο Απόστολος δημιούργησε μια πηγή στον βράχο, από όπου άρχισε να αναβλύζει άφθονο νερό, «που τρέχει από τότε στον λάκκο της Παλαιάς Εκκλησίας και από εκεί βγαίνει σαν Αγίασμα από βρύση κοντά στη θάλασσα». Αυτό θεράπευσε το τυφλό παιδί του καπετάνιου του καραβιού, ο οποίος, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, έκτισε στην ίδια τοποθεσία ναό αφιερωμένο στον πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού.

Το 1103 μ.Χ. υπάρχει μια πρώτη μαρτυρία για την ονομασία του λιμενίσκου που βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι, από τον Αγγλοσάξονα προσκυνητή Seawolf, ο οποίος το αποκαλεί «λιμανάκι του Αποστόλου Ανδρέα». Η μαρτυρία θεωρείται σημαντική, αφού συνδέει το όνομα του Αποστόλου με την Καρπασία από τα βυζαντινά χρόνια, ένδειξη ότι η παράδοση για τον Απόστολο Ανδρέα υπήρχε από τότε.

Σε παλαιούς χάρτες σημειώνεται και η ύπαρξη εκκλησίας στη θέση του σημερινού μοναστηριού, με την ονομασία Άγιος Ανδρέας (Sando Andrea).

Η ιστορία του μοναστηριού γίνεται ουσιαστικά γνωστή περίπου από το 1855, όταν ο παπα-Ιωάννης Νικόλα Διάκου, από το Ριζοκάρπασο, άρχισε την οικοδόμηση του καινούργιου ναού, που εγκαινιάστηκε στις 15 Αυγούστου 1867, επί Αρχιεπισκόπου Σωφρονίου. Ο παπα-Ιωάννης θεωρείται ο κτήτορας του σημερινού μοναστηριού.

Από τα κτίσματα του πρώτου ναού δεν σώζονται καθόλου ίχνη. Στη θέση τους ανεγέρθηκε αρκετά χρόνια αργότερα –κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, τον 15ο αιώνα– ναός, που υπάρχει μέχρι σήμερα, όχι όμως και τα κτίρια που τον περιέβαλλαν. Ο παλαιός αυτός ναός, που είναι γοτθικού ρυθμού, βρίσκεται τριάμισι μέτρα χαμηλότερα από το ιερό του καινούργιου (σημερινού) ναού και οι είσοδοί του είναι δύο πετρόκτιστες σκάλες. Το σχήμα του είναι τετράγωνο και η πύλη του, που βρίσκεται στη νότια πλευρά, είναι πετρόκτιστη και αψιδόσχημη.

Ο καινούργιος ναός του μοναστηριού χρονολογείται στον 19ο αιώνα, με βάση επιγραφή όπου αναγράφεται η ημέρα των εγκαινίων του, 15 Αυγούστου 1867. Ο ναός είναι μονόκλιτος με καμαρόσχημη οροφή ενισχυμένη με έξι κτιστές ζώνες. Η μεγάλη θύρα του ναού βρίσκεται στον νότιο τοίχο, ενώ στον βόρειο υπάρχει δεύτερη θύρα με την επιγραφή της ημέρας των εγκαινίων του. Το εικονοστάσιο, που καλύπτει ολόκληρο το πλάτος και ύψος του καινούργιου ναού, είναι ξυλόγλυπτο και επίχρυσο, όμως είναι άγνωστη η χρονολογία κατασκευής του, καθώς και ο τεχνίτης. Ξυλόγλυπτοι είναι επίσης ο άμβωνας, ο θρόνος και το κεντρικό προσκυνητάρι. Στα δεξιά του τέμπλου υπάρχει, επίσης ξυλόγλυπτο, επίχρυσο και καταστόλιστο προσκυνητάρι, στο οποίο βρίσκεται η προσκυνηματική εικόνα του Αποστόλου Ανδρέα. Στον ναό φυλάσσονται, μεταξύ άλλων, μερικές σχετικά παλαιές εικόνες του 19ου αιώνα, καθώς και μερικά κειμήλια της ίδιας εποχής.

Μεγάλος ευεργέτης του μοναστηριού υπήρξε ο Αριστόδημος Γιαννακού Παπαπέτρος (1897-1967), ο οποίος στη διαθήκη του κληροδότησε στη Μονή Αποστόλου Ανδρέα όλη την περιουσία του, αξίας 50 χιλιάδων λιρών (το 1967), για την ανέγερση ξενώνων. Η σορός του ενταφιάστηκε στον χώρο της Μονής.