Το Αρχοκράτειο βρίσκεται στη δυτική πλευρά της Λίνδου, στην πλαγιά του υψώματος Κράνα, σε μικρή απόσταση από την κεντρική πλατεία του οικισμού. Ανήκει σε μια πολύ διαδεδομένη τυπολογία λαξευμένου ταφικού μνημείου με ψευδοπρόσοψη, η οποία εμφανίζεται στη Ρόδο κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, και αποδίδεται στον Αρχοκράτη, μέλος επιφανούς λινδιακής οικογένειας, ο οποίος χρημάτισε ιερέας της Αθηνάς Λινδίας το 225 π.Χ. Αν και είναι ένα από τα μεγαλύτερα ελληνιστικά μνημεία αυτού του είδους, εντούτοις παραμένει άγνωστο στο ευρύ κοινό.
«Αρχιτεκτονική λαξευμένη στο βράχο: Το Αρχοκράτειον της Λίνδου» είναι ο τίτλος διάλεξης που θα δώσει ο αρχιτέκτων μηχανικός ΕΜΠ Χρήστος Τάκος την Πέμπτη 10 Απριλίου 2014, στις 18.30, στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ (Κτήριο Αβέρωφ, Αμφιθέατρο 8, Πατησίων 42), στο πλαίσιο σειράς Σεμιναρίων Εμβάθυνσης στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής που διοργανώνει το Σπουδαστήριο της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ.
Όπως αναφέρει ο κ. Τάκος στην ανακοίνωση της ομιλίας του: «Το μνημείο αποτελείται από μια διώροφη ψευδοπρόσοψη μήκους 22,20 μ. στο ύψος της ζωφόρου και ύψους σχεδόν 9 μ. από τον στυλοβάτη. Ο κάτω όροφος αποτελείτο από μια δωρική πρόσοψη δέκα ημικιόνων πλαισιωμένων από δύο παραστάδες. Ο δεύτερος όροφος βρίσκεται σε υποχώρηση κατά 1,70 μ., δημιουργώντας μια εξέδρα όπου ήταν τοποθετημένοι οι επιτάφιοι βωμοί με τα ονόματα των νεκρών. Το εσωτερικό του μνημείου, σήμερα σε μεγάλο βαθμό κατεστραμμένο, υποδιαιρείτο σε έναν επιμήκη προθάλαμο κι έναν σχεδόν τετράγωνο ταφικό θάλαμο με αμφικλινή οροφή.
»Το Αρχοκράτειο συνιστά έναν εκλεκτικό συνδυασμό των στωικών οικοδομημάτων και ειδικότερα των Προπυλαίων της λινδιακής ακρόπολης, της ροδιακής ταφικής αρχιτεκτονικής και των διώροφων ταφικών ψευδοπροσόψεων, εκφράζοντας ταυτόχρονα τη σκηνογραφική τάση της αρχιτεκτονικής τοπίου κατά την ελληνιστική περίοδο. Ωστόσο, αν και η ογκοπλασία του μνημείου προδιαθέτει για συσχετίσεις με τα στωικά, ταφικά ή ακόμα και τα σκηνικά οικοδομήματα της εποχής, δεν μπορεί να ερμηνευτεί απολύτως μόνο από αυτά, προκαλώντας μια σειρά από εύλογα, και εν πολλοίς αναπάντητα ερωτήματα, για το αν το τοπίο αποτέλεσε την αφετηρία της τελικής επίλυσης, ή αν τα συγκεκριμένα κτηριακά πρότυπα οδήγησαν στην εύρεση του κατάλληλου σημείου για την κατασκευή».
