Ο ζωγράφος Φώτης Σαρρής λάτρεψε την ελληνική φύση και με τη γυναίκα του, Λυδία, ταξίδευε συνεχώς ανά τη χώρα για να γνωρίσει τα μνημεία και τα τοπία της. Όταν αποφάσισαν κάποια στιγμή να βρουν έναν τόπο-ασκηταριό για να εγκατασταθούν, διάλεξαν ένα πευκόφυτο σημείο στο νησάκι Αγκίστρι του Σαρωνικού, έστησαν τη σκηνή τους και περνούσαν εκεί τα καλοκαίρια τους. Σταδιακά, η σκηνή μεταμορφώθηκε σε μόνιμη εγκατάσταση με πλήρη οικιακό εξοπλισμό, χάρη στις ιδιοκατασκευές που μαστόρευε αέναα ο Φ. Σαρρής. Αυτό το «σπιτάκι», όπως το ονόμασαν οι ίδιοι, ήταν η επιτομή των δημιουργικών ικανοτήτων ενός ανθρώπου με πολλά ταλέντα που «έπιαναν τα χέρια του», μια σύγχρονη «πρωτόγονη καλύβα» της μεγάλης ουτοπικής παράδοσης.
Το θέμα αυτό θα αναπτύξει ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Φιλιππίδης σε διάλεξή του που θα δοθεί την Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014 και ώρα 19:30, στο πλαίσιο των παράλληλων δράσεων που διοργανώνει το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο με αφορμή την έκθεση «Φώτης Σαρρής (1937-2011). Ζωγραφική» που θα διαρκέσει έως τις 18 Μαΐου 2014.
Η έκθεση
Δυόμισι χρόνια μετά τον θάνατό του, η έκθεση φωτίζει για πρώτη φορά το σύνολο της ζωγραφικής του παραγωγής και παράλληλα παρουσιάζει τη σχέση του με τη βυζαντινή τέχνη, η οποία ελάχιστα έχει σχολιαστεί και μελετηθεί. Επιχειρεί, επίσης, να αναδείξει μια σπάνια, βαθιά σε μελέτη και πειραματισμούς διαλογική σχέση του καλλιτέχνη με το περιεχόμενο και τη μορφή της βυζαντινής ζωγραφικής παράδοσης σε ένα βαθύτατα προσωπικό και κατά κύριο λόγο πολιτικό έργο.
Η έκθεση, στην οποία παρουσιάζονται 75 έργα του Φώτη Σαρρή, αρθρώνεται σε τρεις ενότητες: Στην πρώτη γίνεται μερική ανασύσταση του εργαστηρίου και της βιβλιοθήκης του καλλιτέχνη, ώστε να καταδειχθεί το ερευνητικό του έργο και η στενή του σχέση με τις ιστορικές χρωστικές και τις πηγές που τις παραδίδουν. Η μακρά και εμπεριστατωμένη ενασχόληση του Φώτη Σαρρή με τις χρωστικές των αγιογράφων της μεταβυζαντινής κυρίως περιόδου δίνει τη δυνατότητα στο κοινό να έρθει σε άμεση επαφή με το πρωτογενές αυτό υλικό. Στη δεύτερη ενότητα προβάλλεται το κοσμικό του έργο απ’ όλες τις καλλιτεχνικές περιόδους ενώ η τρίτη ενότητα είναι αφιερωμένη στο θρησκευτικό του έργο.
