Γιατί ένας χάρτης των αρχών του 17ου αιώνα επιμένει στα παλαιά στερεότυπα «προς την Ανατολή», όταν μετά τις Μεγάλες Ανακαλύψεις παγιώνεται αμέσως στις χαρτογραφικές απεικονίσεις η τοποθέτηση του Νέου Κόσμου «προς τα Δυτικά» των Παλαιών Ηπείρων; Γιατί ένας χάρτης βγαλμένος μέσα από τον πυρήνα της ελληνορωμαϊκής παράδοσης και του παραδοσιακού χριστιανισμού βλέπει τη διεύρυνση της Οικουμένης Ανατολικά και όχι Δυτικά, όπως τη βλέπει «μαζικά» η μεταρρυθμιστική και εμποροκρατική αντίληψη των δραστήριων και δυναμικών χαρτογραφικών κέντρων της Νέας Εποχής, που άνοιξαν οι Μεγάλες Ανακαλύψεις από τα τέλη του 15ου αιώνα και ύστερα;
Τα ερωτήματα αυτά και μερικά ακόμη συναφή θα συζητηθούν στην παρουσίαση του εμβληματικού, αλλά πολύ λίγο γνωστού, παγκόσμιου χάρτη του σπουδαίου Matteo Ricci (1602-1604), που επιμένει ανατολικά μέσα στο κύμα του νέου χαρτογραφικού στερεότυπου προς τα δυτικά, με άφθονο οπτικό υλικό και ψηφιακές απεικονιστικές επεξεργασίες, όπως έχουν καθιερωθεί διεθνώς, την τελευταία δεκαετία, στο πεδίο της χαρτογραφικής κληρονομιάς.
Η παρουσίαση θα γίνει στη διάρκεια διάλεξης του Ευάγγελου Λιβιεράτου, Καθηγητή Ανωτέρας Γεωδαισίας και Χαρτογραφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με τίτλο «Περί Ανατολής και Δύσης: ο παγκόσμιος χάρτης του Matteo Ricci (1602-1604)», που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014, στις 19:00, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών (Cotsen Hall, Αναπήρων Πολέμου 9, Κολωνάκι).
Τη διάλεξη, που θα γίνει στα ελληνικά, διοργανώνει η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη.
