Στο νοτιοανατολικό άκρο της Σκύρου, στο ακρωτήριο Λιθάρι, βρίσκεται ο μοναδικός φάρος στην Ελλάδα με διώροφο κτίσμα από κατασκευής του στη βάση του πύργου.
Πρόκειται για ένα τετράγωνο διώροφο κτίριο, με κυκλικό πύργο ύψους 12,5 μέτρων, που λειτούργησε για πρώτη φορά το 1894. Το εστιακό του ύψος είναι 96 μέτρα.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε σβηστός και, στο πλαίσιο ανασυγκρότησης του Φαρικού Δικτύου, επαναλειτούργησε το 1949 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Το 1988 τα μηχανήματα πετρελαίου αντικαταστάθηκαν και ο φάρος λειτούργησε ως επιτηρούμενος ηλιακός.
Στις 15 Ιουνίου 2012, με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, ο φάρος, ιδιοκτησίας Ελληνικού Δημοσίου (Υπηρεσία Φάρων Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού), χαρακτηρίστηκε ως μνημείο «διότι αποτελεί αξιόλογη αρχιτεκτονικά κατασκευή και αντιπροσωπευτικό δείγμα μίας ειδικής κατηγορίας κτηρίων, των φάρων, έχει συμβάλει στην ανάπτυξη και στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας στην περιοχή, είναι συνδεδεμένος με τη ναυτική παράδοση της Ελλάδος και αποτελεί σημείο αναφοράς για τους ναυτικούς αλλά και για τους κατοίκους του νησιού της Σκύρου».
Επίσης, χαρακτηρίστηκε ως μνημείο ο αρχικός μηχανισμός του φάρου (μηχανικά μέρη, μηχανισμός ανέλκυσης αντιβάρων, κωνικοί τροχοί, πλάκα περιστροφής, χρονόμετρο, οπτικό σύστημα Fresnel), «διότι αποτελεί σημαντική τεχνική και επιστημονική μαρτυρία για τα φωτιστικά συστήματα των φάρων στο τέλος του 19ου αιώνα».
