Στο έργο και την προσωπικότητα της αρχαιολόγου Ευτυχίας Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου, που έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013, αναφέρθηκε σε ανακοίνωση που εξέδωσε το προσωπικό του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη.

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Έφυγε σήμερα το πρωί η αρχαιολόγος Ευτυχία Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου, επίτιμη έφορος αρχαιοτήτων και πρώτη διευθύντρια του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού.

»Η Ευτυχία Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου γεννήθηκε το 1940 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου όπου συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Παρακολούθησε επίσης σπουδές βυζαντινής ιστορίας και αρχαιολογίας στη Σορβόννη.

»Διορίστηκε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία το 1965 και υπηρέτησε στις Εφορείες Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Θεσσαλίας, Κεντρικής, Δυτικής και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Από το 1976 εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη όπου διεύθυνε την 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Ασχολήθηκε συστηματικά με την αναστήλωση των βυζαντινών μνημείων και τη συντήρηση των ψηφιδωτών μετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 1978.

»Με πλούσιο ανασκαφικό, ερευνητικό και συγγραφικό έργο ήταν στενά συνδεδεμένη, ήδη από τα φοιτητικά της χρόνια, με τον χώρο των Φιλίππων Καβάλας όπου ανέσκαψε παλαιοχριστιανικό συγκρότημα.

»Η Ευτυχία Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου συνέδεσε το όνομά της με την έναρξη λειτουργίας του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού. Είχε την ευτυχία να δει το όραμά της να πραγματοποιείται όταν το 1994 το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, άνοιξε για πρώτη φορά στο κοινό.

»Η πλούσια ανασκαφική της εμπειρία και η ευρύτατη αρχαιολογική της γνώση έθεσαν τις βάσεις για το στήσιμο και την οργάνωση της μόνιμης έκθεσής του. Η απαράμιλλη ικανότητά της να διαχειρίζεται το ανθρώπινο δυναμικό και να καταφέρνει να συνδυάζει την εμπειρία των παλαιότερων με τον ενθουσιασμό των νεότερων, η ευθυκρισία και οι διοικητικές και οργανωτικές της ικανότητες συντέλεσαν στην εύρυθμη λειτουργία του νεοσύστατου Μουσείου.

»Με τον μειλίχιο τρόπο που διέκρινε πάντα τη συμπεριφορά της φρόντιζε να αμβλύνει τις εντάσεις και να μετουσιώνει τα προβλήματα σε δημιουργικές λύσεις. Η ηρεμία στις κινήσεις και στις αποφάσεις της απέπνεε σιγουριά και ασφάλεια στο προσωπικό του Μουσείου. Η ίδια ήταν πάντα δεκτική στις δημιουργικές προτάσεις των συνεργατών της και πρόθυμη να τις συζητήσει και κυρίως να τις υποστηρίξει με ουσιαστικό και αποτελεσματικό τρόπο.

»Ακριβοδίκαιη στις κρίσεις και τις αποφάσεις της φρόντιζε να επιβραβεύει την προθυμία και τη συνέπεια όλων των υπαλλήλων και να δημιουργεί στον καθένα το αίσθημα ότι αποτελούσε αναπόσπαστο μέλος της συλλογικής προσπάθειας να καταστεί το Μουσείο φορέας πολιτισμού και παιδείας.

»Ακόμη και όταν επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί φρόντισε να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να υπάρξει μία ομαλή μετάβαση αλλά και απρόσκοπτη συνέχεια της ανοδικής πορείας του Μουσείου που αποτυπώθηκε στη βράβευσή του από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως το καλύτερο ευρωπαϊκό μουσείο για το έτος 2005.

»Η αγάπη και η εκτίμηση στο πρόσωπό της εκδηλώθηκαν στην αποχαιρετιστήρια γιορτή συνταξιοδότησής της που διοργάνωσε προς τιμήν της το προσωπικό του Μουσείου.

»Ωστόσο, και μετά την αποχώρησή της από τη διεύθυνση του Μουσείου, η Ευτυχία δεν είχε πάψει να μεριμνά και να στηρίζει τις δράσεις του από τη νέα της θέση, ως διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Κέντρου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων.

»Το αποτύπωμά της στην ίδρυση και οργάνωση του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού ήταν, είναι και θα παραμείνει ανεξίτηλο. Αυτό που σίγουρα θα λείψει περισσότερο σε όλους εμάς που τη γνωρίσαμε είναι η καλοσυνάτη καλημέρα της και το πλατύ της χαμόγελο».