Έχει μελετήσει όσο λίγοι το αρχαίο νόμισμα. Στα πεπραγμένα του συγκαταλέγεται ένα τεράστιο δημοσιευμένο έργο από βιβλία και άρθρα, καθώς και το γεγονός ότι έχει διατελέσει διευθυντής σε δύο από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μουσεία της χώρας: στο Νομισματικό στην Αθήνα (1994-2002) και στο Εθνικό Αρχαιολογικό (1999-2002).

Ο λόγος για τον νομισματολόγο και επιγραφολόγο δρα Ιωάννη Τουράτσογλου, ο οποίος τιμήθηκε το 2012 με το διεθνές μετάλλιο «Άρτσερ Μ. Χάντινγκτον» της Αμερικανικής Νομισματικής Εταιρείας. Είναι η δεύτερη φορά που το βραβείο, το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο σε έναν επιφανή νομισματολόγο, καταλήγει σε Έλληνα επιστήμονα. Το 1921 απονεμήθηκε στον διαπρεπή νομισματολόγο Ιωάννη Σβορώνο.

Με αφορμή τη βράβευσή του, στις 14 Μαΐου 2013, ώρα 7 μ.μ., στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα (Αναπήρων Πολέμου 9, Κολωνάκι), το ΑΠΕ-ΜΠΕ μίλησε με τον διακεκριμένο αρχαιολόγο. «Είναι τιμή σε μένα και στην Ελλάδα, καθώς και μια αναγνώριση της ελληνικής συμβολής στην επιστήμη της νομισματικής» δήλωσε ο κ. Τουράτσογλου για το βραβείο που θεσμοθετήθηκε από τον πλούσιο Αμερικανό μαικήνα και συλλέκτη Άρτσερ Χάντινγκτον στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Η επαφή του με τον κόσμο των νομισμάτων έγινε όταν ήταν ακόμα φοιτητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. «Ο καθηγητής μου, Γεώργιος Μπακαλάκης, ήταν αυτός που με εισήγαγε στο μυστήριο της νομισματικής, αυτής της πολυδιάστατης επιστήμης, η οποία σαν μπαλαντέρ πάει παντού: δεν γνωρίζει θρησκείες, χώρους γεωγραφικούς και πολιτικούς. Το νόμισμα είναι παντοδύναμο, “λέει” πολλά, κυρίως όμως “κάνει” πολλά, και καλά και κακά. Μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους που υποφέρουν, μπορεί όμως και να οπλίσει χέρια κατακτητών και να καταστρέψει» επισημαίνει.

Η αναφορά στην οικονομική κρίση είναι μοιραία. «Το κακό είναι ότι δεν σκεφτόμαστε ιστορικά. Παρά το γεγονός ότι αυτό που ζούμε σήμερα παγκοσμίως έχει ξανασυμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, δεν έχουμε πάρει καθόλου μέτρα. Δεν μπορεί να μαθαίνουμε στα σχολεία για τη Μάχη των Θερμοπυλών και να μην μαθαίνουμε για τις οικονομικές κρίσεις και τις επιπτώσεις τους» τονίζει.

Για τον δρα Τουράτσογλου πολύ μεγάλη σημασία έχει σήμερα η ατομική ευθύνη. Ή μάλλον, η απουσία της. «Ένας Eγγλέζος θα πει “I dropped the glass”. Ο νεοέλληνας, όμως, θα πει “Μου έπεσε το ποτήρι” ή “Ο καφές χύθηκε…”. Για εμάς πάντοτε και το καλό και το κακό έρχονται από τους άλλους. Είμαστε αμέτοχοι, δεν φέρουμε καμία ευθύνη. Έχουμε μόνον απαιτήσεις και ποτέ υποχρεώσεις» τονίζει. Επίσης, μιλάει για τα φαινόμενα βανδαλισμού που παρατηρούνται συχνά στην Αθήνα: «Βλέπετε πώς συμπεριφέρονται σε μια ιστορική πόλη; Δεν τους ανήκει αυτή η πόλη, συνεπώς δεν την καταστρέφεις, δεν την λερώνεις. Δεν είναι δικιά σου, είναι των άλλων».

Και τι θα μπορούσε να μας βοηθήσει; «Η παιδεία. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Παιδεία, όμως, δεν είναι μόνον το α και το β. Όταν επισκέπτεστε έναν συγγενή σας που έχει μικρό παιδί, η πρώτη φράση του είναι “Τι μου έφερες;”. Το έχετε ποτέ αυτό ακούσει από έναν οικονομικό πρόσφυγα; Οι αξίες έχουν χάσει πλέον την ανθρωπιά τους. Ας επανέλθουμε, όμως, εκεί από όπου ξεκινήσαμε: στο νόμισμα, το πλαστικό και το διανοητικό. Αυτό λοιπόν, που έγινε, είναι ότι κάποιοι μας εξαγόρασαν. Εμείς απλώς το δεχτήκαμε και είπαμε “τι ωραία που είναι…”» κατέληξε.