«Να μη φύγουν τα πουλιά που κοιμούνται στον βράχο της Ακρόπολης της Λίνδου» ήταν ένα από τα κύρια μελήματα των επιστημόνων που εκπόνησαν τη μελέτη για τον νέο φωτισμό του περίφημου αρχαιολογικού χώρου στη Ρόδο. Γι’ αυτό και μεταξύ των προτάσεών τους, που παρουσιάστηκαν την Τρίτη 19 Μαρτίου στη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, ήταν να μη φωτιστούν τα βράχια της Ακρόπολης που «βλέπουν» στη θάλασσα, σε αντίθεση με τα τείχη που πλαισιώνουν την κορυφή, τα οποία θα αναδειχτούν με βάση τις ιστορικές φάσεις τους.

Μάλιστα, οι οικολογικές ανησυχίες των μελετητών «λείαναν» και τις όποιες επισημάνσεις ακούστηκαν από πλευράς Διεύθυνσης Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων και μελών του ΚΑΣ ότι με τον τρόπο αυτό τα μνημεία του βράχου μοιάζουν σαν να… ίπτανται. Εξάλλου, ένας λιγότερο έντονος φωτισμός πάνω στις οχυρώσεις αρκεί για να μειώσει αυτή την εντύπωση, όπως επισημάνθηκε στη συνεδρίαση.

Η μελέτη, που πήρε τα εύσημα από τα μέλη του Συμβουλίου, θα αντικαταστήσει τον υφιστάμενο φωτισμό που, εκτός από ξεπερασμένος και ακατάλληλος, δημιουργεί φωτορύπανση και καταναλώνει μεγάλη ποσότητα ηλεκτρισμού. Με βάση τις προτάσεις των μελετητών, ο καινούργιος φωτισμός θα συμβάλει στην καλύτερη «αφήγηση» της ιστορίας του κάθε μνημείου, με σεβασμό στην οικολογία του τόπου, καθώς εκτός από τη μέριμνα για τα πουλιά θα χρησιμοποιηθούν μη ενεργοβόρα φωτιστικά.

Η Λίνδος είναι ο κυριότερος αρχαιολογικός χώρος της Ρόδου, με κέντρο τον βράχο και την ακρόπολή της. Η παράδοση λέει ότι ιδρύθηκε από τις Δαναΐδες, τις 50 κόρες του ήρωα Δαναού, που ήρθαν από την Αίγυπτο στο νησί, όπου και έκτισαν τον ναό της Λινδίας Αθηνάς. Η αρχαία πόλη, που βρισκόταν μεταξύ ακρόπολης και ακρωτηρίου Κράνα, στο σημείο του σημερινού χωριού, άκμασε την αρχαϊκή περίοδο (7ο-6ο αι. π.Χ.), όμως το φημισμένο ιερό της Αθηνάς στην Ακρόπολη της Λίνδου –η λατρεία της οποίας ξεκίνησε τον 9ο αιώνα π.Χ.– παρέμεινε ξακουστό λατρευτικό κέντρο, όχι μόνο στην ελληνιστική αλλά και στη ρωμαϊκή περίοδο.