Την έκθεση της Μαρίας Γενιτσαρίου με τίτλο «Καλλιγραφικές Αποτυπώσεις σε περγαμηνή: Αφιέρωμα στον Λευκάδιο Χερν» εγκαινιάζει τη Δευτέρα 1 Οκτωβρίου και ώρα 20:00 το Ίδρυμα Ευγενίδου.
H καλλιγράφος Μαρία Γενιτσαρίου εκθέτει μια σειρά περγαμηνών, στις οποίες αποδίδει παραδοσιακά παραμύθια της Ιαπωνίας καθώς και προσωπικά κείμενα του Λευκάδιου Χερν. Τα κείμενα του εθνικού ποιητή της Ιαπωνίας και ελληνικής καταγωγής συγγραφέα και δημοσιογράφου Λευκάδιου Χερν έχουν μεταγραφεί και διακοσμηθεί σε ζωική περγαμηνή με τη χρήση υλικών και τεχνικών του μεσαιωνικού χειρογράφου. Οι μεγαλογράμματες και μικρογράμματες γραφές που έχουν χρησιμοποιηθεί προέρχονται από ελληνικά χειρόγραφα από τον 6ο έως τον 13ο μ.Χ. αιώνα, ενώ τα μέσα γραφής τους είναι το μελάνι και το φτερό, συνήθως από χήνα ή παγώνι.
Η ιδιαιτερότητα της περγαμηνής ως υλικού, τα έντονα χρώματα των μελανιών, το φύλλο χρυσού και ασημιού και τα διακοσμητικά στοιχεία από διάφορους πολιτισμούς συνθέτουν μαζί με τις καλλιγραφικές γραφές μια εικόνα των κειμένων ιδιόμορφη και εντελώς πρωτότυπη.
Η Μαρία Γενιτσαρίου μιλώντας για τη δουλειά της αναφέρει:
«Η γραφή ήταν ανέκαθεν ένας από τους πιο σημαντικούς τρόπους έκφρασης της ανθρώπινης φύσης. Η καλλιγραφία από την άλλη εξέφραζε πάντα τα ιδιαίτερα στοιχεία της προσωπικότητας του κάθε ατόμου, ασχέτως χώρου, χρόνου, φυλής και γλώσσας. Όταν γύρω στο 1994 πρωτοείδα ελληνικά διακοσμημένα χειρόγραφα, αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η διαφορετική αίσθηση που αποκτούσε το κείμενο ανάλογα με τη γραφή και τη διακόσμηση που είχε επιλεγεί για το εκάστοτε χειρόγραφο. Πώς δηλαδή οι λέξεις και τα γράμματα αποκτούσαν όγκο και δύναμη στις επίσημες μεγαλογράμματες γραμματοσειρές ή γίνονταν ανάλαφρα στολίδια στις μαργαριτόπλεκτες μικρογράμματες.
»Το δεύτερο στοιχείο που με εντυπωσίασε ήταν το φως και η διαφάνεια που απέπνεε το χειρόγραφο ως έργο τέχνης. Ευτυχώς για μένα η εποχή μας μου δίνει την ευχέρεια να χρησιμοποιήσω υλικά και τεχνικές διαφορετικών εποχών και σχολών επιλέγοντας την κάθε μία ανάλογα με το κείμενο που θέλω να μεταγράψω/διακοσμήσω και τον σκοπό που θέλω να επιτύχω. Ο σκοπός μου ήταν και είναι ένας: Να αναδείξω το ίδιο το κείμενο δίνοντάς του πίσω τη δυναμική και τη μοναδικότητα που τόσο εύκολα ισοπεδώνεται στην εποχή μας, στην οποία ο όγκος της πληροφορίας είναι συνήθως πιο σημαντικός από το περιεχόμενό της».
Και για να περιγράψει πιο γλαφυρά τη δουλειά της, η Μαρία Γενιτσαρίου χρησιμοποιεί τα λόγια του Λευκάδιου Χερν:
«Επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν πια να δουν το χρώμα, τις αποχρώσεις που έχουν οι λέξεις, τη μυστική φανταστική κίνησή τους, επειδή δεν μπορούν να αφουγκραστούν το ψιθύρισμα των λέξεων, το θρόισμα που κάνουν τα γράμματα το ένα μετά το άλλο, το ονειρεμένο φλάουτο, τα ονειρεμένα τύμπανα που απαλά και παράξενα παίζουν οι λέξεις, επειδή δεν αισθάνονται τον μορφασμό των λέξεων, τη συνοφρύωση και την έξαψη των λέξεων, το κλάμα, τη λύσσα, το πανδαιμόνιο και την ανταρσία των λέξεων, επειδή δεν αισθάνονται καθόλου τη λάμψη των λέξεων, το άρωμα και τη δυσοσμία τους, την απαλότητα ή τη σκληράδα, τη στέγνια ή τους χυμούς των λέξεων, είναι λόγος αυτός να μην προσπαθήσουμε να τους ωθήσουμε να τα ακούσουν, να τα δουν, να τα αισθανθούν όλα αυτά;»
Ίδρυμα Ευγενίδου: Λ. Συγγρού 387, Π. Φάληρο. Διάρκεια Έκθεσης: 1-14 Οκτωβρίου 2012. Ώρες λειτουργίας καθημερινά: 10:00-20:00. Eίσοδος ελεύθερη.
