Μία μικρή σφραγίδα που βρέθηκε πρόσφατα στις ανασκαφές του Tell Beit Shemesh θα μπορούσε να είναι το πρώτο αρχαιολογικό αποδεικτικό στοιχείο της ιστορίας του βιβλικού Σαμψών.

Η σφραγίδα που έχει μέγεθος 1,5 εκατοστό απεικονίζει ένα μεγάλο ζώο δίπλα σε μια ανθρώπινη φιγούρα. Η σφραγίδα βρέθηκε σε ανασκαφικό στρώμα, το οποίο χρονολογείται στον 11ο αι. π.Χ., μία εποχή πριν την ίδρυση του Ενωμένου Βασιλείου του Ισραήλ, που θεωρείται η περίοδος των βιβλικών Κριτών, συμπεριλαμβανομένου και του Σαμψών. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η σκηνή που απεικονίζεται στην σφραγίδα θυμίζει την ιστορία του Σαμψών στο βιβλίο των Κριτών, όπου ο ήρωας μάχεται ένα λιοντάρι.

Εντούτοις, οι διευθυντές της ανασκαφής, ο Καθ. Shlomo Bunimovitz και ο Dr. Zvi Lederman του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ αναφέρουν πως δεν προκύπτει το συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη φιγούρα στη σφραγίδα είναι ο βιβλικός Σαμψών. Αντίθετα, η γεωγραφική εγγύτητα με την περιοχή όπου έζησε ο Σαμψών, και η χρονολόγηση της σφραγίδας, δείχνουν απλά ότι μία ιστορία είχε ειπωθεί κατά την εποχή που ένας ήρωας αναμετρήθηκε με ένα λιοντάρι, και αυτή η ιστορία τελικά αποτυπώθηκε στο βιβλικό κείμενο και πάνω στη σφραγίδα.

Είναι γεγονός πως δεν απέχει πολύ από την Beit Shemesh η Tell Batash, η οποία είναι η βιβλική Timna (Τιμναθά), όπου ζούσε η σύζυγος του Σαμψών. Όπως αναφέρει και το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, ο Σαμψών πήγαινε στη γιορτή των αρραβώνων του μαζί με τους γονείς του, όταν «ένα λιονταράκι όρμησε μουγγρίζοντας πάνω στον Σαμψών « (Κριτές 14, 5).

Σύμφωνα με την αφήγηση της Π.Δ., αφού ο Σαμψών σκότωσε το λιοντάρι, το γεγονός αυτό έγινε η πηγή ενός από τους πιο διάσημους γρίφους στην ιστορία, με τον οποίο ο Σαμψών διασκέδασε τους επισκέπτες της γιορτής των αρραβώνων του: «Από ’κείνον που τρώει, βγήκε αυτό που τρώγεται» (Κριτές 14,14).

Από την ίδια περίοδο ήρθαν στο φως και δύο κτίσματα, τα οποία προφανώς χρησιμοποιήθηκαν για τελετουργικούς σκοπούς. Επίσης στο χώρο βρέθηκαν και άλλα ευρήματα, τα οποία ο Bunimovitz χαρακτήρισε ως «αινιγματικά», όπως ένα είδος τράπεζας δίπλα στην οποία ανακαλύφθηκε πλήθος από οστά ζώων. Οι ανασκαφείς πιστεύουν ότι μπορεί να είχε χρησιμοποιηθεί για θυσίες.

Θεμελιώδους σημασίας για τις ιστορίες της Beit Shemesh και τις ιστορίες του Σαμψών αποτελεί η ύπαρξη στην περιοχή των συνόρων μεταξύ των Φιλισταίων και των κατοίκων της περιοχής, πρώτα των Χαναναίων και αργότερα των Ισραηλιτών. Οι ανασκαφείς μπορούν να καθορίσουν τα σύνορα μεταξύ των δύο πολιτισμών μέσω των οστών ζώων που ανακαλύπτουν στην περιοχή της ανασκαφής ή πλησίον αυτής.

Σε ανασκαφές που διεξάγονται λίγα χιλιόμετρα δυτικά της Beit Shemesh, βρέθηκε ένας μεγάλος αριθμός οστών χοίρων, που δείχνει το είδος των τροφίμων που καταναλώνονταν από τους κατοίκους αυτής της περιοχής, ενώ στο Tell Beit Shemesh, ήρθαν στο φως πολύ λίγα οστά χοίρων, και αυτά εξαφανίζονται πλήρως από τα στρώματα του 11ου αι. π.Χ. Σύμφωνα με τον Bunimovitz, όταν οι Φιλισταίοι, οι οποίοι έτρωγαν το χοιρινό κρέας έφτασαν στην Παλαιστίνη από την περιοχή του Αιγαίου, οι ντόπιοι σταμάτησαν να τρώνε χοιρινό κρέας προκειμένου να διαφοροποιηθούν από τους νεοφερμένους.

Οι βιβλικές ιστορίες που αντικατοπτρίζουν το συνοριακό ρόλο της Beit Shemesh «προσθέτουν έναν μυθικό χαρακτήρα στην κοινωνική διαδικασία μέσω της οποίας οι δύο εχθρικές ομάδες διαμόρφωσαν τις ιδιαίτερες ταυτότητές τους, ένα γεγονός που συμβαίνει ακόμη και σήμερα κατά μήκος των συνόρων», αναφέρει ο Bunimovitz.