Περίτεχνα αρχιτεκτονικά μέλη που αντανακλούν την τέχνη της παλαιοχριστιανικής περιόδου, θεμέλια αββαείων και άλλων μνημειακών κτιρίων, μαζί με άφθονα κεραμικά όστρακα, κείτονται ανάμεσα σε πλίνθινους τοίχους. Κάπως έτσι φαίνονται στον σημερινό επισκέπτη τα ερείπια της αρχαίας πόλης Χίρα, κοντά στη Νατζάφ του Ιράκ.

Μόλις 150 χλμ. από τη Βαγδάτη απείχε η πόλη – πρωτεύουσα των Λαχμιδών, μιας προϊσλαμικής αραβικής φυλής που μετανάστευσε, κατά την παράδοση, από την Υεμένη στο Ιράκ κατά τον 2ο ή 3ο αι. μ.Χ. Ως ισχυρή φυλή, σχημάτισαν δυναστεία με αρχηγό τον Αμρ, του οποίου ο γιος, Ίμρου αλ-Κάις ασπάστηκε το Χριστιανισμό. Το 266 μ.Χ., οι Λαχμίδες ίδρυσαν στην πρώην στρατιωτική εγκατάσταση Χίρα την πρωτεύουσά τους. Μέχρι και το 663 – οπότε και καταλήφθηκε από τον Αμπού Μπακρ – η Χίρα ήταν σημαντική πόλη για τους Άραβες, ως προπύργιο των Περσών – στους οποίους ήταν υποτελής – εναντίον των Ρωμαίων.

Από τότε, η πόλη παρήκμασε, ενώ μέχρι πριν πέντε χρόνια ήταν σχεδόν άγνωστη. Στο φως ήρθε τον 20ο αι. με ανασκαφές τη δεκαετία του 1930 και κατά τα έτη 1938, 1956 και 1957. Ένα τελευταίο πρόγραμμα ανασκαφών, που ξεκίνησε το το 2007, αποκάλυψε τρία τμήματά της.  Σύμφωνα με τον ανασκαφέα Σάκερ Αμπντουλζάχρα Τζαμπάρι, στα ερείπια περιλαμβάνονται εκκλησίες, μοναστήρια και ανάκτορα. Οι ανασκαφές είχαν συνεχιστεί και κατά τα έτη 2009 και 2010.

Από τότε όμως η δραστηριότητα έχει σταματήσει, χωρίς προοπτική συνέχειας. Άλλωστε η επαρχία Νατζάφ δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής – σε αντίθεση με το κουρδικό, βόρειο τμήμα της χώρας – για τη διανέργηση ανασκαφικών εργασιών, αν και μόνο το 2009 είχαν ανασκαφεί εκεί 2.100 αντικείμενα (αρκετά από τα οποία της εποχής των Λαχμιδών). Έτσι οι αρχαιολόγοι δίνουν μάχη με το χρόνο – και με όσους πρεσβεύουν την αλόγιστη ανάπτυξη της περιοχής – για να διασώσουν ό,τι απομένει από την άγνωστη αυτή αρχαία πόλη.