Δεξαμενή 264 ετών ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια εργασιών αποκατάστασης του Τζαμιού Νουρουοσμανιγιέ στην Κωνσταντινούπολη. Η δεξαμενή μήκους 18 μέτρων είχε κτιστεί με σκοπό να συλλέγονται σε αυτήν τα νερά της βροχής.

Το τζαμί άρχισε να κτίζεται το 1748 επί Σουλτάνου Μαχμούτ Α΄, από τους αρχιτέκτονες Μουσταφά Αγά και Συμεών Κάλφα, και η ανέγερσή του ολοκληρώθηκε επτά χρόνια αργότερα, επί του αδελφού και διαδόχου του Μαχμούτ, Οσμάν Γ΄. Για εκείνη την εποχή, τα μέσα του 18ου αιώνα, η επιλογή του συγκεκριμένου ύφους ήταν ρηξικέλευξη. Το μπαρόκ μεσουρανούσε τότε στην Ευρώπη, όμως στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ο κλήρος εξέφρασε τις αντιρρήσεις του για το «πάντρεμα» αυτό των οθωμανικών με τα ξενόφερτα αρχιτεκτονικά στοιχεία. Εκτός από τα μπαρόκ αρχιτεκτονικά στοιχεία, το τέμενος διακρίνεται για την έλλειψη κρήνης για την τελετουργική νίψη πριν από την προσευχή που επιβάλλει η μουσουλμανική θρησκεία.

Σήμερα θεωρείται ένα από τα ωραιότερα δείγματα του ρυθμού του οθωμανικού μπαρόκ. Η δεξαμενή που ήρθε στο φως έχει μικρή είσοδο από τoν περίβολο του τζαμιού και διακρίνεται και αυτή για την εξαιρετική αρχιτεκτονική της.

Όταν άρχισαν οι εργασίες, η δεξαμενή ήταν γεμάτη χώμα και μπάζα, τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν. Τα υλικά αυτά πιστεύεται ότι προέρχονται από την ανακαίνιση του Καπαλί Τσαρσί (Μεγάλο Παζάρι).

Τώρα, η δεξαμενή θα γίνει επισκέψιμος χώρος, ίσως και εκθεσιακός, φιλοξενώντας έργα τέχνης της οθωμανικής περιόδου.