Το πλοίο του 3ου αι. μ.Χ. ανελκύστηκε πριν από έξι μήνες από το βυθό σε μικρή απόσταση από την ακτή του θέρετρου Marausa Lido, κοντά στο Τράπανι της Ιταλίας.

Το φορτίο του, που αποτελούνταν από διάφορα αγγεία κάποτε γεμάτα καρύδια, σύκα, ελιές, κρασί, λάδι και σάλτσα ψαριού, περιείχε επίσης πολλά ασυνήθιστου σχήματος κεραμίδια. Αυτά ήταν προφανώς αρκετά πολύτιμα, γιατί οι ναύτες του πλοίου τα μετέφεραν λαθραία από τη Βόρεια Αφρική στη Ρώμη, όπου τα πουλούσαν σε υψηλές τιμές.

Πρόκειται για μικρούς σωλήνες από τερρακόττα με προεξοχή στο ένα τους άκρο. Θηλύκωναν το ένα μέσα στο άλλο, σχηματίζοντας φολιδωτές σειρές που μπορούσαν να πάρουν καμπύλο σχήμα. Χρησιμοποιούνταν δε από τους Ρωμαίους αρχιτέκτονες για να απορροφήσουν το βάρος των θολωτών κατασκευών.

Ύστερα από αναλύσεις των αγγείων και του περιεχομένου τους, οι αρχαιολόγοι συμπέραναν ότι το πλοίο είχε αναχωρήσει από τη Βόρεια Αφρική και, πιθανότατα, βυθίστηκε επιχειρώντας να μπει στον ποταμό Birgi.

Στη Βόρεια Αφρική τα συγκεκριμένα κεραμίδια κόστιζαν το ¼ της τιμής που πουλιούνταν στη Ρώμη. Φαίνεται πως το λαθρεμπόριο των κεραμιδιών συνηθιζόταν και ότι οι Αρχές έκαναν… τα στραβά μάτια. Ήταν ένας τρόπος για τους ναύτες να συμπληρώσουν τα πενιχρά τους εισοδήματα.

Στην Αφρική, τα σωληνοειδή κεραμίδια ήταν ευρέως διαδεδομένα από τον 2ο αι. μ.Χ. και έπειτα. Εκτός από το λαθρεμπόριο, γινόταν και εισαγωγή τους στη Σικελία και τα συναντάμε σε πολλές θέσεις και περιοχές της, όπως τις Συρακούσες, την Κατάνια, τη Μαρσάλα και τη Μοτύα.

Το φορτίο των λαθραίων κεραμιδιών, όπως και τα αγγεία βρέθηκαν σε πολύ καλή κατάσταση διατήρησης. Το πλοίο ήταν καλυμμένο από ένα παχύ στρώμα αργίλου και φυκιών – ένα είδος φυσικής προστασίας στο οποίο οφείλεται και το γεγονός ότι σώζεται και το μεγαλύτερο μέρος του ξύλινου σκαριού του.

Οι αρχαιολόγοι ανέσυραν περισσότερα από 700 ξύλινα τμήματα. Η αριστερή και η δεξιά πλευρά του κύτους βρέθηκαν σχεδόν άθικτες. Όταν τα τμήματα αυτά συναρμολογηθούν, θα πρόκειται για το πληρέστερο ρωμαϊκό ναυάγιο που έχει βρεθεί, λένε οι ερευνητές.

Το πλοίο βρίσκεται σε εργαστήριο του Σαλέρνο, όπου γίνονται εκτεταμένες εργασίες συντήρησης, και το πλοίο θα εκτεθεί σε τοπικό μουσείο σε δύο χρόνια.