Σκελετικά κατάλοιπα ίσως βρίσκονται θαμμένα στο θαλάσσιο μνήμα του Τιτανικού, στον Βόρειο Ατλαντικό, σύμφωνα με δήλωση αξιωματούχου το περασμένο Σάββατο.

Φωτογραφία του 2004 που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά την εβδομάδα που πέρασε, προκειμένου να συμπέσει με την 100ή επέτειο της καταβύθισης του Τιτανικού, δείχνει ένα πανωφόρι και μπότες στην ιλύ του γνωστότερου ναυαγίου στον κόσμο.

Καθώς τα παπούτσια βρέθηκαν το ένα δίπλα στο άλλο, θεωρείται απίθανο να έπεσαν τόσο«τακτικά» από τις αποσκευές κάποιου επιβάτη, κατά τον James Delgado, διευθυντή της υποθαλάσσιας κληρονομιάς της National Oceanic and Atmosphere Administration (ΝΟΑΑ). Ο τρόπος που είναι «βαλμένα» οδηγεί στην υποψία ότι στο σημείο αυτό κάποιος «άφησε την τελευταία του πνοή» πρόσθεσε.

Η συγκεκριμένη φωτογραφία, όπως και άλλες δύο όπου φαίνονται ζευγάρια υποδημάτων το ένα πλάι στο άλλο, τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια αποστολής του 2004 με επικεφαλής τον Robert Ballard, τον διάσημο ωκεανογράφο που ανακάλυψε το ναυάγιο του Τιτανικού το 1985. Δημοσιεύθηκαν στο βιβλίο του με θέμα την αποστολή. Ο Delgado είπε ότι η μία από αυτές είχε κοπεί, ώστε να φαίνεται μόνο η μία μπότα.

Οι New York Times δημοσίευσαν τη φωτογραφία το Σαββατοκύριακο. Ο σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών James Cameron, που έχει επισκεφθεί το ναυάγιο 33 φορές, είπε στην εφημερίδα ότι δεν είχε δει ίχνος ανθρώπινων καταλοίπων στις εκτενείς του έρευνες του Τιτανικού. «Είδαμε παπούτσια. Είδαμε πολλά ζευγάρια παπούτσια, που σαφώς υποδηλώνουν ότι κάποτε υπήρξε κάποιο σώμα εκεί. Αλλά δεν είδαμε ποτέ ανθρώπινα κατάλοιπα».

Για τον Delgado, που ηγήθηκε αποστολής το 2010 με στόχο τη χαρτογράφηση της θέσης, η διαφορά στις απόψεις τους είναι «σημειολογική».

«Εγώ, ως αρχαιολόγος, θα έλεγε ότι αυτά είναι ανθρώπινα κατάλοιπα», είπε αναφερόμενος στη φωτογραφία με το πανωφόρι και τις μπότες, θεωρώντας πολύ πιθανό εκεί να βρίσκονται θαμμένα τα σκελετικά κατάλοιπα του κατόχου των υποδημάτων.

Είπε επίσης ότι οι φωτογραφίες είναι ντοκουμέντα του τραγικού και υποβλητικού σκηνικού που συναντά κανείς 2,5 μίλια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, αυτού του υποθαλάσσιου μουσείου. Υποδηλώνουν όμως και την εύθραυστη φύση του ναυαγίου.

«Είναι η κατάλληλη στιγμή για να επισημανθεί το ανθρώπινο κόστος του συμβάντος, και το γεγονός ότι σε αυτή τη συγκεκριμένη θέση, στον πυθμένα της θάλασσας, τεκμήρια του ανθρώπινου κόστους, με τη μορφή των συντριμμιών του ναυαγίου, των σκορπισμένων αποσκευών, εξαρτημάτων και άλλων αντικειμένων, όπως και αμυδρά αλλά σαφή ίχνη πως εδώ άφησαν την τελευταία τους πνοή άνθρωποι, είναι εμφανές» είπε.

Πρόσθεσε ότι οι φωτογραφίες αυτές μαρτυρούν επίσης ότι η κοινωνία θα έπρεπε να προστατεύσει καλύτερα τη θέση.

Η διαμάχη περί της προστασίας του ναυαγίου υπήρξε μακρά. Ξεκίνησε από το 1985, έτος της ανακάλυψής του από τον Ballard, όταν νόμος που πέρασε το Κογκρέσο στόχευε στη σύναψη διεθνούς συμφωνίας για τη μετατροπή του ναυαγίου σε ένα διεθνές υποθαλάσσιο μνημείο. Αμερικανικός νόμος της 1ης Απριλίου, εξάλλου, θεσπίστηκε για την προστασία του ναυαγίου από καταστρεπτικές έρευνες.

Όμως το πολυτελές κρουαζιερόπλοιο αναπαύεται σε διεθνή ύδατα, γεγονός που περιορίζει τα περιθώρια κινήσεων των Αμερικανών. Η μόνη λύση που βλέπει ο Delgado είναι η σύναψη διεθνούς σύμβασης ανάμεσα στη Μεγάλη Βρετανία, τον Καναδά, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ.