Βρισκόμαστε στη δυτική όχθη του Νείλου, σε κοντινή απόσταση από το Ραμσείο και με θέα την Κοιλάδα των Βασιλέων. Ο ερευνητής Angus Graham, διευθυντής ερευνών πεδίου της Egypt Exploration Soociety, μαζί με μια ομάδα ειδικών μπήγουν στο έδαφος μεταλλικούς πασσάλους που μοιάζουν με στηρίγματα σκηνής. Στόχος τους να ελέγξουν την αντίσταση των πετρωμάτων στέλνοντας ασθενείς ηλεκτρικούς παλμούς, και να προσδιορίζουν πού υπάρχει βράχος, πού ιζήματα, και πού αρχαιολογικά κατάλοιπα. Απώτερος σκοπός τους; Να πιστοποιήσουν την ύπαρξη καναλιών ανάμεσα στα γνωστά μεγάλα μνημεία των Δυτικών Θηβών.

Γιατί σύμφωνα με τον Graham, οι αρχαίοι φαραώ είχαν επεξεργαστεί το τοπίο τόσο πολύ σχηματίζοντας κανάλια ανάμεσα στα μνημεία, ώστε οι αρχαίες Θήβες (σημερινό Λούξορ) να θυμίζουν μια μικρή σημερινή Βενετία! Κείμενα και εικονογραφικές παραστάσεις από ναούς και τάφους της περιοχής συστήνουν ότι διάφορες θέσεις στις δύο όχθες του Νείλου συνδέονταν με πλωτά κανάλια που διασχίζονταν από βάρκες. Περιγραφές της “Ωραίας Γιορτής της Κοιλάδας” για παράδειγμα αναφέρουν ότι αγάλματα των θεών μεταφέρονταν με πλοία από το ναϊκό σύμπλεγμα του Καρνάκ της ανατολικής όχθης, στη δυτική όχθη, προκειμένου να επισκεφτούν τους νεκρούς βασιλιάδες που λατρεύονταν στους εκεί ταφικούς ναούς.  Τέτοιες περιγραφές όμως δεν έχουν ποτέ μελετηθεί σε σχέση με το τοπίο. Αν τα κανάλια υπήρχαν, λειτουργούσαν όλο το χρόνο ή μόνο την εποχή της πλημμύρας; Χρησιμοποιούνταν επίσης και για τη μεταφορά αντικειμένων όπως, για παράδειγμα, τους λίθους για την κατασκευή μνημείων;

Για να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά ο Graham  χρειάζεται ισχυρές ενδείξεις. Ήδη όμως, η εργασία του κατά το παρελθόν στο Καρνάκ, μαζί με την Judith Bunbury του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, έφερε σημαντικά αποτελέσματα. Έδειξε ότι ο Νείλος δεν ακολουθούσε τη σημερινή ροή αλλά ήταν τραβηγμένος ανατολικότερα, έτσι ώστε το τεράστιο συγκρότημα να μην είναι απλώς στην όχθη του Νείλου όπως σήμερα αλλά να βρίσκεται σε ένα νησί στη μέση του ποταμού! Το μοντέλο αυτό ταίριαζε και με τις απόψεις των Αιγυπτίων για το Πρωταρχικό Όρος που πρόβαλλε από το χάος κατά τη δημιουργία του κόσμου, μύθος που πραγματωνόταν γι αυτούς κάθε χρόνο κατά την υποχώρηση των νερών του Νείλου μεταξύ των περιόδων πλημμύρας και ξηρασίας.

Αν λοιπόν το Καρνάκ ήταν ένα ορατό Πρωταρχικό Όρος – άποψη την οποία βρίσκουν ενδιαφέρουσα και άλλοι καταξιωμένοι αρχαιολόγοι όπως ο Kent Weeks του Τheban Mapping Project – γιατί να μην στέκει και η νέα εικασία του Graham; Σύμφωνα με τα λόγια του Weeks  ο αρχαιολόγος της EES  «θέτει τα σχέδια για τη νέα γενιά της αρχαιολογίας».  Θα περιμένουμε λοιπόν περισσότερα σε ένα ήσυχο σήμερα Λούξορ.