Στα χρόνια των σουλτάνων μας ταξιδεύουν οι 272 επιγραφές της επιγραφικής συλλογής του Μουσείου Τοπκαπί στην Κωνσταντινούπολη.

Κρήνες, κιονόκρανα, βάθρα, ογκόλιθοι, δεξαμενές λουτρών και πόσιμου νερού αλλά και απλές πλάκες, αποτελούν μέλος της συλλογής. Ένα είναι το κοινό τους σημείο: όλα τα αντικείμενα είναι ενεπίγραφα με ονόματα και φράσεις που μαρτυρούν το σκοπό της κατασκευής τους και το άτομο για το οποίο κατασκευάστηκαν.

Επιγραφές σμιλεμένες κατά το παράδειγμα μεγάλων καλλιγράφων, κάποτε συντεταγμένες από ποιητές. Πρόκειται για επιγραφικά παραδείγματα της υψηλότερης δυνατής  ποιότητας, αφού προορίζονταν για τους σουλτάνους.  Η πρώτη πύλη του Τοπκαπί, για παράδειγμα, η λεγόμενη Bab-ı Hümayun, κοσμούνταν από επιγραφή τουAli Bin Müridi, του διάσημου καλλιγράφου της εποχής του Μωάμεθ Β΄του Πορθητή.

Οι περισσότερες επιγραφές πάντως προέρχονται από τον 17ο, 18ο και 19ο αι., με λίγες εξαιρέσεις παλαιότερων εποχών. Ανάμεσά τους βρίσκονται επιγραφές από μνημεία που δεν υπάρχουν σήμερα. Μία ενεπίγραφη πλάκα προέρχεται από τη δεύτερη πύλη του θερινού Τοπκαπί, δημιούργημα του Σουλτάνου Αχμέτ του Γ΄. «Ήταν ένα όμορφο παλάτι» λέει η υπεύθυνη της συλλογής,  αρχαιολόγος Canan Cimilli, προσθέτοντας ότι περιλάμβανε και αρχιτεκτονικά μέλη παλαιότερων εποχών (π.χ. βυζαντινά και ρωμαϊκά κιονόκρανα). Το παλάτι όμως αυτό δεν υπάρχει πλέον. «Η ύπαρξη της επιγραφής επιβεβαιώνει την ύπαρξη του παλατιού» συνεχίζει η Cimilli.

Όσο οι επιγραφές μεταφράζονται στα σύγχρονα τουρκικά, τόσο οι ρωγμές στην ιστορία κλείνουν. «Μπορούμε να πούμε ότι είναι η “μνήμη του παλατιού”», συμπληρώνει η αρχαιολόγος.