Τα νεκροταφεία στην Πομπηία είχαν μεικτή χρήση, εξυπηρετώντας διάφορους σκοπούς, μεταξύ των οποίων την απόρριψη των… αχρήστων. Αυτό σύμφωνα με τα συμπεράσματα ερευνών του Πανεπιστημίου του Cincinnati στην Πομπηία, τα οποία θα παρουσιαστούν στις 7 Ιανουαρίου 2012 στην ετήσια συνάντηση του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής από την υποψήφια διδάκτορα Allison Emmerson, η οποία συμμετείχε στο Pompeii Archaeological Research Project του Πανεπιστημίου.

Η έρευνα της Emmerson ανατρέπει τις παλαιότερες θεωρίες σχετικά με το πώς και γιατί οι τάφοι γύρω από την Πομπηία βρέθηκαν καλυμμένοι με αρχαία απορρίμματα, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν απανθρακωμένα οστά ζώων και σφαγίων, οστά σκύλων και αλόγων, θραύσματα κεραμικής κ.ά. Τα ευρήματα αυτά των νεκροταφείων βρέθηκαν είτε στο εσωτερικό των τάφων είτε γύρω από αυτούς.

Οι ανασκαφείς του 19ου αιώνα στην Πομπηία υπέθεσαν ότι η παρουσία αρχαίων απορριμμάτων στα νεκροταφεία οφειλόταν σε ισχυρό σεισμό που σημειώθηκε το 62 μ.Χ. στην περιοχή, και πως οι τάφοι πιθανότατα παραμελήθηκαν στη συνέχεια, καθώς η πόλη βρισκόταν σε παρακμή και οι κάτοικοί της είχαν πιο επείγοντα ζητήματα να τους απασχολούν.

Η θεωρία αυτή πιθανότατα υιοθετήθηκε, κατά την Emmerson, επειδή οι ανασκαφείς του 19ου αιώνα θεωρούσαν αδιανόητο τα νεκροταφεία να χρησιμοποιούνταν ταυτοχρόνως ως αποθέτες απορριμμάτων.

Μελέτες της τελευταίας 15ετίας, ωστόσο, απέδειξαν ότι η Πομπηία ανέκαμψε μετά το σεισμό του 62 μ.Χ. και το 79 μ.Χ. (έκρηξη του Βεζουβίου) βρισκόταν σε άνθηση ως μία από τις πλουσιότερες επαρχίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

«Επομένως, έμενε το ερώτημα του γιατί βρέθηκαν τόσο πολλά απορρίμματα στα νεκροταφεία (…) Οι άνθρωποι δεν είχαν εγκαταλείψει τη φροντίδα των τάφων και των νεκροταφείων όπως δεν είχαν εγκαταλείψει και τους δημόσιους χώρους τους» εξηγεί η Emmerson.

Οι αρχαίοι είχαν διαφορετική αντίληψη για τα απορρίμματα

Όταν η Emmerson ξεκίνησε να συμμετέχει στις ανασκαφές της Πομπηίας το 2009, παρατήρησε ότι οι τάφοι δεν ήταν τοποθετημένοι σε απομονωμένους χώρους, αλλά συνήθως κατά μήκος πολυσύχναστων οδών. Επίσης, παρατήρησε κάτι που εμείς θα ονομάζαμε «απερίσκεπτη» διαχείριση απορριμμάτων. Για παράδειγμα, σε δωμάτιο οικίας της Πομπηίας βρήκε μια στέρνα (που χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση πόσιμου νερού) ανάμεσα σε δύο αποθέτες με απορρίμματα, όπως σπασμένα κεραμικά, οστά ζώων και άλλα, οργανικά κατάλοιπα, για παράδειγμα, σπόρους σταφυλιών και κουκούτσια από ελιές.

Επίσης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αρχαίοι κάτοικοι συχνά πετούσαν τα σκουπίδια τους στο δάπεδο των οικιών, στο δρόμο έξω από το κατώφλι του σπιτιού τους και στα όρια του οικισμού κατά μήκος των τειχών της πόλης.

Μάλιστα, δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως η Πομπηία διέθετε οργανωμένο σύστημα διαχείρισης των απορριμμάτων, και έτσι είναι πολύ πιθανό οι άνθρωποι να ζούσαν πολύ κοντά στα απορρίμματά τους, χωρίς να το θεωρούν πρόβλημα.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, τα νεκροταφεία της Πομπηίας ήταν απλά άλλος ένας χώρος που χρησίμευε ως αποθέτης απορριμμάτων, όπως ήταν τα ίδια τα σπίτια των κατοίκων και οι δημόσιες οδοί.