Ένα ταξίδι στην ιστορία του αμπελιού και του κρασιού υπόσχεται το Μουσείο Οίνου Κώστα Λαζαρίδη, ένας ανακαινισμένος χώρος 10.500 τ.μ. με αντικείμενα που έχουν συλλεχθεί επί χρόνια, στο Καπανδρίτι.

Καπανδρίτι Αττικής. Το κτήμα του Κώστα Λαζαρίδη λέγεται Οινότρια Γη και βρίσκομαι εδώ με αφορμή την ανανέωση του Μουσείου Οίνου.

Στους χώρους, που έχουν διαμορφωθεί από τον αρχιτέκτονα και ζωγράφο Γιάννη Νάνο, με επεξηγηματικά κείμενα που έχει επιμεληθεί η ειδικευμένη στο μάνατζμεντ κρασιού Χρύσα Γιατρά, η ατμόσφαιρα είναι υποβλητική.

Η πρώτη ενότητα αναφέρεται στην ιστορία της αμπέλου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η δεύτερη ενότητα αποκαλύπτει όλες τις φάσεις για την παραγωγή κρασιού. Τα δύο παλιά πιεστήρια αποτελούν τη ζώσα ιστορία του μουσείου και μαθαίνω από τη Χρύσα Γιατρά, που μας ξεναγεί, πως τα πιο πολλά ευρήματα προέρχονται από Γερμανία, Αυστρία, Ουγγαρία, από συλλέκτες αλλά και δημοπρασίες που υπομονετικά «χτύπησε» ο οινοποιός.

Πιεστήρια, αντλίες, εργαλεία τρύγου, όργανα οινοποίησης ακολουθούν, ενώ τα φλας τραβάει η μικρογραφία ενός οινολογικού εργαστηρίου και η ειδική μνεία στον Λουδοβίκο Παστέρ που εκτός των άλλων εφάρμοσε πρώτος την παστερίωση που αποτρέπει το ξίνισμα του κρασιού και του γάλακτος.

Παρατηρούμε μια συλλογή από αποστακτήρες – μαζί και μια αναπαράσταση αποστακτήρα από την εποχή των αλχημιστών. Συνεχίζουμε περνώντας το «Τούνελ των Αισθήσεων» όπου από οθόνες plasma περνάνε όλες οι διαδικασίες της οινοποιίας αλλά και οι ετικέτες του Κτήματος Λαζαρίδη.

Κατεβαίνουμε σκαλιά, περνάμε από μια αναπαράσταση βαρελοποιείου και μπροστά μας αποκαλύπτονται οι διαδικασίες μέχρι την εμφιάλωση όπως σταθεροποίηση, φιλτράρισμα, κολλάρισμα. Το αφιέρωμα στον φελό, τον εξωτερικό φλοιό του φελόδεντρου και ένα βίντεο «ξεκλειδώνουν» την διαδικασία του ταπώματος.

Η αίθουσα μπροστά μας είναι το καμάρι του οινοποιού. Κι αυτό γιατί η συλλογή από ξεχωριστές φιάλες με θέματα ζωγράφων πάνω στο γυαλί έχει κερδίσει μια σελίδα στα Ρεκόρ Γκίνες για την ιδιαιτερότητά της!

Καθώς οδηγούμαστε στην έξοδο του μουσείου παρατηρούμε μια αναπαράσταση αρχαίας τριήρους που μετέφερε κρασιά, που την ακολουθεί ένα αρχαίο πατητήρι.

Δημοσιογραφικά το λαβράκι είναι λίγο πιο δίπλα: η πλάκα που έχει βρεθεί στην Θάσο χρονολογείται το 300 π.Χ. και αναγράφει μια από τις αρχαιότερες νομοθεσίες για το κρασί! «Η νομοθεσία των προγόνων μας ήταν πολύ αυστηρή», μας εξηγεί ο Κώστας Λαζαρίδης, «και αφορούσε την ποιότητα του κρασιού μεταξύ άλλων».

Τα μοναστηριακά κελιά με τις φιάλες παλαιών εσοδειών, η παρουσίαση ταπωμάτων και ανοιχτηριών, το δοκιμαστήριο, το συνεδριακό κέντρο χωρητικότητας 400 ατόμων και το εκκλησάκι συμπληρώνουν το «μενού» μιας οινοπολιτείας 10.500 τ.μ.

Ο Κώστας Λαζαρίδης αποκαλύπτει το δικό του success story: «Το μικρό οινοποιείο της οικογένειάς μου στην Αδριανή Δράμας ξεκίνησε το 1985, ενώ το 1991 δημιουργήσαμε το Κτήμα Λαζαρίδη. Το 1999 αγόρασα τα πρώτα κτήματα, φύτεψα αμπελώνες και από το 2006 άρχισε η λειτουργία του οινοποιείου στο Καπανδρίτι. Οι διακρίσεις μας ξεπερνούν διεθνώς τις 500», μου εξηγεί και πίσω του απλώνονται οι αμπελώνες του.