Στο Greek Sales του οίκου Sotheby’s αναμένεται να δημοπρατηθει ένα από τα σημαντικότερα έργα του Θεόδωρου Ράλλη (1852-1909), την Τρίτη 22 Νοεμβρίου στο Λονδίνο. Πρόκειται για το έργο «Μεγάλη Παρασκευή», που φιλοτεχνήθηκε στο Παρίσι το 1885 και προέρχεται από ιδιωτική συλλογή στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ δεν έχει παρουσιαστεί στο κοινό για περισσότερα από 50 χρόνια. Με τιμή εκτίμησης που ανέρχεται στα 340.000-540.000 ευρώ (300.000-500.000 λίρες), το έργο είχε εκτεθεί στο Παρισινό Σαλόνι τη χρονιά της δημιουργίας του και απέσπασε διθυραμβικά σχόλια.

Στο πανέμορφο αυτό έργο, ο Ράλλης απεικονίζει ένα νεαρό κορίτσι ντυμένο με αγροτική ενδυμασία, το οποίο έχοντας αναλάβει την επίβλεψη της εκκλησίας τη Μεγάλη Παρασκευή, έχει αποκοιμηθεί στο πόστο του. Ο ήλιος ανατέλλει και το φως μπαίνει στο ναό και αρχίζει να φωτίζει τις αρχαίες τοιχογραφίες, ενώ τα κεριά από το προηγούμενο βράδυ καίνε ακόμη. Ο Ράλλης απεικόνιζε συχνά σκηνές από την εκκλησιαστική ζωή της Ελλάδας και αυτή η μοναδικά ελληνική σκηνή του επέτρεψε να ξεδιπλώσει το καλλιτεχνικό του ταλέντο με μοναδική τεχνική – από τη νεκρή φύση πάνω αριστερά, μέχρι τον τρόπο που το φως των κεριών παιχνιδίζει απαλά στις σκιές και τα ολοζώντανα λουλούδια που είναι διασκορπισμένα στο πάτωμα. Η σκηνή, όπως αναφέρει η αυθεντική πλακέτα από το Παρισινό Σαλόνι που βρίσκεται στην κορνίζα του, διαδραματίζεται στα Μέγαρα Αττικής και αποτελεί, όπως πολλές από τις εκκλησιαστικές σκηνές του Ράλλη, ένα φόρο τιμής στη ζωή της ελληνικής επαρχίας.

Η επιλογή σκηνών από την καθημερινότητα της Εκκλησίας ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής ανάμεσα στους καλλιτέχνες της εποχής, καθώς γεφύρωνε το χάσμα μεταξύ της καθιερωμένης προτίμησης που έδειχνε η καλλιτεχνική κοινότητα για ακαδημαϊκά ιστορικά και θρησκευτικά έργα, των νέων ρευμάτων στην τέχνη, που πρέσβευαν πως ένα έργο πρέπει να αντανακλά το πνεύμα της εποχής του, και της ζήτησης από τους συλλέκτες για πίνακες διακοσμητικού χαρακτήρα. Αναπαριστώντας μια σύγχρονη σκηνή στο πλαίσιο μιας σύνθεσης που εστιάζει στις παραδοσιακές ενδυμασίες και τις θρησκευτικές τελετές, ο Ράλλης εμφύσησε στη «Μεγάλη Παρασκευή» μια αίσθηση αιωνιότητας και ηρεμίας, που ενίσχυσε τη γοητεία του έργου σε μια περίοδο ραγδαίας εκβιομηχάνισης και αστικοποίησης.