Ένα ταξίδι στο μακρινό Σουδάν με τον φωτογραφικό φακό ενός Ελληνα και μιας Νορβηγίδας, αρχαιολόγων, προτείνει το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης.

Οι περισσότεροι γνωρίζουν το Σουδάν από τους εμφύλιους πολέμους που τη μαστίζουν, από τα τραγικά γεγονότα στο Νταρφούρ ή ως τη δέκατη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο. Πόσοι όμως γνωρίζουν πως στην έρημό της κρύβονται ελληνικά χειρόγραφα σε περγαμηνή; Λέγεται μάλιστα πως είναι το νοτιότερο σημείο του πλανήτη όπου έχει βρεθεί ελληνική γραφή.

Και πόσοι γνωρίζουν πως η Αθήνα και το νησί Σάι, το δεύτερο μεγαλύτερο του Νείλου, κάποια στιγμή στην Ιστορία βρίσκονταν υπό την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;

Πυραμίδες και παγανιστικοί ναοί, χριστιανικές εκκλησίες, τζαμιά και κουμπέδες (ταφικά μνημεία) συντροφιά με τα χαμογελαστά, φωτεινά πρόσωπα των κατοίκων φτάνουν μέχρι το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης (παράρτημα του Μουσείου Μπενάκη) και μέσα από 80 και πλέον έγχρωμα φωτογραφικά καρέ επιχειρούν να μας συστήσουν το Νότιο Σουδάν που απέκτησε την ανεξαρτησία του μόλις τον περασμένο Ιούλιο, αλλά και τη Νουβία που βρίσκεται βορειότερα, στο παλιό κράτος του Σουδάν με πρωτεύουσα το Χαρτούμ.

Πίσω από τον φωτογραφικό φακό, ένα ελληνονορβηγικό ζευγάρι, ο Έλληνας αρχαιολόγος Αλέξανδρος Τσάκος και η Νορβηγίδα σύζυγός του Ενριέτ Χαφσαάς που μαγνητίστηκαν από την ομορφιά του Σουδάν και από μια επίσκεψη δέθηκαν με τον τόπο.

«Σε τραβάει το τοπίο, οι άνθρωποι, οι δυνατότητες για δημιουργικότητα, οι ρυθμοί της ζωής, ο Νείλος που αποτελεί το άλφα και το ωμέγα στο Βόρειο Σουδάν», λέει στην εφημερίδα« ΤΑ ΝΕΑ» ο Αλέξανδρος Τσάκος που έζησε στο Σουδάν από το 2003 έως το 2008 και τώρα μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στη Νορβηγία, την Ελλάδα και την αφρικανική χώρα, έχοντας δοκιμάσει τις δυνάμεις του ως δάσκαλος, ξεναγός και αρχαιολόγος.

Δυσκολίες όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν πολλές. «Υπήρξαν πολλές φορές που βρέθηκα χωρίς ηλεκτρικό, νερό, Ιντερνετ, ακόμη και χωρίς φαγητό. Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά εκεί. Δεν μπορείς να απαιτείς τέτοιου είδους πολυτέλειες όταν ο διπλανός σου χαμογελά αυθόρμητα φορώντας την ίδια κελεμπία τις περισσότερες ημέρες του χρόνου», δίνει το στίγμα.

Το ζευγάρι παρότι πέρασε και δύσκολες στιγμές, πιστεύει πως δεν έχει ζήσει ακόμη την πιο δυσάρεστη εμπειρία στο Σουδάν. «Και ελπίζουμε να μην τη ζήσουμε, να μη δημιουργηθούν νέα φράγματα», γι αυτό και μεγάλο μέρος της έκθεσης είναι αφιερωμένο στον Τέταρτο Καταρράκτη του Νείλου, που πλημμύρισε όταν εγκαινιάστηκε το φράγμα Μαράουι το 2009 βυθίζοντας 173 χλμ. της Μέσης Κοιλάδας του Νείλου.